Vanmorgen om half 9 wakker. Het is koud dus we doen voor het eerst de verwarming aan. In bed wacht ik tot het water warm genoeg is om te douchen. Danny och arme, staat buiten een sigaretje te roken.

Na het douchen bakken we een paar eitjes om samen met ons inmiddels wat oude brood op te peuzelen. Vandaag gaat de reis verder naar El Malpais (=slecht land) National Monument.

Het is nog zo’n 1,5 à 2 uur rijden. We proberen een paar keer van de Interstate af te komen om binnen door te rijden maar dat is geen succes. De wegen lopen dood of zien er zo slecht uit dat we toch maar weer de snelweg op gaan. In Grants aangekomen halen we snel de broodnodige boodschappen, want we hebben geen voorraad meer.

Op het parkeerterrein staan verschillende mensen te bedelen en als we de winkel in lopen, zien we dat bijna alle bezoekers van Mexicaanse of Indiaanse afkomst zijn. Voor het eerst hebben we het gevoel in New Mexico te zijn. Ondanks dat het een Walmart Superstore is valt het assortiment erg tegen. Met alleen wat sla, vlees en brood gaan we weer weg. Buiten op het parkeerterrein staat inmiddels politie en we zien dat de bedelaars allemaal vertrekken. Grants is waarschijnlijk een plaats met meer armoede dan in eerste instantie doet vermoeden.

Omdat er op hetzelfde terrein ook een Dollar Tree zit, lopen we daar ook naar binnen. Ik koop 4 extra tubes bodylotion van Dermasil, dat spul is echt geweldig. Het is goed smeerbaar en trekt snel in. Voor $1,25 per stuk neem ik er een paar mee naar Nederland.

Nu gaan we op pad naar het nationale park. Een klein stukje terug over de snelweg en dan er gauw weer af. Al snel rijden we door een mooi landschap met aan de ene kant zwarte brokstukken van een oude lavastroom en aan de andere kant felgele rotswanden. We rijden eerst naar de camping Joe Skeen, maar als we daar aankomen zien we dat alle 10 plekken bezet zijn. Ik was er al een beetje bang voor maar vaak hebben we geluk. Nu even niet.

We rijden verder naar de grootste arch (rotsboog) van New Mexico; La Ventana. Vanaf het parkeerterrein is het slechts 5 minuutjes lopen. Het is een mooie 45 meter hoge boog, maar we zijn in Arches geweest en dan is dit natuurlijk een beetje kinderspel. Niet te min zeker mooi voor een korte stop.

We rijden de weg terug richting Grants. El Malpais bestaat uit twee verharde wegen maar om bij de andere te komen moet je via de snelweg. Alternatief is erg ver omrijden en daar hebben we geen zin in. We bezoeken onderweg nog Sandstone Bluff Overlook. Via de 1,25 mijl wasbordweg komen we hobbelend en trillend aan op het parkeerterrein. Als we uitstappen zien we dat dit het gehobbel meer dan waard is. We lopen op de rand van de bergkam met uitzicht over de lavavelden. De rotsen waar we overheen lopen zijn op zich indrukwekkend genoeg. We spenderen hier een uurtje met lopen en kijken. Een goede beslissing om nog even te stoppen.

Dan wordt het echt tijd om dit deel van El Malpais (weg 117) te verlaten. Er zijn geen boondockplekken in de buurt en op internet lees ik dat je bij Bandera Crater en Ice Cave met je RV kunt overnachten. Daar is nu onze hoop op gevestigd, omdat we echt geen zin hebben om nog een nacht op een RV park te staan.

We gaan bij Grants de weg 53 op, de tweede verharde weg in El Malpais. We rijden nu aan de andere kant van de lavastroom tot de weg langzaam afbuigt naar het Westen. Om half 5 komen we bij de inrit van Bandera aan. We slaan het onverharde pad in, het zand is echt helemaal zwart, en na ongeveer 1 mijl komen we aan bij een parkeerterrein met een paar houten hutjes. Er staan al een paar grote RV’s en als ik naar het houten huisje loop om mee aan te melden hoop ik dat we hier kunnen staan.

