Na het ontbijt stappen we weer in de auto, we gaan vandaag de grens over naar Swaziland. Bij het huren van onze auto hebben we dit al doorgegeven en het staat ook op onze huurovereenkomst vermeld. Wel iets om vooraf rekening mee te houden, want vaak geldt er een toeslag voor het passeren van de grens.

We zullen drie nachten in Swaziland slapen, de eerste nacht in het Mkhaya park en de andere twee nachten in Hlane Royal National Park. Met name het eerste park is speciaal, Mkhaya is een bushcamp zonder elektriciteit, ze gebruiken kaarsen en lantaarns voor verlichting. Elk huisje is half open, zonder deur en zonder ramen, maar wel met een eigen toilet en douche met warm water.

Aangezien niet alle bagage het park in vervoert kan worden, pakken we nu al ​​onze weekendtas in om mee te nemen naar het kamp. Onze auto zullen we achterlaten net binnen het park bij het Ranger-basisstation. Om daar te komen moeten we een rivier oversteken en we zijn benieuwd of dat gaat lukken vandaag.

 We hobbelen de eerste 6 km weer over het zandpad naar het asfalt, daarna gaan we de hoofdweg op richting het Noorden. We moeten iets meer dan 240 km rijden en je kunt maar op twee tijdstippen het Mkhaya park in. Om 10 uur, dat gaat ons niet lukken, want we moeten nog een eindje rijden, dus hebben we geboekt om 4 uur.
We hebben daardoor tijd genoeg en in plaats van de grote grensovergang bij Lavumisa, waar het druk kan zijn, willen we de kleine grensovergang Onverwacht, leuke naam hé, bij Pongola proberen.

We rijden eerst door een bosrijke omgeving, die hoe meer we noordelijk rijden, verandert in landbouwgebied. Overal groeit er iets, suikerriet denken we of fruit, maar je kunt zien dat hier veel grote boerderijen het land bewerken. Op een gegeven moment passeren we het Pongolapoort natuurreservaat, dat we alleen vanuit de verte zien. We passeren de afslag naar de grote grensovergang en gaan door tot voor Pongola. De navigatie geeft aan dat we af moeten voor onze grensovergang Onverwacht en we rijden tussen de suiker- en fruitplantages door naar de grens.

De grens is een verhaal op zich. De meeste mensen stappen uit auto's en kleine busjes en lopen de grens over om daar weer in te stappen in andere busjes en wagens die staan te wachten. Wij willen echter met auto en al de grens over en wachten tot iemand teken geeft dat we door kunnen rijden.

We moeten de auto parkeren en naar een huisje om daar onze papieren te laten zien. Nadat de papieren van de auto uitgebreid zijn bestudeert, gaan we weer naar de auto, we mogen weer enkele meters rijden en daar kijkt iemand opnieuw de papieren na en vraagt of we iets willen aangeven. Nee, is ons antwoord en we mogen doorrijden, dat valt al met al mee, maar niet veel verder, een paar meter slechts, moeten we weer stoppen. De douanier geeft aan dat we ook hier moeten uitstappen en nu weer naar een ander huisje, want ging het eerst om de auto nu moeten we ons paspoort laten zien en hier krijgen we de nodige stempels.
We mogen weer verder, dan komen we bij het huisje van de Swazilanders, weer parkeren en uitstappen. We beginnen erroutine in te krijgen, maar staan eerst bij een verkeerd hokje 😃. Du dan maar het tweede huisje in. Er zitten drie mannnen, die het wel naar hun zin hebben en vrolijk vragen ze wat we gaan doen en met opnieuw een mooie stempel mogen we door. Een hele belevenis en we zijn echt de enige toerist hier. De weg die nu volgt is niet langer verhard. We rijden ons tweede land in deze vakantie.

Het ziet er hier anders uit dan in Zuid Afrika, ondanks dat de mensen hier ook arm zijn, ziet het er beter uit. Verzorgder op de één of andere manier. We passeren uiteindelijk een wat grotere plaats maar meer niet. Her en der staan hutten, maar ze zien er beter uit dan aan de Zuid Afrikaanse zijde waar het soms echt krotten zijn.

Als we aankomen zijn we iets te vroeg, we rijden eerst nog wat verder om te kijken of er wat te zien is maar het antwoord is nee, dus keren we om. Inmiddels staat er nog een auto met toeristen op het ontmoetingspunt (Phuzamoya) en we gaan erbij staan. Daarna arriveren er nog wat auto's en na eventjes te hebben gewacht worden we opgehaald door een gids.

