Vandaag begint de dag voor Danny niet goed. Hij is ziek en behoorlijk ook. We gaan toch samen naar buiten want op de binnenplaats heeft onze gastvrouw Yasmina een lekker ontbijtje klaar gezet. Maar Danny zijn buik gaat vreemd te keer. De gastheer schrikt hiervan en is bang dat het aan het avondeten heeft gelegen, maar ik stel hem gerust. We hebben de avond ervoor beiden dezelfde vis gegeten en ik ben niet ziek. De dag ervoor in Soroa ben ik ziek geweest. Zelfde klachten, vreemd dat we niet tegelijk ziek zijn geworden, jammer ook want nu zijn er twee dagen dat één van ons niet van de vakantie kan genieten.

Danny duikt het bed weer in en ik ga buiten een kijkje nemen. Beetje zonde om de enige hele dag dat we in Trinidad zijn niet naar buiten te gaan om de Cubaanse cultuur op te snuiven in deze sfeervolle plaats. Het straatbeeld wordt bepaald door paarden, kleurrijke huizen, mannen die buiten op straat domino spelen en straatmuzikanten. Het sfeervolle centrum met de kerk van Sint Franciscus, rond de Plaza Mayor, is het hoogtepunt van de stad. Hier gaan we vanavond nog een keer naar toe, net als gisterenavond, om van de muziek te genieten.

Ik vermaak me wel deze ochtend en loop een beetje rond, de hele stad is makkelijk te belopen. De kleurrijke huizen en stoffige straatjes. Veel straten zijn hier nog onbestraat dus als het droog is en het waait een beetje dan zit alles onder het zand. Ik ga op een pleintje zitten en bestel een drankje en tegen het eind van de ochtend ga ik eens kijken hoe het met Danny is.
Danny is zich net aan het douchen als ik binnen kom en omdat we hier morgen weer weggaan wil hij toch het stadje in.

We lopen een rondje, kijken in wat achteraf straatjes en de wat drukker bezochte straten waar we meer toeristen zien. We komen een Duits stelletje tegen uit María la Gorda en ook zij zijn daar helemaal lek geprikt. Ik dacht dat ik onder de bultjes zit, maar hij zit echt helemaal onder. Het kan dus nog erger 😊. We geven aan vanavond weer naar het plein te gaan met de live muziek en het Duitse stel zal daar ook naar toe komen. We spreken half-half af hen daar weer te zien onder voorbehoud van Danny zijn herstel.

Trinidad is niet groot dus we hebben het hele stadje binnen een uurtje of wat wel gezien. We belanden weer op een terras....

Danny koopt in een winkeltje een pakje sigaretten en wat cola. Terwijl ik in de deuropening sta, loopt er aan vrouw langs die gedag zegt en dan vraagt of ik hier ben voor een operatie. Een operatie? Wat blijkt, ze denkt dat ik van vrouw man wil worden of andersom, maar als ik aangeef gewoon erg lang te zijn. Knikt ze heftig. In Nederland zijn we nu eenmaal langer dan in vele andere landen. Dat Danny dan weer niet lang is laat ik maar even buiten beschouwing, het is zo al ingewikkeld genoeg in het Spaans. Bijzonder hoe ongegeneerd iemand die vraag stelt. Ik ben gewend dat mensen staren of stiekem foto’s nemen. Soms minder stiekem, maar dit is de eerste keer dat iemand aan mijn gender twijfelt vanwege mijn lengte. Ach ja, ik heb ooit een cameraploeg achter me aangehad in Turkije dus…

We lopen terug naar de casa, we hebben Janio beloofd bij hen te eten. We kunnen natuurlijk ook in een restaurantje eten, maar de eigenaren van de casa kunnen elke cent die je uitgeeft ook goed gebruiken. Vanavond eten we gamba's en weer is het erg lekker en veel.

Na het eten besluiten we toch in de casa te blijven. We nestelen ons met een watertje (ik) en een colaatje op de gezellige patio. Jammer voor het Duitse stel, maar Danny is bang dat zijn buik gaat opspelen na het eten en blijft liever in de buurt van onze badkamer 😊.

Geschreven door Ellens.reizen