Het was een rustige nacht, de muziek heeft ons niet wakker gehouden en toen het donker was reden er ook geen motoren meer langs.

Om acht uur stappen we uit bed en we rijden een stuk terug naar het Hill Country State Natural Area. Kleine beekjes slingeren hier schijnbaar rond indrukwekkende rotspartijen en door groene valleien. Maar het weer is zwaarbewolkt, het voelt zelfs een beetje frisjes. We draaien om en rijden in de plaats hiervan richting Kerrville. Een ander plaatsje in de Texaanse Hill Country. In de loop van de ochtend gaat de zon weer volop schijnen.

Heen nemen we de kortste en snelste route, niet zo mooi als de farmer en ranch roads maar het schiet wel meer op. Kerrville lijkt nog helemaal uitgestorven als we aankomen. Alleen bij de kerk staat het vol met auto’s. We hebben nog wat boodschapjes nodig, dus gaan naar de HEB. Deze supermarkt is uitgebreider dan we vermoeden. Een beter assortiment dan de Walmart, die we alleen uit nood bezoeken. Het is megadruk op het parkeerterrein en de mensen lopen met afgeladen karren naar buiten, het lijkt wel of ze het hier weggeven.

We kopen nog wat vlees voor de bbq vanavond en ik zie weer een lekkere poké bowl. Vanaf Kerrville rijden we over een erg leuke en bochtige weg naar Medina. Er staan waarschuwingsborden voor grotere wagens en trucks, en dat maakt het alleen maar interessanter voor ons.

Het stuk tussen Medina en Leakey is erg mooi ondervinden we. Het rijdt heerlijk rustig en we genieten van het uitzicht als we over de heuvelruggen rijden. De stadjes hier stellen niet veel voor, maar hebben zo hun eigen charme. In Vanderpool wijken we even van de route af voor een korte stop bij een museum met een privé collectie oude motoren. Voor de deur staan drie motoren en de bijbehorende bikers zitten voor de deur op de veranda te kletsen. We raken in gesprek en staan een tijdje te keuvelen over motors en dergelijke. De oudste van de mannen is al 80 en rijdt nog steeds erg graag, eigenlijk onverantwoord want hij kan zijn rechterarm nauwelijks meer gebruiken. Als we het over de aanpassingen van mijn motor hebben, dan blijkt ook zijn linkerarm niet optimaal meer te werken. Jeetje en dat rijdt nog steeds, dan moet je wel erg (motor)gek zijn.

Binnen worden we warm onthaald door een enthousiaste vrouw die ons van alles vertelt over de motoren. Ze rijden allemaal nog op twee na. De eigenaar is op 56 jarige leeftijd gaan racen. Over penopauze gesproken 😬.

Via net zo mooie wegen rijden we onze laatste etappe vandaag. Camp Wood is ons einddoel in de hoop dat we er op een camping kunnen staan. Volgens de omschrijving in Campendium erg druk vooral in het weekend, dus het is op hoop van zege. Als we echter aankomen is meer dan de helft van de plekken onbezet. Ik vraag de man van de camping wat een overnachting kost en hij geeft aan voor senior citizens $ 22 full hook-up. Ik vraag of ik senior ben en hij stelt mij dezelfde vraag terug. Enthousiast geef ik aan dat ik senior ben….. Wie had dat gedacht blij zijn om bij de oudjes te horen 🤣.

Nu staan we met uitzicht over een meer en dammetje te genieten van de laatste zonnestralen. In het water onder de brug spartelt nog een aantal laatste gezinnen. De rest is al naar huis.

Geschreven door Ellens.reizen