We worden beiden vroeg wakker van de kwetterende vogels. Wat een leven maken ze. En als we naar buiten stappen om te ontbijten komen er meteen een stuk of 5 eekhoorns aangerend. ‘Eten!’ denken ze. Eén is er zo brutaal om tot onder onze tafel te rennen. Danny jaagt ‘m weg, er valt geen eten te halen bij ons. Jammer dat ze zo gevoerd zijn door andere kampeerders.

Na het eten, stuur ik een mail naar Hertz, want ik heb gezien dat ze een nieuwe rekening gestuurd hebben. Nu zelfs voor $149, voor de extra verzekeringen en een tank die niet vol zou zijn. Er klopt werkelijk niets van. Op de rekening spreken ze van het inleveren op PHX airport, daar hebben we de auto niet eens ingeleverd. Een scherpe mail verder en daarna ook maar even de klanttevredenheidsenquête ingevuld die Hertz zo vriendelijk was om te mailen. Ben benieuwd hoe dit gaat af lopen. Op zaterdag 7 mei staan we weer aan de balie Hertz en dan maken we er alsnog werk van als het niet is opgelost. En anders zetten we ICS van onze creditcard aan het werk.

Ondertussen staan we in de rij om onze vuilwatertanks te lozen, vers water bij te vullen etc. voor we weer doorrijden naar onze volgende bestemming; Tombstone en Bisbee.

Terug op de doorgaande weg rijden we niet veel later door het plaatsje Patagonia zelf. Via internet weet ik dat je hier een leuke saloon hebt, maar verder niet veel. Als we langs rijden ziet het er echter heel gezellig uit. We parkeren de camper en lopen even langs de pandjes aan de hoofdstraat (lees; doorgaande weg door het dorp). We lopen langs wat winkeltjes en gaan op een terrasje zitten bij een koffietentje. De vrouw aan het tafeltje naast ons begint met ons te kletsen als haar hond bij Danny op schoot probeert te kruipen. Niet veel later horen we dat ze getrouwd is met een Nederlander, goh wat een verrassing. Ze herkende ons accent. We raken aan de praat en ook met haar vriendin die na enkele minuten bij haar aan tafel aanschuift.

Danny bestelt binnen twee cola met wat lekkers erbij en terwijl we wachten komt er nog een derde vrouw aan de tafel naast ons zitten. Deze vrouw blijkt Nederlandse te zijn. Ze vindt het erg leuk om weer eens Nederlands te kletsen. We worden voor een kort bezoek bij haar thuis uitgenodigd, ze wil ons haar huis graag laten zien. Niet veel later horen we dat ze haar huis te koop zet, omdat ze terug naar Nederland wil verhuizen. Ze is 87 jaar en vindt de hele verhuizing een stresserende gebeurtenis. Geef haar eens ongelijk, maar nu ze de knop heeft doorgehakt kan ze niet wachten om op het vliegtuig te stappen naar Nederland. Paterswolde om precies te zijn.

Als we onze muffin en koek op hebben, nemen we afscheid van de andere twee vrouwen en rijden achter Inge aan naar haar huis.
Het is echt net één straatje verder en we lopen haar huisje binnen. Ze schildert en heeft enkele schilderijen aan de muur hangen. Het ziet er knus uit.

Inge vertelt hoe ze in Amerika terecht is gekomen en als we op het punt staan om weg te gaan komt één van de vrouwen van het koffietentje langs. Ze komt Inge helpen met inpakken voor de verhuizing. We blijven dus nog een kwartier langer plakken, maar nemen daarna toch echt afscheid. Inge wil ons graag in Nederland op komen zoeken, of wij haar en we wisselen contactgegevens uit. We beloven haar te bellen als ze in Nederland is.

Wat is het toch met Nederlanders in Amerika, we hebben er nog nooit zoveel ontmoet tijdens een vakantie. Ze lijken allemaal in het zuiden van Arizona te wonen 😉.

