Vanmorgen na het ontbijt weer de spullen ingeladen en vertrokken uit Ouarzazate ditmaal richting Aït-Ben-Haddou.

We komen na een kleine drie kwartier al aan en parkeren de auto. Het is een erg toeristisch dorpje met winkeltjes en restaurantjes, maar daar zijn we niet voor gekomen. We lopen richting de rivier en zien dat we gewoon over kunnen steken via de zandzakken die her en der in de rivier liggen. We hoeven dus niet met een ezeltje of gedragen te worden 😄. Aan de overkant ligt de oude vestigingsstad oftewel Ksar. Geen kasbah dus, want dat is feitelijk één gebouw met hoge muren en die hebben we eerder gezien.

De Ksar van Aït-Ben-Haddou is een groep uit leem opgetrokken huizen omgeven door hoge muren. Een goed voorbeeld van een traditionele vestingsstad in het Pre-Sahara gebied ten zuiden van het Atlas gebergte. De huizen staan dicht op elkaar binnen de verdedigingsmuren. Sommige huizen zijn bescheiden, anderen lijken op kleine kastelen met hoge hoektorens en de bovenste delen versierd. De Ksar ziet er oud uit, maar de oudste gebouwen schijnen niet vroeger dan de 17e eeuw te zijn.

We kijken onze ogen weer uit, wat knap toch dat je zoiets moois met leem kunt maken. We lopen er een uurtje of wat rond en gaan dan terug naar de auto. We besluiten het eerste deel binnendoor via een onverharde weg naar Marrakech te rijden. Uiteindelijk moeten we toch verder via de hoofdader over de Tizi N'Tichka, maar dan slaan we nu nog even een stukje drukte en hectiek over.

Het is maar 170 km maar we doen er bijna 5 uur over. De weg heeft soms diepe geulen en er zijn zelfs stukken met water op de weg. Daar staan dan kinderen om ons er 'doorheen te loodsen', maar we redden ons prima zelf. Het is een mooie rit langs dorpjes die er compleet verlaten uitzien, maar waar toch mensen wonen.

In de loop van de middag komen we in Marrakech aan en we gaan op zoek naar een hotel. Net in de medina vlakbij het Jamaa el-Fna plein en tegenover de Koutoubia moskeer vinden we een geschikt hotel; hotel Islane. De auto kunnen we schuin aan de overkant gewoon parkeren en de souk en het beroemde plein met slangenbezweerders, muzikanten, aapjes en andere artiesten is op loopafstand.

We gaan een kijkje nemen, nadat we de koffer en reistas op de kamer hebben gelegd en bezoeken eerst het beroemde plein.
Op het plein zien we veel kraampjes waar je kunt eten, karren met verse jus d’orange en notenkraampjes. Poeh, dat is wennen na al die dagen in het binnenland van Marokko. Het is ons al snel te druk, dus we zoeken gauw een restaurant op om wat te drinken. We vinden een plekje op één van de dakterassen rondom het plein. Van bovenaf genieten van het rumoer op het plein zonder er last van te hebben. Daarna belanden we in de souk en daar is het zo mogelijk nog drukker. Dat is niet het enige nadeel, het zijn vooral de verkoopers die je geen moment met rust laten die ons irriteren.

Maar doorgewinterde reizigers die we zijn, hebben we een passend antwoord klaar: 'ooh wat jammer ik heb vanmorgen arganolie gekocht,' 'Oo wat jammer ik heb gisteren een kamalenexcursie gedaan', of jeep of wat dan ook. Deze zin is op vele manieren te gebruiken 😉. Meestal werkt het prima, maar het zijn volhoudertjes hoor.
Dan is er nog een andere manier om ergens 'ongestoord' langs te kunnen lopen. Naast elkaar lopen en druk in gesprek blijven met elkaar, zodat je ogenschijnlijk geen oog hebt voor de dingen om je heen. Ik kijk dan naar de kraampjes aan de kant waar Danny loopt en hij kijkt dan mijn kant uit en ziet de kraampjes aan mijn kant.

We denken met weemoed terug aan Taroudant, waar we in betrekkelijke rust over de souk liepen. Als het donker wordt gaan we op het plein eten bij één van de vele eettentjes. Je wordt overal naar eeen tafeltje getrokken, ons excuus opnieuw 'oh wat jammer ik heb net gegeten' tot we uiteindelijk zelf beslissen ergens neer te ploffen. En het eten is er zeker goed. We hadden onze twijfels omdat het zo extreem toeristisch is, maar we eten erg lekker en worden ook nog eens niet ziek.

Ondertussen zijn we de drukte een beetje zat en we gaan terug naar ons hotel. Effe rusten en morgen zien we wel wat we doen. Nog een dagje Marrakech of deze drukte ontvluchten.

Geschreven door Ellens.reizen