Om half 8 aan de ontbijttafel spreken we met het Duitse koppel dat tegelijk met ons is gearriveerd. Zij gaan met dezelfde excursie mee en om iets voor achten staat een dichte 4x4 voor de deur om ons op te halen. De gids heet Chris en hij brengt ons naar de rand van de woestijn, we pikken eerst nog een Duitse familie met twee kinderen op. Gelukkig is Chris zijn Duits niet zo goed en vertelt hij alles in het Engels. Een tweede 4x4 sluit aan en met beide wagens vertrekken we.

Chris vertelt boeiend over het leven in de woestijn, hoe alles tot stand is gekomen en hoe het overleeft. We zien vandaag 4 soorten hagedissen, de ene vindt Chris sneller dan de andere maar hij vindt ze allemaal. Het zijn de salamander, gekko, kameleon en een skink. Ik heb er nog nooit van gehoord en het beestje lijkt zo zonder nek en pootjes meer op een worm of slangetje. Als bonus zien we een spin en twee verschillende slangen, de eerste twee zijn giftig.

Chris vraagt tijdens de trip of iemand een goede camera heeft die hij mag gebruiken om een close up foto te maken van de gekko. Verschillende mensen bieden hun camera aan, van die grote exemplaren met enorme lenzen, maar als hij iets later mijn camera in het oog krijgt, wil hij die van mij lenen. ‘Waarom heb je niet eerder vertelt dat je deze camera hebt?’, vraagt hij. Ik zie niet in wat mijn camera speciaal maakt, maar Chris zegt dat het een geweldige camera is, zeker om close ups te maken. Een beetje trots geef ik hem mijn compact camera.
Een paar weken voor onze vakantie is er ingebroken en hebben ze naast veel andere dingen ook onze camera meegenomen, vandaar dat Danny en ik nu allebei met een spiksplinter neue op pad zijn. Danny een Sony en ik mijn lumixje 😊.

Na een paar uur dieren zoeken gaan we verder de duinen in om het landschap te beter te bekijken. De duinen zijn wit, geel, rood en zwart op sommige plaatsen. Het wit is grof zand dat naarmate het fijner wordt een gele kleur krijgt. Het rood zijn fijne deeltjes granaat en het zwart is ijzer. Met een magneet gaat Chris over het zand en het zwarte ‘zand’ blijft aan de magneet plakken. Ook dit is weer onverwacht, wat we eerst aanzagen voor een beetje vies zand is dus ijzer.

We rijden verder en Chris vertelt dat ze altijd dezelfde route nemen om het leven in de woestijn te beschermen. Er zijn als gevolg van het off road rijden met quads en 4x4’s al veel mooie plekken vernield en dat terwijl het hier eigenlijk zo mooi is. Het is daarom verboden om door de Namib woestijn te rijden behalve op de daarvoor aangewezen plaatsen. Helaas houden veel mensen zich daar niet aan.

Onze tweede auto komt op een gegeven moment vast te zitten op de top van een duin. Dit is meteen een lesje waarom je niet alleen moet gaan rijden, maar met twee of meer auto’s. We stappen allemaal uit om de andere auto weer uit te graven. Op zich ook een avontuurlijk moment.

Rond 14 uur zijn we terug bij Orange House en we lopen meteen het stadje in om ergens te gaan eten en de winkeltjes te bekijken nu ze wel open zijn. Uiteraard zijn we het winkelen zo beu, dat is eigenlijk niets voor ons en de prijzen vinden we ook niet erg Afrikaans. In de wereldwinkel in Nederland betaal je minder. Eten en drinken is daarentegen wel goedkoop en we genieten voor N$102 van een lekker quiche voor Danny en een sandwich kip mayo voor mij.

Om 17 uur lopen we terug naar ons logeeradres en omdat het koud aan het worden is kleden we ons om voor we gaat eten. Tenminste dat is het plan.
Danny scheert zich terwijl ik onder de douche spring en daarna de route bekijk voor morgen en eventuele alternatieven.
Uiteindelijk is het later dan gepland en we gaan niet meer uiteten. We hebben vrij laat geluncht en daarom eigenlijk geen honger. Ik werk ons reisverslag bij en Danny leest zowaar een boek!!

Het was een geweldige dag en de gratis excursie die we van Lekkerbly mochten uitkiezen was boven verwachting interessant en mooi.

Geschreven door Ellens.reizen