Vanmorgen weer gebruik gemaakt van de lekkere ruime douche. Een luxe na weken douchen in de camper😊.

We herschikken onze kofferinhoud zodat ook de nieuwe kleding van Danny mee kan. Gelukkig zitten we op de heenreis altijd ruim onder het maximumgewicht, dus dat is geen probleem.

We checken uit en rijden naar Old Town Scottsdale op vijf minuten rijafstand. We parkeren de auto, het is nog even onduidelijk of het gratis is of betaald. Als we het aan een man vragen die op straat staat, geeft hij aan dat hij het ook niet weet, maar dat hij zijn auto ook zo heeft weg gezet. We wagen het er daarom maar op en gaan wandelen.

Het kleinschalige van deze winkelstraatjes heeft iets knus dat je niet snel tegenkomt in Amerika. We gaan her en der naar binnen. Ik wil wat cadeautjes scoren voor mijn vader en een vriend, maar eigenlijk komen we niets geschikts tegen. Dat is al de hele vakantie zo.
We zijn niet van de prullaria en daarom vind ik het ook moeilijk om prullaria te kopen voor anderen. Bij mij moet een cadeau nuttig zijn of eetbaar 😉. Anders belandt iets vaak, na een verplichte tijd in het zicht, ergens in een la of op zolder.

Het nieuwere gedeelte van Scottsdale ligt vlakbij, maar Danny staat erop om met de auto te gaan. Hij meent zich te herinneren van gisteren dat het verder is dan ik denk.

…. Niet dus, het is een paar straatjes verder en daar aangekomen hebben we moeite om een parkeerplek te vinden. Uiteindelijk zien we een parkeerkelder waar we zelfs gratis kunnen staan.
We bekijken in dit deel van Scottsdale nog wat winkels maar de sfeer is hier minder knus. Wel strijken we neer op een terrasje. Het is een beetje een gezond tentje, zeker voor Danny’s doen. Het smoothie en granola gehalte is hoog 😉.
We bestellen beiden wat te eten en drinken aan de balie en zitten buiten onder een gele parasol naar de voorbijgangers te kijken. Het leven kan toch heerlijk zijn 😊

In Phoenix is ook een Bass Pro Outdoor winkel, we zijn nog nooit bij Bass Pro geweest, dus ik stel voor dat we daar een kijkje gaan nemen. We stappen weer in de auto en via diverse drukke wegen komen we bij het immens grote parkeerterrein aan.

Nu ben ik een ontzettend outdoor winkelfan, zie mij maar eens weg te krijgen bij rugzakken, slaapzakken etc. 😉 Danny echter niet, maar ook hij is onder de indruk van deze winkel. We lopen zeker een uur rond.
Danny roept bij alles wat ik vast pak; ’hebben we niet nodig’ of ‘past niet in het vliegtuig’. Dus met lege handen staan we ook hier weer buiten.

Inmiddels hebben we trek gekregen in een ijsje, ik google een ijssalon, maar we kunnen er geen in de buurt vinden. Wel iets verder in Tempe richting de luchthaven Sparky's Old Town Creamery. Het is de universiteitswijk van Phoenix.

Voor we die kant oprijden zien we een dakloze vrouw staan met een karretje, om met deze warmte buiten te moeten leven is geen pretje. We stoppen en geven haar onze laatste flessen water en blikjes cola. We hebben bijna een volle tree cola over en ook met het water is zo erg blij.

Het gedeelte in Tempe aan S. Mill Avenue ziet er gezellig uit, zeker als je van uitgaan houdt. We parkeren de auto weer in een zijstraatje en lopen naar de ijssalon. We weten inmiddels dat één bolletje in Amerika genoeg is, dus kiezen allebei één smaak. Wel lastig met zoveel keuze, maar aangezien we beiden met een ijsje naar buiten stappen is dat gelukt. Het is aardig dooreten, want het ijs smelt als sneeuw voor de zon. Als we bijna bij de auto zijn heeft Danny zijn ijs op, maar ik zit echt vol. Het laatste beetje gooi ik in de prullenbak.

We besluiten richting Hertz te gaan en de auto in te leveren. Het is net na drie uur als we de auto inleveren en we van een medewerker horen dat alles in orde is en dat de receipt gemaild wordt. Nee, we willen weten wat er op dat receipt staat voor we thuis weer onaangenaam verrast worden. Bij een loketje kan ik een receipt opvragen, dus dat doe ik. Een niet erg vriendelijke medewerker overhandigt het geprinte formulier en ik kijk of er geen verrassingen van Hertz op staan. Dit keer is de rekening juist en we lopen naar de shuttlebus.

De shuttlebus vertrekt bijna direct en we komen mooi op tijd bij de luchthaven aan om onze koffers in te leveren. Danny rookt buiten nog een sigaret voor we door de security lopen en hij tot de volgende dag niet meer mag roken.

We eten voor vertrek een frietje van de McDonalds en dan stappen we in het vliegtuig voor de vlucht van bijna 10 uur.

Het vliegtuig vertrekt netjes op tijd om 19.35 uur en we hebben geluk want de stoel naast ons blijft leeg. Extra ruimte👍.

Geschreven door Ellens.reizen