Vanmorgen na het opstaan naar het restaurant van Miriam gereden om daar te ontbijten. Het ontbijt zit hier gratis bij de overnachting in. We krijgen vers fruit en het typische Costa Ricaanse ontbijt Gallo Pinto. Gelukkig met een ei en geroosterd brood, zodat we de bonen en rijst laten voor wat het is.

Vandaag gaan we de vallei verkennen. Het is een leuke route en als we een bocht door komen zien we wat mensen langs de kant van de weg staan met camera's. Wij parkeren ook in de berm en gaan een kijkje nemen. Er zitten twee quetzals in de bomen, een mannetje en vrouwtje. Ze vliegen wat heen en weer en gaan dan zitten in een hoge boom. Jammer genoeg kan het cameraatje van mijn telefoon niet genoeg inzoomen om mooie foto's te maken, maar we kunnen ze wel goed zien. Iedereen is ontzettend enthousiast en ik ga op een stenen muurtje zitten kijken, naast mij komt een Canadese zitten en we kletsen wat. Ze maken een groepsreis door Costa Rica. Als de vogels wegvliegen, stapt iedereen op. We wachten nog even in de hoop dat de vogels terugkomen, maar dat gebeurt niet dus stappen we uiteindelijk ook maar weer in de auto.

De weg loopt verder langs meerdere vakantieverblijven en huisjes tot we in het dorpje zelf aankomen. Hier is het drukker en we parkeren de auto. Vanaf hier willen we naar een waterval lopen, maar eerst gaan we nog een klein dorpswinkeltje binnen. Veel hebben ze er niet, maar we kopen wat te snacken voor onderweg.

De wandeling begint mooi langs een kweekvijver voor forellen en verdwijnt dan het bos in terwijl we de rivier volgen. Helaas is het laatste stuk naar de waterval afgesloten, er staat een bord verboden verder te lopen, maar Danny waagt zich nog een stukje verder tot er weer een bord staat en hij loopt nog even langs een trap naar beneden in de hoop een glimp van de waterval op te vangen. Maar helaas, we kunnen de waterval niet zien. Meerdere mensen draaien teleurgesteld om, zo ook wij.

Op de terugweg gaan we nog een paar keer bij de oever van de rivier kijken, het is hier best mooi en we doen ons best om een Quetzal te spotten. De beroemde vogel die hier veel moet voorkomen. Maar we zien niets, een vlinder en een paar kleine vogeltjes maar dat is het wel.

Natuurlijk kijken we rijdend constant uit het raam met de hoop weer een quetzal te spotten, maar dat gebeurt niet meer. We rijden langs ons huisje de vallei uit en komen op de doorgaande weg. Hier moet een afslag verderop nog een nationaal natuurpark, 'Los Quetzales' liggen, we gaan een kijkje nemen. Helaas staat daar een bord dat het park afgesloten is, dat is jammer. We rijden wat verder en stoppen bij een tankstation met winkeltjes. We lopen naar binnen tussen de snuisterijen, zakken chips en andere snacks. We kopen een zakje nootjes, wat te drinken en gaan weer.

Terug bij de afslag naar San Gerardo de Dota gaan we van de hoofdweg af. We rijden langs het restaurant van Miriam naar ons huisje. Vanaf het huisje loopt er nog een wandelpad het bos in. We gaan daar eens kijken of we nog wat mooie vogels kunnen vinden.

We lopen door de bomen een heel stuk de berg af en het pad wordt steeds smaller en natter. Er stromen wat watertjes naar beneden de berghelling af naar de grotere rivier. We horen iemand kappen in het bos maar zien niemand. Na een tijdje besluiten we terug te gaan, we zijn echt een behoorlijk eind afgedaald maar hebben geen enkel dier gezien, wel beginnen er steeds meer muggen te komen. Ze vliegen heel irritant vlak voor je gezicht. Als we weer naar boven lopen blijken we toch niet hetzelfde pad te hebben genomen en komen bij een wei uit. Mmmm wat nu, maar weer een stuk terug, uiteindelijk vinden we het oorspronkelijke pad en komen weer onderaan de tuin uit bij de huisjes van Miriam.

Inmiddels hebben we buren gekregen, een Nederlands stel, als we in gesprek raken horen we hoe zij tijdens de eerste dagen van de vakantie haar bovenarm heeft gebroken. Ze zijn al meerdere malen naar Costa Rica op vakantie geweest en zijn dol op het land. Ondanks haar gebroken arm hebben ze besloten te blijven. Ik moet er niet aan denken, een gebroken bovenarm kan niet in het gips en met alleen een mitella doet het echt ontzettend zeer om hier met je autootje rond te hobbelen. Zij geeft aan dat het inderdaad niet makkelijk is en ook slapen is een crime, maar overmorgen vliegen ze terug naar huis. Ze rijden morgen terug naar San José en blijven daar nog een laatste nacht. Ze ziet zwaar op tegen de terugvlucht, maar het is niet anders. Je zal toch zoveel pech hebben, daar is mijn griepje en zere keel niets bij.

's Avonds eten we weer bij Miriam, gisteren hadden we geen keus, maar vandaag wel. Het wordt een forel voor mij en vlees voor Danny. We staan nog een hele tijd op het balkon te kijken naar alle vogels die op het voederplateau in de bomen afkomen. Miriam zorgt goed voor de vogels 😃. Er komen mensen met enorme camera's en lenzen speciaal langs haar restaurantje om foto's te maken. Ik doe mijn best maar met het telefoontje is het toch behelpen. We hadden hier mooie foto's kunnen nemen als de camera's niet waren gaan zwemmen met Danny 😜.

Geschreven door Ellens.reizen