Vanmorgen vroeg wakker zoals gebruikelijk na de vlucht en het tijdsverschil, maar niet vroeger dan andere jaren in de VS. Om half zes kom ik stilletjes het bed uit om mijn laptop te pakken, even aan het reisverslag werken, dat is er nog niet van gekomen en we zijn al ‘twee’ dagen op pad.
Zo meteen eens zien wat het inclusieve ontbijt inhoudt, inmiddels herinner ik me ook weer dat we gisteren Cruise America hadden moeten bellen voor een ophaalafspraak voor de RV. Shit vergeten te doen, dan maar maandagmorgen meteen bellen. Wel jammer dat het nu nog niet geregeld is.

Danny wordt om half zeven ook wakker en gaat naar beneden voor een sigaretje. Hij komt boven na een wat langere rookpauze en heeft opnieuw met de motorman gekletst. Blijkt dat Larry (zo heet hij) een groepje motorrijders begeleidt tijdens hun vakantie. Hij regelt de motoren en rijdt als gids mee. Volgend jaar komt hij naar de motorbeurs in Utrecht. De wereld is soms klein.

Danny loopt meteen even naar de receptie want het is inmiddels 7 uur en dan zou er een continental breakfast geserveerd worden. Hij komt boven met twee bananen, een appel, twee koffiekoeken en twee sinaasappelsapjes. Dat was het, geen brood of cereals wat hij gehoopt had. Maar we drinken lachend het sap op en eten ieder een koffiekoek. Wij zijn gelukkig nooit grote ontbijters geweest. De bananen en appel gaan mee voor onderweg.

We besluiten naar het bekende kronkeldeel van Lombard Street te lopen, Coit Tower en China Town. Hoe ver het is zien we wel, we kunnen altijd nog een bus terug nemen. Het stuk van ons hotel aan Lombard Street naar het kronkelende deel gaat erg steil omhoog. We komen alleen maar 'tegenliggers' tegen, niemand loopt mee omhoog. Het gaat echt heel steil, onderweg spreekt een vrouw mij aan. Ze vindt dat we wel erg goed bezig zijn met deze ochtend work out, 'good cardio training', zegt ze. 'Ja', antwoord ik, 'en ook lekker warm', want het is buiten nog steeds erg fris. Dat is dan weer een voordeel van klimmen 😉.

Als we boven zijn zien we al de eerste toeristen. Hier begint het gedeelte van de zigzag weg met bloemen, erg leuk om te zien, maar we zijn redelijk snel uitgekeken en lopen via de trapjes naar beneden, in de verte zien we Coit Tower, ons volgende doel. Jammer dat we eerst weer de heuvel af moeten om daarna de heuvel van Coit Tower te moeten beklimmen, maar nu ik niet drie keer in de week naar de sportschool kan is dit een goed alternatief 😅.

We krijgen wel wat dorst en besluiten eerst even bij Washington Square wat te drinken, maar we zien zo'n lang rij voor een ontbijttentje dat we besluiten meteen naar Coit Tower door te lopen. We hebben nog een blikje Cola bij, dat drinken we daar wel op met hopelijk mooi uitzicht over de baai.

Eenmaal boven zien we weer toeristen lopen, de meesten blijken toch met de bus of auto gekomen te zijn. Er zijn maar een paar bikkels die gelopen hebben en dat kun je duidelijk zien aan de bezweten shirts en rode gezichten. Wij horen daar ook bij. De toren is nog dicht en we gaan op een muurtje zitten om van het uitzicht te genieten, cola te drinken en een appeltje te eten, d.w.z. voor Danny een sigaret i.p.v. een appel.

Als de toren open gaat kijken we even binnen, maar besluiten dat het de $ 9 per persoon niet waard is om de lift naar boven te nemen. We zien zo ook wel de rest van San Francisco, en daar boven zal de mist niet weg zijn en het alleen maar harder waaien.

We besluiten meteen maar naar China Town te lopen. Onderweg komen we allemaal leuke standjes tegen in de wijk Telegraph Hill waar ze eten, eigen gemaakte kunstwerken en andere hebbedingetjes verkopen. Een aantal straten zijn speciaal hiervoor afgesloten voor verkeer. Het is nu nog rustig maar het ziet er al wel ontzettend gezellig uit. Nadat we de straatjes afgestruind hebben zien we het eerste teken van de Chinese wijk.

