We zetten de wekker uit om 7.00 uur en lopen niet veel later naar het restaurant voor het ontbijt. Tegen 9 uur zijn we terug op onze kamer en pakken onze spullen voor de boottocht. Op de afgesproken tijd staan we samen met de anderen bij de steiger en kunnen we aan boord. De gids stelt zich voor en natuurlijk is er ook een man om de boot te besturen.

Het leuke van dit park is dat het nog onbedorven en absoluut niet toeristisch is. We zien dan ook geen andere bootjes met toeristen. Vrij snel nadat we weg varen (en snel gaan we met die straalmotoren aan de achterkant 😎) zien we duidelijk dat het hier om een stuwmeer gaat en geen natuurlijk meer. Langs de kant zien we de oude boomstammen nog boven het water uitsteken. Bladerloos en langzaam aan het vergaan. De gids legt uit waarom de dam gebouwd is. Deels voor elektriciteitsvoorziening maar ook deels om communistische rebellen uit Thailand te verjagen, die de grens overstaken en onrust veroorzaakten. Dit deel van Maleisië is daarom een tijdlang gesloten geweest voor toeristen.

We zien een stel drijvende viskwekerijen in het water en komen later op de dag ook nog een bootje tegen met drie mannen van de lokale bevolking, de orang asli, die met een net aan het vissen zijn. Deze mensen mogen hier vrij wonen, vissen, jagen etc., voor anderen is dat verboden en men moet zelfs een vergunning hebben om het Royal Belum State Park in te kunnen.

We stoppen na een klein uurtje varen en gaan via trappen de oever op. Na een korte klimpartij heuvelop komen we bij onze eerste en enige rafflesia bloem. We zien nog wel andere knoppen van deze bloem, maar die moeten nog tot bloei komen. Net als bij de mens duurt het 9 maanden voor de bloem tevoorschijn komt. We staan wat ongemakkelijk op de helling, het is er behoorlijk glad maar de bloem is goed te zien. Het is de grootste bloem ter wereld en kan een doorsnede van 1 meter hebben, daarnaast stinkt de bloem naar rottend vlees. We glibberen de helling weer af naar de boot terug. Het is ongeveer 15 -20 minuutjes lopen, maar we zijn allemaal bezweet, het is erg broerig in de jungle.

We varen nu de andere kant uit van het meer en zien op verschillende eilandjes huisjes staan tussen de bomen. Als we onder de brug door zijn gevaren en aan de andere kant van ons eiland komen, zien we eindelijk de dam zelf. We varen tot vlakbij de dam. Best bijzonder want volgens mij, kun je in Europa niet tot aan de dam varen vanwege de stroming en hangt er een ketting voor. Hier niet en we kunnen de dam bijna aanraken.

Bij Jenut Papan hopen we olifanten te zien en we stappen uit op een plek waar ze vaker schijnen te komen. Er zit op deze plek zout in de grond en de olifanten komen hier naar toe om aan het zout te likken. We zien wel overal sporen om ons heen van olifanten, maar helaas zien we de olifanten zelf niet.

Daarna is het tijd voor een picnic lunch vlakbij de Sungai Nam Waterfall. Het is opnieuw een eindje varen, maar ook daar genieten we van. Als we aanleggen komen we via een houten loopbrug op de oever. Hier ligt zowaar een mooi grasveldje. Vervolgens duiken we de jungle in en gaan verder over een zandpad afgewisseld met houten bruggetjes. De gids geeft aan dat we gaan eten bij een kamp waar normaal bezoekers verblijven als ze een meerdaagse tocht maken door de jungle. De olifanten hebben er huisgehouden en er moet behoorlijk wat hersteld worden voor er weer gasten kunnen overnachten. Wij gaan er alleen maar eten en onder een afdak aan een lange tafel, deelt de gids de lunch uit. Na het eten lopen we verder door naar een waterval. Onderweg ontdekt Danny een bloedzuiger op zijn been en die wordt er door de gids afgehaald. Gedver, iedereen zit plotseling op zijn eigen armen en benen te kijken, maar gelukkig bij mij geen enge beestjes. We zien wel een dikke vette duizendpoot en nog meer vreemde maar mooie insecten.

Bij de waterval aangekomen springen we via een paar rotsen naar de overkant. Danny wil natuurlijk nog net even iets dichterbij de waterval en haalt het net niet als hij springt; een natte voet. De rest van ons groepje blijft gewoon staan en blijft droog 😁.

Tot slot bezoeken we een klein eilandje met een dorpje van de oorspronkelijke bewoners de orang asli. We klimmen via een gammele steiger van drijvend bamboe aan wal en de helling op. Onder een boom zitten de vrouwen en kinderen. We zien geen mannen, die zijn allemaal op pad om te vissen of jagen. We mogen ook even in een huisje kijken en zien daar tot onze verbazing een tv staan. Zo helemaal verstoken van de buitenwereld zijn ze hier dus niet meer. Misschien maar goed ook, want er zit een jong minderjarig meisje dat al een kindje heeft. Hier heel gewoon volgens de gids, maar ik kan mij voorstellen dat het toch niet helemaal is wat meisjes willen in de toekomst. De kinderen gaan elke dag gewoon naar school met een bootje en krijgen zo het nodige onderwijs. De wereld verandert ook voor hen en dan is het belangrijk dat ze ook in die nieuwe wereld keuzes kunnen maken.

We hebben echt genoten vandaag, veel foto's gemaakt tijdens het varen en bij de stops uiteraard. Het kost wat, maar dan heb je ook wat 😉. We zijn de hele dag op pad geweest en komen pas aan het eind van de middag weer bij de aanlegsteiger van het hotel.

We lopen naar het hotel terug en gaan lekker douchen, we hebben wat afgezweet vandaag. Niet dat het ver lopen was, maar in dit klimaat ben je binnen een mum van tijd drijfnat. Na de verfrissende douche gaan we op het terras van het hotel nog wat drinken en daarna kunnen we al weer aan tafel. Nu zien we ook de andere twee stellen weer en we kletsen nog behoorlijk laat na over de excursie van vandaag.

Wij gaan morgen door naar Kota Bharu en het andere Nederlandse stel dat net iets ouder is als ons ook. Sterker nog we hebben zelfs bij dezelfde accommodatie geboekt. Het jongere stel gaat de andere kant op, richting Penang. We liggen er vanavond in ieder geval eens niet vroeg in.

Geschreven door Ellens.reizen