Bij de balie zit een hippieachtige vrouw en ze geeft aan dat we het beste eerst een plekje kunnen uitzoeken om daarna terug te komen om te betalen.

We kiezen ervoor om niet op het parkeerterrein te staan naast de grote RV’s, maar we rijden iets naar beneden waar een aantal cabins staan en parkeren daar voor zo’n hutje tussen een andere camper en een tent in.

We staan heerlijk tussen de dennenbomen. Voor ons staat een stellage om goud en andere waardevolle stenen te vinden. Een aantal meisjes is bezig, een gekocht zakje aarde, te wassen in de hoop 'edelstenen' te vinden. En natuurlijk vinden ze die, want er is natuurlijk voor gezorgd dat er stenen in de zakjes aarde zitten 😉.

In het gebouwtje waar je entreekaartjes voor de ijsgrot en de krater kunt kopen, betalen we $18 om te mogen kamperen en $ 12 pp voor de self guided tour naar de grot en krater.

Ze hebben ook nog een klein museumpje ingericht met voorwerpen die ze hier gevonden hebben. Het is een aardig omvangrijke vondst die hier tentoongesteld wordt. Als we met de vrouw achter de balie in gesprek raken, blijkt ze als kind in Nederland te zijn geweest. Ze heeft een oom in Rotterdam wonen en ze vertelt opgetogen dat ze destijds op haar verzoek Madurodam bezocht hebben.

We krijgen een uitgebreide uitleg over de wandeling naar de krater en ijsgrot. Om 5 uur sluit het terrein voor bezoekers, maar kampeerders kunnen gewoon rond wandelen. We besluiten meteen maar eens een kijkje te nemen voor het te donker of te fris wordt.

Het is een mooie wandeling met onderweg genummerde paaltjes de informatie die je meekrijgt geeft bij elk paaltje wat uitleg. Niet alleen het eindpunt met zicht in de krater is bijzonder, maar ook het pad er naar toe. We genieten van de omgeving en vooral de rust, we komen maar twee keer mensen tegen.

Ook het pad van de krater naar de ijsgrot door het lavaveld is buitengewoon. Ik maak de ene foto na de andere. Als we bij de ijsgrot aankomen en de houten trappen naar beneden afdalen komt de kou je tegemoet. Het is toch wonderbaarlijk dat je boven in je korte broek en shirt staat en hier op de bodem van de grot het water constant bevroren is. Sterker nog het is een ijslaag van 20 ft/6,1m!

We klimmen snel weer naar boven en eigenlijk na de eerste trap voel je de warmte al toenemen, dat maakt het nog buitengewoner dat het daar beneden zo koud blijft.

We zijn daarna binnen 10 minuten weer bij de camper. De dagjesmensen zijn weg en alleen de vijf kampeerders zijn er nog.

Onze buurman met camper zwaait en komt naar ons toe. Hij vraagt waar we vandaag komen en waar we geweest zijn. Op zijn beurt vertelt hij dat hij met zijn vrouw en twee kinderen vanuit Tennessee op weg is naar Californië. Voor deze trip van 2 maanden hebben ze een camper meegekregen, zodat ze reclame kunnen maken voor de dealer op hun youtube kanaal ‘less junk more journey’. Ze reizen nu alleen met een 24ft camper en dat is best klein met z’n viertjes. Thuis wonen ze in een 5th wheeler, dat is zo’n enorme caravan die voortgetrokken wordt door een truck. Het is dus wel een beetje behelpen. Met het youtube kanaal verdient hij genoeg om 8 van de 12 maanden rond te reizen met zijn gezin.

We gaan nu de temperatuur nog goed is buiten eten en om te beginnen nemen we een wijntje en baco, ons standaard voorgerecht ☺.
Na het eten heeft Danny zin in een marshmallow en samen met het buurmeisje roosteren ze een marshmallow. Na een tijdje komt de buurman ons redden van zijn dochter, want ze is nogal een kletskous. Het wordt tijd om te gaan slapen en beiden lopen ze terug naar de eigen camper.

Vandaag een erg gezellige dag en ik denk dat dit overnachtingsadresje onverwacht in onze top 3 eindigt. De sfeer is zo relaxt en de omgeving helemaal top.

Geschreven door Ellens.reizen