Vanmorgen vroeg op, de wekker gaat om 5.30 uur want om 7.00 uur worden we opgehaald voor onze excursie. Bij de receptie staan we te wachten met nog een paar anderen, we kunnen nog snel even een broodje eten en wat thee drinken en gaan stipt op tijd op pad. We lopen de steile weg omhoog het dorpje door naar het strand waar het een drukke bedoening is met toeristen, gidsen en bootjes. Iedereen stapt uiteindelijk in het goede bootje. Je moet door het water naar het bootje lopen, een paar waterschoenen hebben we voor deze gelegenheid meegenomen zodat onze bergschoenen droog blijven.

Het bootje vliegt met een behoorlijke snelheid over het water. Het is maar goed dat ik een trui bij heb, want er staat een enorme wind. Het is toch zeker nog een uur varen als het niet langer is. Helaas zien we geen walvissen of dolfijnen.

Als we bij het park aankomen, moeten we opnieuw door het water. Er ligt nogal veel rots langs de kant, dus heel voorzichtig loop ik naar het droge. Als we onze voeten weer afgedroogd hebben en onze bergschoenen aan volgen we met een groepje van een man/vrouw of 8 de gids. We lopen een stuk door het regenwoud om vervolgens weer op het strand uit te komen. Onze gids heeft er behoorlijk de pas in zitten en ondanks dat hij zijn best doet zien we geen wilde dieren. Op het strand aangekomen steken we weer een riviertje over, dus schoenen uit en met blote voeten door het water. Aan de andere kant voeten drogen en bergschoenen aan, dat is al de derde keer vanmorgen.

Iets verder op het strand zien we ons eerste wild, natuurlijk vogels, waaronder een zwarte havik en een buizerd, en een witsnuitneusbeertje, ook Coati of Pizote genaamd.
Wat verderop zien we een tapir, helaas zijn de foto's niet zo goed gelukt. De foto's van de rodere tapir in het water zijn wel weer scherp, maar daar zie je alleen de bovenkant van zijn kop en rug 🙁. De gids vertelt veel over de natuur en de planten om ons heen. Hij ziet een grijs vogeltje tussen de struiken en dat schijnt een bijzonder vogeltje te zijn. Ik begrijp er niet veel van, maar hij blijft lang staan en wijst iedereen de vogel aan en drukt ons op het hart een foto te maken. Later als ik het op internet uitzoek blijkt het een geelgekroonde nachtreiger te zijn.

Als we rond het middaguur weer terugbuigen om naar de lunchplek te gaan, moeten we weer door een riviertje. Ik heb het wel gehad met het aan- en uitrekken van mijn bergschoenen en stap zo het water in. Danny volgt mij en er zijn meerderen (sommigen hebben helemaal geen andere schoenen bij, de memo gemist zullen we maar zeggen 🤨) die ook met natte schoenen lopen. Met drijfnatte schoenen lopen we verder, maar het is niet ver meer.

We lunchen bij het parkwachtershuis en de enige overnachtingsplaats in het hele nationale park La Sirena. Het is ontzettend duur om hier te slapen en erg basic. De toiletten zijn niet erg schoon, de algemene hygiëne laat te wensen over, zelfs naar mijn standaarden, dus dat zegt veel 😟. De lunch is niet mijn ding, maar wel typisch Costa Ricaans; zwarte bonen en rijst met wat vlees en veel te gare groenten. Als we na het eten buiten zitten en mijn schoenen naast die van Danny staan te drogen in de zon, zie ik in de verte een zwart zwijntje lopen over het strak gemaaide grasveld.

Na de lunch vertrekken we voor een wat kortere wandeling, ik loop inmiddels op mijn waterschoenen, Danny draagt de rugzak met de natte schoenen. Niet veel later zien we pekari's, een soort zwijnen, en slingeraapjes. We zien zelfs een paar doodshoofdaapjes die normaal niet zo goed te spotten zijn en een bedreigde diersoort in Costa Rica. Ik begin me minder lekker te voelen en ga af en toe op de grond zitten terwijl de anderen volop foto's maken.

Al met al een leuke dag en de gids doet echt zijn best, jammer dat ik nog steeds niet goed in mijn vel zit. Als we terug zijn lopen we door het dorp naar ons hotel. Daar aangekomen trekken we snel onze zwemkleren aan en gewapend met badlakens gaan we naar het strand voor een duik.
Aan het eind van de dag gaan we weer naar het restaurantje van ons hotel. Het eten bevalt hier prima en we nemen maar weer eens een mojito en rumcola.

Geschreven door Ellens.reizen