Vanmorgen op tijd opgestaan en opnieuw valt het ons op dat het erg lang duurt voor er warm water uit de kraan komt. (Lees; er komt geen warm water.) We poetsen onze tanden met koud water en nemen een héél kort doucheje en gaan daarna beneden ontbijten. Het gezin is er nog niet en als we klaar zijn met het ontbijt, komt de vader en blijkt dat de meiden geen zin hebben in een wandeling. Die gaan liever zwemmen en zonnen bij het zwembad. Begrijpelijk natuurlijk, maar onze ober is nu bang dat wij ook niet meer willen gaan lopen. Hij vertelt vol overgave hoe mooi het hier in de omgeving is. Wij besluiten wel te gaan wandelen en het gezin blijft in het hotel.

We gaan om half tien op pad uitgezwaait door de familie en we denken ze nog terug te zien na onze wandeling. Dat loopt anders ondervinden we die dag.... Wat een ochtendwandeling had moeten zijn van zo'n twee à drie uur wordt een dagmars. Waarschijnlijk is onze conditie en schoeisel (met name van mij) daar debet aan, maar ondanks dat was het onmogelijk zo ver te lopen in 2 à 3 uur.

Het is een mooie wandeling dwars door de bergen. Langs enkele boerderijtjes waar we binnen mogen kijken, waterpoeltjes waar we poedelen en door boomgaarden heuvel op heuvel af, maar wat vermoeiend. Ik heb half open schoenen aan, omdat ik veracht over twee uur terug te zijn. Na een uurtje begint de eerste blaar zijn kop op te steken. Niet veel later trek ik Danny zijn sokken aan om minder last van mijn voeten te hebben. Lief van Danny want die loopt nu zonder sokken verder in zijn gymschoenen. Ik denk op dat moment nog op de helft te zijn van de wandeling en nog wel tot het hotel te kunnen lopen, tot we rond het middag uur gaan zitten om te lunchen. Onze ober cq. gids heeft een lunchpakketje meegenomen en het angstzweet breekt me uit. Hoeze lunchpakketje😯? En eerlijk het is een geweldige wandeling, maar mijn voeten doen ook geweldig zeer.

Niet teveel zeuren en ik stap weer dapper door na de lunch, dan bereiken we een huis waar onze gids blijkt te wonen. We ontmoeten zijn vrouw en zoontje en ook hier moeten we wat eten en drinken natuurlijk. Onze gids toont vol trots zijn huis en de koe die in een deel van het huis is ondergebracht. Hij legt uit dat ze nu op de begane grond wonen, maar zodra hij weer meer geld heeft laat hij de eerste verdieping afmaken.

We nemen ascheid van zijn vrouw en zoontje en gaan weer verder. Ik hoop bij elke bocht dat ik ons hotel zal zien, maar nee hoor. We komen eerst nog door een dorpje. Daar moeten we even stoppen bij het huis van zijn broer. Zijn broer werkt in Europa en heeft hier een mooi huis laten bouwen met alles erop en eraan. Onze gids gaat naar boven om zich om te kleden. Hij trekt nieuwe schone kleren aan voor het hotel.

We lopen het dorp weer uit en gaan nu de heuvel af naar het hotel. Het is alleen nog een heel stuk lopen en om de haarspeldbochten af te snijden lopen we niet over de weg, maar als echte berggeiten tussen de struiken door recht naar beneden. Als ik echt niet meer weet hoe ik moet lopen, zien we eindelijk het hotel. En wat zien we nog meer, het Marokkanse gezin dat in de auto stapt en weg rijdt. Ze hebben lang op ons zitten wachten, maar omdat we nog steeds niet terug zijn, rijden ze toch maar naar huis. Wat jammer, het is bijna half 5 als we eindelijk bij het hotel zijn.

De hoteleigenaar/-manager ziet ons aankomen en vraagt zich kennelijk ook af waar we al die tijd gebleven zijn, want hij spreekt onze gids/ober aan. Ik plof neer op een stoel bij het zwembad en trek eindelijk mijn schoenen (en Danny zijn sokken) uit. Geschrokken staan drie mannen naar mijn voeten te kijken. Het is niet fraai, er zit geen plekje meer op mijn voeten zonder blaren en de meeste blaren liggen open.

Ik verzet vanavond geen voet meer en blijf op het terras zitten tot het avondeten opgediend wordt. Na het eten rekenen we alvast af met de hoteleigenaar voor de kamer, het eten en drinken en de wandeling, omdat we morgenvroeg vertrekken richting de luchthaven. Dit is onze laatste nacht op Marokkaanse bodem. Daarna strompel ik schoenloos naar onze kamer waar ik op het bed neerstort.

P.S.: We komen er ook achter waarom het zo lang duurt voor het water warm is in de douche, het is water uit de rivier die langs het hotel stroomt 😂. Ze hebben hier geen boiler of zoiets.

Geschreven door Ellens.reizen