Dag 20 een mooi ritje

Verenigde Staten, Brewster County


Vandaag gaan we een deel van het park bezoeken. Het deel tussen ons kampeerplekje en de weg naar het Santa Elena Canyon.
Daar op de grens tussen Amerika en Mexico maakt de Rio Grande-rivier een grote bocht; verrassend misschien maar daar is het park naar vernoemd ‘Big Bend’. De weg ernaartoe heet de Ross Maxwell Scenic Drive. Dit is de meest bekende weg van Big Bend. In ongeveer 50 kilometer slinger je naar de uiterst westelijke hoek van het park. We stoppen een flink aantal keer bij uitzichtpuntjes en trailheads.

Onze eerst geplande stop aan de scenic drive gaat niet door. Er is geen plek op het kleine parkeerplaatje, er staan een stuk of vijf auto’s. We rijden door en stoppen iets verder bij de Lower Burro Mesa trail. We lopen deze vrij korte trail naar een opgedroogde waterval. Een eenvoudige maar wel heel mooie wandeling door een opgedroogde rivierbedding.

Bij Mule Ears Spring, dit zijn rotsen in de vorm van ezelsoren, maken we een wandeling van iets meer dan 6 km door de woestijn naar een kleine beek. De uitzichten over de bergen en de woestijn vallen een beetje tegen (we zijn te verwend waarschijnlijk) en het eindpunt de beek eerlijk gezegd ook. Je moet echt heel goed kijken om het stroompje water te zien. Wel ontdekken we er twee kikkers, dat is dan weer bijzonder.
Op de terugweg zien we ineens veel meer hagedissen en vogels, het zijn geen vroege vogels 😂.
Danny wacht braaf als ik een foto maak van de zoveelste plant of bloem. Wat een geduld heeft hij toch 😘. Weer bij de camper gaan de wandelschoenen uit en de slippers aan, dat is lekker. Ondanks dat het vrij bewolkt is, is het toch warm geworden.

Daarna willen we de Tuff Canyon Trail lopen, maar de trail is afgesloten vanwege onbereikbare paden. We stoppen ‘s avonds op de terugweg stiekem (de oranje pilaren ontwijkend) om een blik in de canyon te werpen vanaf boven.

Ineens zie ik onderweg een roadrunner in de berm. Danny in de ankers en rijdt voorzichtig achteruit. Er komen gelukkig geen andere auto’s. En ja hoor de roadrunner zit er nog, al die belangstelling vindt hij toch maar niks en dan neemt hij de benen. Een tegemoetkomer gaat naast ons staan en vraagt wat we fotograferen. Roadrunners vindt hij echter niet interessant genoeg en ze rijden door 😲.

De weg eindigt bij de ingang van de indrukwekkende Santa Elena Canyon. Deze kloof is ongeveer dertien kilometer lang en 450 meter diep. We lopen naar het begin van de trail waar je door de Terlingua Creek moet waden naar de overkant. Dat zien we niet zitten en en we zien mensen aan de overkant naar een andere plek lopen. We volgen hen aan onze kant van de oever en zien dan een behoorlijk steil padje naar boven. Hier staat geen water meer in de kreek en kun je dus met droge voeten en benen naar de overkant. Ik doe een poging maar haak af. Het is erg smal en naar boven is altijd makkelijker dan naar beneden. Voorzichtig schuifel ik terug. Danny klimt als een echte berggeit naar boven. Hij gaat even kijken hoe het pad verderop wordt. Ik besluit op het strandje te blijven en Danny gaat de Santa Elena canyon in. Ik vermaak me opperbest door te kijken naar de mensen die of door het water of via het steile paadje naar de overkant klimmen.

Als Danny terugkeert zonder kleerscheuren rijden we de scenic drive in tegenovergestelde richting naar ons tweede overnachtingsplekje in Big Bend: K-Bar 2. Onderweg maken we nog een paar stops om naar de mooie bergen en rotsformaties te kijken. Indrukwekkend wordt ook het wolkendek dat boven de bergen samenpakt. Tegen beter weten in hopen we dat het over is getrokken als we bij K-Bar zijn aangekomen.

Tegen half zeven hobbelen we het zandpad af tot helemaal achteraan. Nummer 2 staat voor de tweede en meteen achterste kampeerplek. We staan zo ver van nummer 1 af dat we de tent haast niet meer met het blote oog kunnen zien. Wat een isolate omgeving, niemand zo ver je kunt kijken. Dit is nog verder van de weg af als de plek waar we vannacht sliepen. Let op dat vinden we positief hé! We zetten vol goede moed de stoeltjes buiten, maar de wind wordt zo heftig dat we snel binnen zitten. Danny steekt de bbq aan en maakt een ontzettend lekker stuk rundvlees klaar. Mmm zoveel lekkerder dan het rundvlees dat we eerder deze week hadden.

De wind wordt heftiger en heftiger, de bbq zet ik voor de veiligheid in de bearbox. We willen geen wildfire beginnen en de ijzeren doos voorkomt dat de bbq gaat vliegen. Als we proberen te slapen schudt de camper heen en weer dat het een boot lijkt. De wind giert om de camper, rustig slapen zit er niet in.


Geschreven door

Al 3 reacties bij dit reisverslag

Alles even zonder foto's want het uploaden duurt zoooo lang....

ellens.reizen 2023-04-02 16:01:35

Wil wel een ezelsorenrots foto zien Houdoeoeoe!!

Ed 2023-04-02 20:08:49

@Ed: en een foto van Danny de berggeit graag :)

Felix 2023-04-05 13:51:34
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.