Vandaag vroeg uit bed kwart voor 5, de laatste spullen in de koffers gestopt en om 5.45 uur gaan we op weg naar Schiphol. De auto parkeren we bij ShuttleparkerenSchiphol in Aalsmeer en met de shuttlebus rijden we om 7.30 uur naar de luchthaven.

Op Schiphol staan er slechts een paar mensen te wachten om in te checken. We gaan in dezelfde rij staan, want dit is ook de plek voor de selfservice bagage drop-off. Als we van onze koffers af zijn, gaan we nog even snel naar buiten voor een laatste sigaretje voor Danny. Terug binnen komen we in de volgende rij voor de security check. De rij begint al beneden voor de roltrappen. Eenmaal boven staat er op een bord 'vanaf hier 10 minuten', maar dat klopt bij lange na niet. Ik denk dat we er bijna een uur over gedaan hebben. Mensen om ons heen die eerder vertrekken worden zenuwachtig, maar er worden geen mensen voor gelaten. We worden gecontroleerd op verboden bezittingen en we mogen door. Volgende rij, de marechaussee. Natuurlijk zijn er veel hokjes ongeopend en wij zijn blij dat we vroeg zijn, want het kan ook hier wel eens wat langer gaan duren.

Eenmaal door de paspoortcontrole lopen we direct door naar de gate. Tegen 10 uur zitten we bij de gate. We hebben officieel nog een kleine 20 minuten voor het boarden begint. Niet gedacht dat het vandaag zo druk zou zijn, maar we zijn op tijd en hebben het gehaald voor onze eerste vliegreis sinds bijna drie jaar.

Bij het instappen, we zitten op de 1 na laatste rij, worden we door een stewardess naar andere stoelen verwezen. Betere stoelen, omdat het vliegtuig half leeg is verhuizen we naar rij 16. Niet alleen verder naar voren, maar op een rij met drie stoelen waarvan de middelste vrij blijft 😊. Iets later blijkt dat de stoelen in de middelste rij naast ons ook leeg blijven. Danny verhuist voor we opstijgen naar het middenpad, en hij heeft dubbel mazzel want het zijn ook nog eens premium economy stoelen. Nu hebben we ieder drie stoelen voor de vlucht naar Philadelphia 😀.

Na een prettige vlucht naar Philly zijn we snel het toestel uit en weer hebben we geluk. Bij immigrations staan er maar drie personen voor ons in de rij. De immigrations officer vraagt ons wat we komen doen en hoeveel geld we bij hebben. We vertellen hem dat we op vakantie zijn en omdat ik slechts $34 op zak heb, geef ik aan dat we 5 creditkaarten / bankpassen bij hebben. Dat maakt vast meer indruk dan $34 😉.

Het ophalen van de bagage en weer inleveren gaat ook vlot en nu moeten we door naar terminal B. Er staat een rij bij de shuttlebussen, maar we horen van een vriendelijke dame op de luchthaven dat het slechts 5 minuten lopen is. Even lekker frisse lucht na 8 uur in het vliegtuig is wel fijn, dus we besluiten te gaan lopen.

In terminal B gaan we vrij vlot door de bodyscan en de handbagage controle. We hebben nog twee uur te gaan voor onze volgende vlucht vertrekt. Het is een kleinere luchthaven, dus de winkeltjes hebben we na tien minuten wel gezien. We gaan zitten en proberen Cruise America te bellen om een afspraak te maken voor het ophalen van de camper. Er wordt helaas niet opgenomen, we krijgen een bandje. Morgenochtend dan maar een nieuwe poging.

Tijdens de vlucht van Philly naar Phoenix, zitten Danny en ik gescheiden. De vlucht is helemaal vol, er staan zelfs mensen op de stand by lijst. Danny zit 6 rijen voor mij op een middelste stoel, maar dat wisten we thuis al. Er waren bij het overboeken nog maar 4 stoelen beschikbaar en allemaal middelste stoelen natuurlijk.
We hikken een beetje op tegen de volgende vlucht, omdat het nog 5 uur vliegen is, maar eigenlijk gaat het vrij voorspoedig. Tijdens de tweede vlucht zit ik tussen een echtpaar in, dus bieden ze mij de raamstoel aan 😊. Danny heeft het minder getroffen, zijn ‘buren’ zijn vreemden van elkaar dus blijft hij noodgedwongen op de middelste stoel zitten.

Er zitten helaas geen schermpjes in de stoelen op deze vlucht dus vermaak ik me met lezen en foto’s maken. Na vijf uur komen we eindelijk aan op Phoenix airport. Danny staat bij het einde van de slurf op me te wachten en samen lopen we naar de bagageband. Phoenix is maar een kleine luchthaven, dus we staan binnen no time buiten.

De shuttlebus voor de autoverhuurbedrijven komt net aanrijden, dus we kunnen meteen instappen. Alle autoverhuurders zitten in hetzelfde gebouw, dat is makkelijk en we lopen direct door naar de garage.
Daar zie ik dat onze naam niet op het Gold bord staat. We worden terug naar boven verwezen en daar blijkt dat Danny’s PC (president circle) status niet op de reservering staat. Dat wordt aangepast en onze nieuwe creditcard wordt ook toegevoegd aan zijn account. Hier moet hij even voor tekenen.
We hebben een boeking voor € 40,- en de auto die we gehuurd hebben heet ‘managers surprise’. We weten dus niet wat voor een auto we krijgen. De dame achter de balie geeft aan dat we zelf een auto mogen uitzoeken uit de PC rijen. Wat een verrassing, daar hadden we niet op gerekend. De echte verrassing blijkt de volgende dag pas 😒.

Weer beneden in de garage loopt Danny vrijwel meteen naar een mustang cabrio. Niet een erg praktische keuze met onze bagage, dus besluiten we wel een Mustang te nemen maar niet de cabrio versie. Daar past onze bagage namelijk wel gewoon in de kofferbak. Als we morgen de hele ochtend op pad gaan met de auto is het wel fijn dat de bagage uit het zicht ligt.
Helemaal verrukt dat we met een mustang rijden (vooral Danny natuurlijk) gaan we op pad. De motor brult al bij rustig wegrijden, het ding heeft 480 pk. Dat is veel verzekert Danny mij … het is een beetje een mannendingetje zullen we maar zeggen 😉.

Bij het hotel aangekomen, helaas is het maar 15 minuten rijden voor Danny, zetten we gauw de bagage op de kamer. Het is nog een dingetje om de tiewraps van de koffers te krijgen. want bij de receptie hebben ze geen schaar 😕. Maar met een plastic mesje uit de ontbijtruimte gaat het ook prima. We kleden ons om en gaan op pad om wat te eten. Het is inmiddels half 8 ’s avonds.

Bij Arizona Mills zit een Rainforest Café, maar die is helaas al gesloten als we aankomen. We eindigen bij Carl’s Jr. waar we een hamburger, kipburger en twee milkshakes verorberen. De milkshakes waren nog niet zoet genoeg, daarom doen ze er nog een enorme toef slagroom op 😉.

Moe en voldaan belanden we rond half 10 weer in het hotel. Ik zet de foto’s van mijn iphone op de laptop en Danny kijkt wat tv. Nog voor ik klaar ben valt Danny in slaap. Om 10 uur geven we er allebei de brui aan en gaan slapen. We zijn behoorlijk moe na een dag van meer dan 24 uur.

Geschreven door Ellens.reizen