We bekijken daar de Chinese toeristen winkeltjes, maar vooral de Chinese winkels met voedsel in allerlei vreemde vormen zijn erg bijzonder om te zien. Gedroogde inktvissen, zeesterren (eten ze die echt op?) noem maar op. We zien ook het fortune cookies fabriekje, kijken even naar binnen en lopen weer door. Eigenlijk vinden we vooral de verschillende muurschilderingen in deze wijk erg mooi.

Inmiddels beginnen we weer dorst te krijgen en we besluiten terug te koersen naar de gezellige standjes in de straatjes rondom Green Str en Grant Ave waar we eerder geweest zijn. Daar is het nu ook drukker geworden en we strijken neer op een terrasje, na lange tijd in een rij te hebben gestaan komt Danny naar buiten met zijn cola, mijn thee en een plak bananen walnoten cake die we delen. De cake is wel lekker maar overal om ons heen hangt de heerlijke geur van gebraden vlees. De standhouders zijn al sinds een paar uur druk aan het grillen. We lopen nog wat rond, luisteren naar live muziek en gaan op weg naar Pier 39 en 41.

Als we via Columbus Avenue terug lopen naar het water komen we langs behoorlijk wat eettentjes die er leuk uitzien. We zien onderweg een garage waar een man aan oude auto's aan het werk is. Blijkbaar steken er meer mensen hun hoofd om de hoek, want hij heeft een rood koord gespannen zodat niet iedereen gewoon naar binnen stapt.
Verderop bij Cobb's Comedy Club, is iemand bezig de letters op het uithangbord aan te passen. Nog zo'n ouderwets bord waar je handmatig de letters moet vervangen als de naam van de show wijzigt.
We steken over en lopen Taylor Str in, aan het einde van deze straat is een plek waar de cable cars omkeren. Er staan twee cable cars stil en het is een mooie kans om een foto te maken zonder hordes mensen. Ik klim er in en Danny maakt een foto, zo dat kan ook weer van de lijst met toeristische attracties af. Beter dan de lange rij wachtenden die we gisteren zagen bij Hyde Str Pier. We maken nog een toeristenfoto van het bord Fishersman Warf. Dat wil zeggen, wij maken een foto van een ander stel en zij maken een foto van ons. Het is een vader en dochter uit Texas die hier aan het kijken zijn voor een universiteit. De dochter wil volgend jaar graag in San Francisco studeren. Danny vertelt dat we onderweg zijn naar 'Orlando', die fout maakt hij nog een paar keer tijdens onze vakantie🤣. Ze kijken ons bevreemd aan, dat is een hele afstand, maar snappen het beter als als we Oregon zeggen.

We lopen langs het water naar Pier 41 en 39. Onderweg eet Danny zijn eerste hotdog, maar het valt tegen, hij heeft liever de curryworsten in Duitsland. In Amerika blijft de hamburger toch favoriet. Wat een drukte vooral bij Pier 39 is het een ware kermis. Het lijkt op een outlet zoals in Roermond of Roosendaal maar dan op z'n Amerikaans. Veel te druk maar onder het mom van 'nu we er toch zijn', duiken we de mensenmassa in.
Bij het aquarium vinden we het welletjes en we besluiten om te keren. We kijken onderweg nog bij wat straatartiesten en ploffen neer tegenover het Musée Mécanique op Pier 45. Inmiddels heb ik wel trek en het is al drie uur, ik neem de breadbowl met clam chowder en Danny gaat voor de fish&chips. We gaan lekker onder de terrasverwarmers zitten, want het is echt te koud vandaag om op een bankje aan de waterkant uit te waaien.

Het was lekker en met een volle buik duiken we de speelhal in van weleer; het Musée Mécanique blijkt een leuke verrassing. Overal zijn mensen bezig op de oude apparaten, leuk hier is dat je overal aan mag zitten i.p.v. in een echt museum. Entree is gratis, maar niemand gaat naar buiten zonder een paar dollar gewisseld te hebben. We komen zelfs de aapjes tegen van de V&D uit onze kindertijd. Danny komt er achter dat hij de spierballen heeft van een student en ik kijk door een kijkdoos naar wat oude foto's van San Francisco na de aardbeving van 1906.

We lopen terug richting het hotel en willen niet dezelfde weg lopen, dus lopen we langs de kust via Fort Mason. Om 5 uur zijn we terug bij het hotel, even voeten omhoog, ik werk het reisverslag bij en Danny kijkt even tv. Zo meteen nog op zoek naar een restaurantje niet te ver uit de buurt. Maar zover komt het niet, we vallen in slaap en besluiten het eten over te slaan. Echt honger hebben we niet na de late lunch.

Geschreven door Ellens.reizen