Vroeg op en meteen naar de ingang van de campground van het Salt Point State Park gereden. Gisteren zijn we hier gekeerd en zag ik het bordje voor de Gerstle Cove trail dus parkeren we hier. We doneren de $8 voor het parkeren in het park en gaan op weg. Onze broekspijpen worden kletsnat van het hoge gras waar we doorheen lopen. Nadat we de heuvel afgedaald zijn komen we aan bij een parkeerterrein. We hadden hier ook zo naar toe kunnen rijden, dat valt tegen. We moeten nu ook nog terug de berg weer op om de RV op te pikken voor ons volgende stoppunt Stump Beach, maar eerst kijken we hier rond. De rotsen zijn best mooi, maar of het nou de moeite van de klimpartij waard is, dat weten we niet helemaal zeker. We zien niemand, alleen een groot hert dat wel mooi voor ons poseert.

In de RV de warme blazer op onze benen gericht en op weg naar Stump Beach. Daar kunnen we onze RV op een pull out kwijt voor de ingang, er is net een opstopping bij de ingang. Een girls camp komt ook een kijkje nemen. Gelukkig blijven zij lang hangen op het parkeerterrein dus zijn wij al lang en breed op Stump Beach tegen de tijd dat zij arriveren. Zij lopen meteen door de heuvel op tegenover ons.... daar moeten we meer van weten, want waar zijn die bekende tafoni rotsen nou?

We klimmen ook omhoog en vandaar hebben we een schitterend uitzicht over het water, de bloemen langs de klif maken het plaatje af. De wandelroute langs de rotsen is toch wel het mooist dat we tot nu toe gezien hebben. Het water beukt op de rotsen en het grijze gesteente steekt donker af tegen de gele zachtere rotsen. We zijn langer gebleven dan verwacht en als we weer in de RV zitten is het inmiddels al 2 uur. We moeten nog een stuk rijden als we bij MacKerricher State Park willen overnachten.

Ook deze rit is de moeite meer dan waard, de zon schijnt zelfs een groot deel van de middag. Her en der stappen we onderweg uit met mooie uitzichten op de zee en een stop bij Point Arena Lighthouse, waar we een aantal vrolijke zeehonden/zeeleeuwen (sorry hoor maar ik zie het verschil niet) zien.

Tegen 4 uur komen we in Fort Bragg aan, daar aangekomen doen we eerst inkopen bij de Dollar Tree en voor de innerlijke mens bij Harvest Market. Lekker vlees en dergelijke voor de bbq nu we zeker weten dat de koelkast werkt. De Dollar Tree is een ware uitvinding, alles 1 dollar, zeker goed genoeg voor een vakantieganger. De verpakkingen niet zo enorm groot en makkelijk als je niet de vehiclekits van de camperverhuurder wilt afnemen.

Aangekomen bij de entree van het MacKerricher State Park, worden we iets of wat verschrikt begroet; ‘Geen reservering, weten jullie dat het hoogseizoen is?’ "Ja, dat weten we", maar ook hier blijkt het eigenlijk helemaal niet nodig. Na wat vieren en vijven blijken er toch nog vrije plekken te zijn. Wij kiezen plaatsje 14 uit, rustig en een beetje achteraan. Achteraf blijken we geen enkele buur meer te krijgen, op de bonnefooi kan dus tot nu toe prima. Wel een dure campground voor onze begrippen: $45.

Nadat we betaald hebben rijden we terug richting Fort Bragg; Glass Beach bezoeken en hout kopen. We zagen eerder onderweg naar de campground een auto staan met 5 bundels voor $20 veel goedkoper dan de bundels voor $8 à $10 per stuk die we tot nu toe zagen.

Bij Glass Beach parkeren we onze RV aan de kant van de weg en lopen richting het strand, het is best druk ondanks het tijdstip, het is inmiddels half 6. We lopen wat rond, zoeken net als de anderen naar geslepen stukjes glas en zijn zo druk bezig dat we een grotere golf niet zien aankomen. Danny die wat minder ver naar de zee is gelopen kan nog net terug rennen, alleen de buitenkant van zijn schoenen is nat en zijn broekspijpen. Bij mij klotst het water echter mijn schoenen in, niet alleen de buitenkant maar ook de binnenkant is kletsnat. We besluiten om te keren, het is toch al laat geworden en we willen nog bbq’en. Op de camping steekt Danny de bbq aan en ik trek andere schoenen aan. Mijn bergschoenen staan te drogen in het zonnetje.

Later spiesen we mijn schoenen op de tafelpoten van de omgekeerde campingtafel die we voor het kampvuur zetten. We zitten gezellig bij het kampvuur tot ik het toch echt te koud krijg ondanks de wijn. Danny die het veel warmer heeft, maar het kan de invloed van Bacardi zijn 😏, gaat om 11 uur mee naar binnen.

Geschreven door Ellens.reizen