Iets later dan gepland rijden we verder richting Tombstone. Onderweg bij Fairbank gaan we de weg af, het is schijnbaar een goed bewaard spookstadje. Ook de buurvrouw van Inge heeft ons aangeraden daar te stoppen. Als we de camper hebben geparkeerd en naar het ‘stadje’ zelf lopen, blijkt ook hier Covid te hebben toegeslagen. Ook hier alles dicht. Jammer en we klimmen weer in de camper. Op naar Tombstone, een beetje een tourist trap, maar je moet er toch geweest zijn als je in de buurt bent.

Net voor Tombstone gooien we de tank nog maar eens vol, $4,49 per gallon en na $100 stopt de automaat er mee, de tank is weer vol.

In Tombstone rijden we door wat straatjes op zoek naar een parkeerplaats. We vinden niet ver van de bekende westernstraat is een parkeerplaats voor RV’s waar je gratis kunt staan. We lopen het dorpje in en nemen her en der een kijkje in de pandjes. Overal winkeltjes, eetgelegenheden en een paar ‘museumpjes’. Voor de laatste moet je echter entree betalen, en hé we zijn wel Nederlanders. We slaan de pandjes over waar je entree moet betalen en belanden na een paar winkeltjes met cowboykleding, -hoeden en -laarzen in Big Nose Kate’s Saloon.

Bij Big Nose Kate’s Saloon zit een bejaarde cowboy muziek te spelen en het klinkt goed in deze omgeving. De dame achter de bar, uiteraard in gepaste kledij, staat een roze rood drankje klaar te maken. Het blijkt een cocktail met o.a. tequila en sap van de vrucht van de Prickly Pear cactus. Klinkt goed dus ik bestel er een. En achteraf kan ik eerlijk zeggen, het klonk niet alleen goed het was ook lekker 😉.

We rijden Tombstone uit en onderweg naar Bisbee, ook een oud mijnwerkersstadje zoek ik naar een slaapplek. De camping in Bisbee kost $ 40, daar hebben we geen zin in. We hebben vanmorgen gedumpt en vers water getankt dus we kiezen voor boondocken op de Juniper Flats Road net voor Bisbee. De ervaringen op Campendium zijn goed, er staat wel dat de gravelweg erg steil is en minder geschikt voor grote campers. We gaan het er toch op wagen want het uitzicht vanaf deze locatie over de bergen en Bisbee schijnt spectaculair te zijn.

Via de coördinaten van Campendium draaien we de juiste afslag op, de weg draait met een haarspeldbocht omhoog. De gravelweg gaat inderdaad steil omhoog, maar het uitzicht is geweldig. En nee, er zijn geen relingen langs de afgronden, maar wat is het hier mooi.

Na een kwartier hobbelen komen we aan bij het eindpunt, oftewel het beginpunt van waar je wild mag kamperen. Er staan al een aantal campers dus rijden we wat verder door tot vlakbij de zendmasten boven op de top van de berg.

We stappen uit en bewonderen het uitzicht vanaf deze geweldige plek. Er waait een lekker wind die de temperatuur ook hier erg aangenaam maakt. We zetten de stoeltjes buiten en onder het genot van een nootje en borreltje zien we de zon zakken. Dan wordt het toch fris in de wind en we besluiten ons eten binnen op te eten. Het is anders koud voor je een hap hebt genomen.

’s Avonds trekt de wind verder aan en het klinkt als een kleine storm, de wind raast om de camper. We gaan naar bed terwijl de camper heen en weer deint in de wind.

Helaas neemt de wind 's nachts alleen maar toe. Het giert ons om de oren en Danny en ik gaan er allebei een keer uit om te kijken of we nog wel op onze plek staan. We willen niet van de richel naar beneden geblazen worden. Dat ik zulke wilde gedachten heb is niet zo vreemd, maar als ook Danny de camper een stukje verder wil rijden, wil dat wel wat zeggen 😉.

Al met al een niet zo goede nacht voor ons beiden, de wind maakte zo’n herrie dat we waarschijnlijk maar een uur of drie geslapen hebben over de hele nacht verspreid.

Geschreven door Ellens.reizen