Deze ochtend worden we pas tegen 10 uur wakker. We hebben een hele dag om in Las Vegas rond te kijken, maar we hebben geen haast. Op ons gemak douchen we, we ruimen de koffers opnieuw in. Een koffer met schone en de andere met vuile was. Of de koffers te zwaar zijn merken we morgen op de luchthaven wel. Ik gooi wat truien bovenop zodat we het gewicht snel kunnen herverdelen.

De kleding voor morgen hangt al over de stoelen, dus morgenochtend is het een kwestie van toilettas erin en weg zijn we.

Omdat het vandaag veel beter weer is lopen we meteen naar buiten. Vandaag slaan we de meeste hotels over om zoveel mogelijk van de zon te genieten. We halen wat te drinken om buiten op te drinken en ik neem een ijsje. Elk bankje of muurtje dat geschikt is om te zitten is bezet. We vinden nog net een plekje om op ons gemak te kijken naar voorbijgangers.

Pas als we bij The Venetian zijn gaan we naar binnen. Dit hotel hebben we nog nooit van binnen gezien. Een zangeres stat op een balkon te zingen terwijl de gondels langs varen. We zijn binnen een half uur weer buiten. Voor het water bij The Venetian drinken we onze bekers leeg drinken en zitten verbaasd te kijken naar de rij toeristen die staan te popelen om in de gondels te stappen. Tja echt een Amerikaans tafereel; betalen om je in een elektrisch bootje in een veredeld zwembad rond te laten varen ;).

Iets voorbij The Venetian besluiten we de bus naar Fremont Street te nemen. Het is inmiddels vier uur en voor $8 pp kopen we een dagkaart voor The Deuce. De bus die de hele dag de strip op en neer rijdt tot aan Fremont.

We zitten bovenin de bus helemaal voor aan het raam dus hebben een goed uitzicht over de talrijke trouwkapelletjes die deze stad rijk is. Na de Stratos Tower met een uitkijkplatform op 265 meter hoogte, wordt het minder druk aan de Strip en bij de eerste halte van Fremont Street stappen we uit.

Deze overdekte straat is alleen toegankelijk voor voetgangers en ‘vliegeniers’. Aan de onderkant van het dak worden toeristen gelanceerd en lichtshows geprojecteerd. De casino's, restaurants en winkeltjes liggen dicht bij elkaar en in tegenstelling tot de Strip wandel je hier makkelijk van de een naar de ander uitbating.

’s Avonds is deze straat een oase van licht en daarom zijn we hier. We lopen eerst een rondje bij daglicht en gaan dan een hapje eten bij Binions. Het personeel is hier opvallend aardig. Niet alleen tegen de klanten maar ook onderling kunnen ze het goed met elkaar te vinden. Er is iemand jarig van het personeel en de jarige job wordt luid toegezongen.
Het eten smaakt prima en met volle buikjes begeven we ons naar de caissière. De kassière hoort ons praten en groet ons in het Nederlands met een zwaar accent. Haar moeder komt oorspronkelijk uit Groningen en ze is als kind een paar keer in ons land geweest. Ze vindt Nederlanders zo aardig, veel vriendelijker dan Amerikanen en al helemaal in het verkeer. Laten wij daar nou net anders over denken 🤣.

Als we weer buiten staan is het inmiddels donker en komt de lichtshow op de overkapping pas goed tot z’n recht. We staan vol bewondering te kijken. Ook zijn er inmiddels meer straatartiesten al heeft de één meer talent dan de ander. Het is soms niet om aan te horen. America's got no talent in Fremont street, voor het talent moet je in het Luxor zijn 😜.

Op het eind (of begin) staat een groot podium met een vrouwelijke dj. Voor het podium danst een mannelijke artiest in een jurk met een pruik. Het is hilarisch, de grof gebouwde bebaarde man staat te hupsen en springen en trekt meer aandacht dan de schaars geklede dj die af en toe van achter haar draaitafel komt om sensueel te dansen.

We staan een hele poos te kijken en komen tot de conclusie dat we Fremont echt veel leuker vinden dan de strip. Als de dj stopt lopen wij verder en komen uiteindelijk terecht bij nog een goed optreden. Je moet de b-artiesten een beetje passeren maar op dit podium staat een echt goede band die covers speelt van grote rock artiesten en bands. We nemen er allebei een grote baco bij en blijven het hele concert staan. Danny staat en ik dans lekker mee. Half Fremont street is koekoek dus niemand die je raar aankijkt als je mee staat te swingen. Als de baco’s (en het zijn niet van die Nederlandse formaatjes) op zijn stopt ook de band en druipen we af.

We gaan op zoek naar de bushalte. Morgenochtend op tijd uit bed want rond 8 uur moeten we op de luchthaven zijn.

Bij de bushalte staan maar een paar mensen dus we sluiten aan. Het duurt een hele tijd voor de bus er uiteindelijk is en inmiddels staat er een enorme rij op de stoep. Het fijne van Amerika is dat iedereen min of meer in een rij blijft staan, dus kunne wij met nog een paar anderen voor ons nog net in de bus. De rest zal op een volgende bus moeten wachten, want de bus zit al propvol als wij instappen.

Bij de volgende halte rijdt de chauffeur gewoon door, er past niemand meer in. Pas als er mensen beginnen uit te stappen, kunnen er weer wat passagiers bij.

In de bus als we eindelijk zitten ontstaat een gezellige sfeer met de medepassagiers achterin. Opnieuw een ontzettend dronken vrouw, haar man laat haar maar begaan en lacht gelaten. Vooral de vrouwen schijn en deze vakantie niet goed tegen een drankje te kunnen. Als we bij Excalibur arriveren stappen wij en nog wat passagiers uit. De bus is nu al behoorlijk leeg. De dronken vrouw moet ook hier zijn en loopt voor ons uit te zwalken. We moeten lachen, we waren nooit zo’n fan van Las Vegas, maar deze avond heeft ons echt aangenaam verrast.

Danny rookt nog een sigaretje tussen de gokkasten en dan gaan we naar boven. Het is tijd om het bed in te duiken, zodat we nog een paar uurtje kunnen slapen.

Geschreven door Ellens.reizen