Alle spullen weer bij elkaar gezocht, wat is het toch altijd een zooitje als alles weer in de koffers moet 😉. Tegen tien uur rijden we weg uit Drake Bay.

Het eerste deel van de weg hebben we op de heenweg ook gereden, de riviertjes door etc. We genieten weer volop en zien na een tijdje door het bos gekronkeld te hebben de Golfo Dulce bij Rincón te voorschijn komen. Net voorbij Rincón gaan we nu rechtdoor. We zien een klein houten bordje met Siepre als we de 'weg' passeren waar we op de heenweg uit zijn gekomen. Nou dat bordje zie je gauw over het hoofd, het is dat wij weten dat we hier uitkwamen, maar anders vind je het niet zomaar.

Als we op de snelweg 2 uitkomen, schrikken we van de drukte, dat zijn we na drie dagen niet meer gewend. Bij Corredor tanken we weer en halen wat boodschappen. Het is hier druk, volgens mij de drukste stad in de regio. Daarna wordt de weg gelukkig weer mooier. We gaan omhoog de bergen in. We stoppen om van het uitzicht te genieten als we bijna boven zijn. De weg is hier ontzettend stijl en breder, maar we zien ook een enorm gat aan de zijkant van deze weg. Gelukkig hebben ze er paaltjes omheen gezet, zodat je er niet in rijdt 😦.

Het is verder een mooie route, de weg kronkelt door een aantal dorpjes, het ziet er hier groen en welvaardender uit. Volgens de routebeschrijving van de B&B waar we gaan slapen moeten we bij een gele brandkraan linksaf. Maar we rijden een paar keer fout, er staan meer gele brandkranen, maar uiteindelijk na een paar keer heen en weer te zijn gereden, vinden we ons adresje voor de komende twee nachten.

Een ouder echtpaar uit Franstalig Canada runt de B&B, zij wonen hier al vele jaren. Hij spreekt een beetje Engels, maar zij alleen Frans en Spaans. We hebben een klein huisje met keukentje en laden onze spullen alvast uit. Er is ook een zwembad bij de B&B waar we gebruik van mogen maken. Dus nemen we eerst een duik in het zwembad. Vanavond eten we hier in het huisje.

Na het eten komt de man van de B&B naar ons toe, hij geeft mij mentholsnoepjes voor mijn keel. Mijn stem is nog steeds weg, vandaar dat hij weet dat ik last heb van mijn keel.

We zitten nog even lekker buiten bij het huisje te lezen, maar als de zon weg is, wordt het fris. We zitten hier in de bergen en dat merk je.

Geschreven door Ellens.reizen