Na een wat onrustige nacht, die muren hier zijn niet dik en de open ruimtes zorgen er toch voor dat het behoorlijk gehorig is, gaan we op pad naar een park dat bij Haciende Barú hoort een ander resort iets terug naar het Noorden. Voor $7 per persoon mag je naar binnen. Eerst halen we in Uvita bij het bakkertje wat te eten voor ons ontbijt. We hebben onze koeltas bij dus ook koud drinken.

Voor we naar Hacienda Barú gaan, ontbijten we aan het strand. We eten twee hartige en zoete koeken op van de bakkerij met drinken uit onze koeltas.

Het park bestaat uit twee delen, het ene deel ligt tussen de hoofdweg en het strand en het tweede deel ligt heuvelop aan de andere kant van de hoofdweg. Als we door het park naar het uitzichtpunt in het hoger gelegen deel lopen zien we niet veel eerlijk gezegd, tuurlijk bomen en planten, zelfs een gevallen cacao peul/noot (geen idee hoe je dat ding eigenlijk noemt), maar geen enkel dier, niet eens een vogel. Als we bij het uitzichtpunt aangekomen zijn ben ik blij dat er een bankje staat. Mijn conditie is echt helemaal weg, ik wist niet dat een paar dagen koorts en ziek zijn zoveel effect zou hebben. Wat betreft mijn stem, die is ook nog steeds weg, dus op wat hees gefluister na is het nog steeds een heerlijk rustige vakantie voor Danny 😊.

Als we de heuvel weer afdalen en we in het lager deel van het park terug zijn, zien we ineens kapucijnaapjes hoog in de bomen boven ons. Zelfs een mooi rood/zwart vogeltje laat zich nog zien.

Bij het startpunt aangekomen gaan we eerst wat eten en drinken bij het barretje van het resort, veel stelt het allemaal niet voor. We zitten lekker onder een afdakje in de schaduw te genieten als er een nieuwsgierige leguaan een kijkje komt nemen. Danny gaat opnieuw met zijn camera in de weer, hij heeft de smaak te pakken.

Op de terugweg stoppen we nog even kort op een parkeerplekje aan het strand om over de oceaan te kijken, daarna besluiten we terug te gaan naar het hotel voor een lekkere douche, want dat is wel nodig na die klim in deze warmte.

's Avonds rijden we weer naar Uvita om daar wat te eten, nu met z'n tweetjes. We strijken neer op een terras van een van de restaurantjes om op ons gemak buiten te eten.

Geschreven door Ellens.reizen