Vanmorgen even gezocht naar de plek waar je kunt ontbijten. Het ligt een beetje achter het grote huis aan de rivier onder een afdak. We gaan zitten en dan komt er iemand om thee in te schenken en de rest op tafel te zetten. We krijgen boterhammen, dat is lekker voor de afwisseling. Er staat zelfs hagelslag op tafel.

Na het eten begint het echter te gieten. We blijven dus nog maar even zitten tot het droger wordt. In de rivier zien we zelfs aan paar leguanen zwemmen. In het huisje wachten we tot het droog is. Als we naar de auto lopen zien we een hagedis in een struik zitten en onze bekenden uit Belum. Ze zitten op een bankje te wachten tot ze in hun huisje kunnen. We kletsen kort even en gaan dan alsnog op pad.

Waar we heen gaan weten we niet precies, maar we willen aan de kust gaan kijken en besluiten rechtsaf te slaan als we uit de kampong op de hoofdweg komen. We rijden lukraak door wat dorpjes, zien mooi gekleurde vissersboten en huisjes op palen aan het water. We stoppen een paar keer om rond te kijken en kunnen zelfs het strand op rijden. Het dorp dat hier aan het strand ligt, ziet er verlaten uit en ik zie een opa op zijn buik in een deuropening liggen van zijn huisje op palen. Waarschijnlijk ligt hij zo een beetje in de wind, want het is inmiddels behoorlijk warm aan het worden.

We eindigen ergens aan het strand bij een strandtentje en ook daar stappen we uit om naar de zee te kijken. Niemand die hier aan het strand ligt of de zee in gaat om te zwemmen. Aan deze kant van Maleisië zijn de inwoners voornamelijk moslim en dat merk je. Veel meer vrouwen met hoofddoekjes en lange jurken dan we eerder zagen. Dat zal ook wel de reden zijn dat er hier geen mensen op het strand liggen. We bestellen op het terras een lekkere vruchtensap en een portie visballetjes. Echt lekker en we beginnen langzaam een beetje honger te krijgen. We hebben sinds het ontbijt ook niets meer gegeten.

Als we van het strandtentje weg rijden gaan we op zoek naar een eettentje. We rijden als we weer in de buurt van Kota Bharu komen langs een klein terrasje. We stoppen langs de kant van de weg en gaan een kijkje nemen. De eigenaar komt meteen aangelopen en biedt ons een plekje aan. Hij is erg vriendelijk en omdat hij geen Engels spreekt en wij geen Maleisisch, gaat het bestellen met handen en voeten. We zien wel wat we krijgen, tot nu toe hebben we nog niet slecht gegeten tijdens deze vakantie. Na een minuutje of 20 krijgen we allebei een groot bord. Het ziet er goed uit en we vinden het ook lekker. Fijn is dat toch dat je hier zo overal langs de weg kunt eten zonder ziek te worden. Dat is ook een beetje wat ons tegenhield om naar Indonesië te gaan, daar wordt het afgeraden om in stalletjes te eten. Dat en het feit dat je daar niet zelf kan rijden, heeft ons doen besluiten naar Maleisië te gaan.

Mijn familie in Indonesië had ons echter graag daar gezien, maar dat bewaren we voor een andere keer. Mijn nicht en haar man komen aan het eind van onze vakantie over vanuit Jakarta naar Kuala Lumpur, zodat we elkaar voor het eerst kunnen ontmoeten. Best speciaal dus en als het goed gaat dan komen we er niet meer onderuit om de familie daar ook te bezoeken.

Na het eten rijden we terug naar het huisje en daar komen we onze Nederlandse vrienden weer tegen uit Belum. Ze slapen vannacht wel hier op het terrein, het is gelukt.

Geschreven door Ellens.reizen