We rijden achter een open landrover aan richting de rivier en daar moeten we oversteken. Volgens de gids moet dat nu wel lukken, het water staat laag genoeg. We rijden door een poort en naar het rangerhuis aan het begin van het park. Hier liggen schedels van gestroopte neushoorns, een heel triest gezicht als je je bedenkt hoeveel beesten gedood worden alleen voor hun hoorn.
Nadat we allemaal wat te drinken hebben gekregen en onze bagage hebben verzameld, worden we naar twee open landrovers gebracht. We stappen in en de rit naar het kamp waar we zullen slapen kan beginnen.

Vlakbij het rangerhuis zien we een vrouw naast een klein neushoorntje zitten, het is een wees, de moeder is slachtoffer geworden van stropers. Deze vrouw heeft nu de zorg over dit kleintje. Opnieuw gaan onze gedachten terug naar de schedels die we net gezien hebben.

Onze gids vertelt honderuit over de dieren, natuur etc, maar op een gegeven moment is hij stil en pakt zijn verrekijker. Hij ziet een zwarte neushoorn en gaat eerst zelf een kijkje nemen. Vervolgens komt hij terug fluistert dat iedereen die wil uit mag stappen als ze stilletjes achter hem blijven lopen.
De zwarte neushoorn is zeldzamer maar ook aggressiever dan de witte, dus iedereen moet zijn aanwijzingen opvolgen. Als hij zegt terug naar de auto, dan moet iedereen zachtjes maar wel direct teruglopen. Ik heb mijn teenslippers aan, dus blijf in de jeep en maak vanaf de auto foto's. Danny springt als eerste de wagen uit natuurlijk en loopt vlak achter onze gids. Ik wacht af of ik mijn man nog terug zie 😉.

Na enkele minuten komt de meute weer terug. De neushoorn heeft het niet zo op gasten en wordt een beetje zenuwachtig van al die belangstelling. Als iedereen weer veilig aan boord is, rijden we door. De gids zelf is net zo enthousiast als wij, schijnbaar is dit niet iets wat vaak voorkomt, want als hij een andere jeep met gids tegenkomt vertelt hij wat er gebeurt is. het verschil tussen de witte en zwarte neushoorn is de bek en de rug. De wiite neushoorn heeft een wijde (daar komt witte vandaan) en de zwarte meer een puntlip die hij kan opkrullen. De zwarte heeft daarnaasgt een ietwat ingezakte ruggegraat, terwijl die van de witte rechter is. Met deze uitleg hopen we de komende weken zelf ook het verschil te zien.

Verder komen we op weg naar het kamp nog een groepje impala's en twee neushoorns tegen, de witte variant deze keer. Op de rug zie je kleine vogeltjes dat zijn zogenaamde roodsnavel ossenpikkers. Die pikken het ongedierte van grote zoogdieren af.

Bij het kamp aangekomen worden we verwelkomt met een verfrissend doekje en drankje. Eén van de rangers geeft uitleg over het programma. Ook als we de volgende dag weer vertrekken kan dat alleen om 10 of 16 uur. Wij hebben een boeking gemaakt voor 24 uur inclusief accommodatie, 3 maaltijden, 3 gamedrives en een gamewandeling om 11.00 uur door het park, wat het helemaal spannend maakt.

Vervolgens worden we allemaal aan een medewerkster voorgesteld en door deze medewerkster naar een huisje gebracht. Ieder huisje heeft een eigen medewerkster, dat is wel erg luxe. Ze laat ons alles zien en vertelt hoe laat we voor het eten verwacht worden. Het huisje is echt geweldig, dat is de beste overnachting ooit! De huisjes staan zo ver uit elkaar dat je elkaar niet ziet en je dus gewoon naar de wc en douche kunt zonder dat er een muur staat. Je staat gewoon open en bloot in de wildernis te douchen.
Het bed met klamboe staat in een half open ruimte met alleen een laag muurtje waar je op kunt zitten. Het enige waar je op moet letten is dat de apen er niet met je spullen vandoor gaan, maar verder is het echt fantastisch!

Helemaal blij lopen we naar het centrale deel van het kamp met het restaurant en een winkeltje. We gaan op een muurtje zitten en kijken naar een voor ons nieuwe antilopensoort, de Nyala's.

Het eten is helemaal geweldig en we raken in gesprek met een Nederlands stel aan het tafeltje naast ons. Na het eten worden we allemaal naar het kampvuur buiten geleidt en worden we verrast met muziek en dans. Er wordt uitgelegd wat bepaalde dansen betekenen voor de inheemse bevolking, maar als er vrijwilligers gevraagd worden blijven we toch zitten. Daar hebben we zo'n broertje dood aan.

Na de voorstelling blijven we nog nagenieten bij het vuur en daarna gaan we naar bed, morgen moeten we weer vroeg uit bed voor onze eerste gamedrive. Vandaag was echt een geweldige dag.  

Geschreven door Ellens.reizen