Vandaag na het ontbijt besluiten we niet meer ergens heen te rijden, maar hier op het terrein een rondje te lopen. Je kunt achter het hoofdgebouw via een nogal ruw zandpad het plateau op lopen om daar naar wild te zoeken. We klimmen daarom het steile pad op en als we boven komen zien we het graf van de zoon. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over de hele omgeving. We lopen verder en het is hier helemaal vlak, vreemd zo'n stuk grond dat ineens zo veel hoger ligt en dan plat is. We doen ons best om wild te zien, maar op wat herten na zien we niets.

We klimmen nog een uitzichttoren op, dat wil zeggen Danny. Ik krijg halverwege een beetje last van hoogtevrees en zak langzaam weer naar beneden de ladder af.
We ontdekken het andere deel van de huisjes die bij de lodge horen. Deze hutjes, erg mooi ook liggen helemaal afgelegen, hoe je hier moet komen met al je bagage blijft een raadsel. Waarschijnlijk zal er nog wel een pad liggen naar beneden maar wij kunnen het niet ontdekken. En het pad waar wij naar boven zijn geklommen, is echt niet te doen met een auto.
Maar ook hier ziet het er verzorgd uit, ook weer met centrale keuken annex restaurant, helemaal open dus wij kunnen er even gaan zitten. Het is uitgestorven, er is helemaal niemand. We lopen verder en komen bij een hek, dat zal het einde wel zijn van hun terrein. We zien nog een afgelegen huis dat van Eddy blijkt te zijn als we hem er later over spreken. Moet die man elke dag met een quad of jeep hier naar toe? Lopen is bijna niet te doen.

Rond de middag zijn we terug beneden en besluiten we naar het dorp Bela-Bela te rijden. De auto moet hoognodig gewassen worden en we willen wel eens zien wat het dorpje te bieden heeft.

We hobbelen weer zo'n 10 km de onverharde weg af, maar nu langs de andere kant, voor we het asfalt bereiken. Hé hé, even geen gehobbel is ook best lekker. In Bela-Bela rijden we eerst door het stadje. Het is best groot en druk. Veel winkels en garages eigenlijk alles wat een grote stad ook heeft. We rijden langs de motorzaak van Marc, de eigenaar van de lodge. Hij heeft van nog een hobby zijn beroep gemaakt. En stoppen vervolgens bij de plek waar je je auto kan laten wassen. Een tip van Eddy, je kunt terwijl je wacht wat drinken bij het restaurant dat er voor ligt. We betalen dus voor een wasbeurt en lopen zelf naar binnen bij Dros.

Er is een restaurant gedeelte en een bar, wij kiezen voor de bar. We gaan aan de grote bar zitten midden in de zaak en bestellen wat te drinken. Aan de overkant zitten een paar luidruchtige blanken Zuid Afrikanen. We kijken het een tijdje aan en vinden het opnieuw vreemd hoe blank en zwart met elkaar om gaat. Of eigenlijk helemaal niet. Danny begint een praatje met de jongen achter de bar, hij spreekt goed Engels en blijkt in Amerika gestudeerd te hebben.
Ook hij is niet positief over de toekomst en de regering van Jacob Zuma. Niet alleen blanken vinden het een slechte president, maar ook de beter opgeleide zwarte bevolking laat zich niet positief over hem uit merken we.

We rekenen af en halen de auto weer op. Glimmend schoon staat hij ons op te wachten, helaas moeten we nog wel weer over het zandpad naar de lodge, 10 km heen en morgen weer 10 km terug. Ben bang dat er niet veel overblijft van onze fris gewassen auto, maar we hebben ons best gedaan.

Bij de lodge blijken er meer gasten te zijn, een groep jonge vrouwen, die met veel lawaai aan en in het zwembad liggen. Wij gaan bij ons huis zitten met 'onze' hond en na een douche gaan we weer eten in het restaurant L'Orange Bleue. Vanwaar die naam? Geen idee, maar ze hebben alles wel echt oranje en blauw geverfd 😉 om de naam eer aan te doen.

Ook vanavond is het eten weer ontzettend lekker. Vandaag zit er nog een stel in het restaurant. Een jong stel afkomstig uit Zimbabwe dat nu in Zuid Afrika woont, omdat hiet hier makkelijker is om werk te vinden. Hij heeft in Londen gestudeerd en gewerkt, maar het kriebelde en hij wilde toch graag terug naar Afrika. Schijnbaar heeft hij hier in Zuid Afrika een goede baan gevonden, anders zat hij hier nu niet te eten met zijn vriendin. Beiden vertellen ze over het leven hier en met name over rascisme. Het schijnt dat de Zuid Afrikaanse bevolking het niet zo heeft op gastarbeiders uit de omringende landen en dat er geregeld mensen vermoord worden. Ook zij ondervinden veel haat van de zwarte bevolking hier. Zij zijn beiden uiterst negatief over de huidige president. De zoveelste vandaag.

We drinken nog wat met z'n allen en gaan daarna naar bed, voordat de eigenaresse weer een heel verhaal komt afsteken.

Geschreven door Ellens.reizen