Vanmorgen wakker geworden na een heerlijk rustig nachtje. Het is stil op de camping als we buiten stappen, toch zijn er al enkele kampeerders vertrokken. De rest ligt waarschijnlijk nog op bed want we zien niemand als we wegrijden om half negen.

Vandaag gaan we dan toch echt naar Memphis. We besluiten de zuidelijke route naar Memphis te rijden voor een bezoek aan het Shiloh National Military Park. Brownsville het geboortestadje van Tina Turner slaan we daardoor over. We moeten nu eenmaal keuzes maken, maar zo er blijft genoeg over voor een tweede route door de deep south 🤭. We vervolgen de Natchez Trace Parkway nog een tijd en komen tegen half elf bij Shiloh aan.

Het Shiloh National Military Park is naar het schijnt indrukwekkender dan Gettysburg en Vicksburg. Dat kunnen we niet beamen, want die twee hebben we nog nooit bezocht. Het visitor center wordt gerenoveerd, dus er is geen museum, maar wel een film. Deze begint op het hele uur, daarom gaan we eerst ontbijten in de camper. Om elf uur zitten we met een handjevol mensen in de zaal, we zijn onder de indruk van de film. Met name ik, Danny probeert zijn ogen open te houden, maar de 45 minuten durende film vergt teveel van hem, hij doezelt steeds weg.

Daarna rijden we de tour door het prachtige groene park langs de graven, diverse monumenten en de vele kanonnen. De informatieborden geven de posities aan van elke divisie en de gevechten. Het gruwelijke verhaal van de burgeroorlog komt nog meer tot zijn recht na het zien van de documentaire. Bizar dat deze strijd maar twee dagen duurden en dat er bijna 25.000 man is omgekomen.

We rijden eerst nog een stuk over de parkweg, maar om snelheid te maken kiezen we er uiteindelijk toch voor om een stuk interstate te nemen.

We komen tegen vier uur in Memphis aan. Aan de voet van de piramide van de Bass Pro outdoor shop parkeren we de camper en we lopen langs de Mississippi naar het visitor center en door naar de binnenstad.

De March of the Ducks in het Peabody hotel willen we niet missen om vijf uur in de lobby. Wandelende eenden terwijl een oude man hen begeleidt op de piano, hoe gek kun je het krijgen 🤣.

Omdat het tegen half vijf loopt gaan we al naar binnen en zien honderden toeristen die wachten op de wandeling van de eenden. Een eendenverzorger in een spreekstalmeesterkostuum (dubbele woordwaarde bij scrabble) praat de tijd vol tot hij met veel bombarie overgaat op de ceremoniële uittocht van de eenden. Hilarisch eigenlijk dat honderden volwassenen en kinderen elke dag komen kijken. Twee keer per dag zelfs, want ‘s morgens om elf uur lopen de eenden van hun nachthok op het dak naar de lift en dan over een rode loper naar de fontein in de lobby. En het zijn doodgewone eenden hoor, niets speciaals aan. Je ziet ze dagelijks in elke Hollandse vijver of sloot.

Na deze gekkigheid is het hoog tijd voor een drankje en de beste plek hiervoor is Beale Street. De stad langs de Mississippi rivier is de bakermat van de bluesmuziek, een genre dat goed vertegenwoordigd wordt in de historische Beale Street. De straat zit vol met restaurants en cafés maar doet een beetje aftands aan. Nashville had een gezelligere uitstraling. We belanden uiteindelijk in de beroemde BB Kings Blues Club. Er staat een korte wachtrij buiten, maar als we aansluiten worden we bijna meteen binnen gelaten. Entree is $10 pp omdat er een band speelt. We wachten een paar tellen tot we naar een tafeltje begeleid worden en bestellen allebei een cocktail en wat te eten.

De band speelt allemaal covers van gouwe ouwe en het klinkt echt lekker. Het eten is trouwens ook lekker, pulled pork en meatloaf om je vingers bij op te eten. We zitten hier prima en nemen nog een tweede cocktail.

Als we teruglopen naar Bass Pro, merk ik dat de alcohol naar mijn hoofd is gestegen. Onderweg blijf ik foto’s maken, die morgen waarschijnlijk niet om aan te zien zijn. Bij de camper aangekomen besluiten we niet hier te overnachten vanwege de herrie van de snelweg, die bijna over ons hoofd loopt en de naastgelegen spoorlijn. Over de brug in Arkansas, genaamd Memphis West kun je gratis slapen bij onder andere de Cracker Barrel. Een bekende restaurantketen, waar we vorig jaar eens ontbeten hebben.

Ik plof licht beschonken naast Danny op de stoel en hij rijdt de camper netjes de brug over Arkansas in. De vijfde staat deze vakantie.

Ook hier is het behoorlijk luidruchtig vanwege het verkeer op de interstate, maar we kruipen snel ons bed in.

Geschreven door Ellens.reizen