Vanmorgen kwamen we om half negen uit bed. Het had vannacht geregend, maar niet zoveel als voorspeld. De lucht was helaas nog steeds grijs toen we wegreden van de camping en uitgezwaaid werden door een paar hertjes.

Voor een ochtendwandeling rijden we naar het dichtbijgelegen Diablo East. Hier lopen wat korte trails over een landtong en langs het water. Het is erg fris, dus met muts en winterjassen trotseren we de kou. Hoe is het mogelijk, gisteren in de schaduw omdat het zo warm was en nu dik aangekleed.

Tijdens de korte wandeling worden we opgeschrikt door drie herten. Of wij schrikken hen op, zij nemen in ieder geval snel de benen na ons eerst een tijdje aangestaard te hebben.

Bij de boothelling is het al een komen en gaan van trucks met bootjes. Zelfs een boot van de border patrol. De grens met Mexico loopt dwars over de dam en door de Rio Grande. Als we bij de camper terug komen staat er iemand zijn vissen schoon te maken. Het schoonmaakstation is hier speciaal voor aangelegd.

Daarna is het tijd om verder noordwaarts te trekken richting Big Bend. We proberen eerst nog een glimp van de dam op te vangen, maar deze expeditie faalt halverwege. Het pad wordt steeds slechter en de planten krassen langs de zijkant van de camper, de gaten in het gravelpad worden steeds groter en zo ook de stenen. We zijn maar teruggekeerd toen het pad nog slechter werd. Test drive met de camper niet waar 😬.
Hier ligt ook een camping, onduidelijk is of iedereen hier mag kamperen of dat het alleen voor militairen is. De camping staat in ieder geval niet aangegeven op de kaart van het gebied en er staat een bord van de air force.

Via de brug over de Rio Grande of Devils River (onbekend hoe het hier heet omdat de rivieren samenkomen) verlaten we Amistad. We gaan ons geluk bij Seminole Canyon State Historical Park beproeven.

In de Seminole Canyon zijn petroglyfen te vinden van ruim 4.000 jaar oud. Je mag hier alleen onder begeleiding van een gids naar toe, waarschijnlijk om de muurschilderingen te beschermen van grijpgrage bezoekershandjes. Na de informatie in het visitor center bekeken te hebben, gaan we gewapend met een kaart de wandeling langs de canyonrand lopen.

Het is een beste wandeling van zo’n 13 km. We starten met de canyon rim trail en genieten van de rust in dit park. Bijna niemand kom je hier tegen. De lucht betrekt steeds meer en als we bij Presa Canyon Overlook staan, zien en horen we in de verte een onweersbui. We zijn in dubio. Verder lopen en dan misschien overvallen worden door het onweer of terug. We besluiten de trail langs de canyon af te breken en via een alternatieve route terug te lopen. Als we dat doen drijft de onweersbui langs ons af. We besluiten alsnog de hike naar het uiterste puntje te lopen bij Panther Cave overlook, maar via een ander pad.

Onderweg komen we maar één stel tegen. We zagen hen ook in het visitor center en we hebben onderweg hun fietsen gespot die ze verdekt hadden opgesteld langs de trail. Beetje smokkelen met de km’s door een deel te fietsen, maar dat mag in dit park. Bijna alle paden zijn ook toegankelijk voor fietsers. Ik zou echter wel een bandenplaksetje meenemen, want het pad is aardig rotsachtig.

Tegen half vier komen we bij het uiterste puntje van de hike aan. We kijken een half uurtje rond bij de twee uitzichtpunten. Doen ons best om de panter te ontdekken op de rotswand aan de overkant maar dat lukt met het blote oog niet. Ik heb daarom willekeurig wat ingezoomde foto’s genomen, wie weet staat er wat op. Terwijl we daar staan horen we in de verte het geluid van coyotes of misschien wel een mountain lion of zoiets. Het klinkt behoorlijk heftig en het gebrul en gejank houdt een tijd aan. Oké, waren we eerst bang om door een onweersbui te worden overvallen, komen we nu oog in oog te staan met wilde roofdieren?

Maar nee hoor, inmiddels zit ik ongehavend het verslag van vandaag te typen. We waren om half zes terug bij de camper. Lekker de schoentjes uit, een plekje uitgekozen op de camping hier in het park en even rust. Daarna heb ik het avondmaal bereid; boontjes uit blik, mashed potatoes uit een zakje en twee stukjes bief uit de pan, want er mag hier niet gebarbecued worden. Danny doet de afwas terwijl ik dit typ, wat een schat!

Vandaag, naast een aantal herten, voor het eerst konijnen gespot. Ze huppen hier op hun gemak rond over de camping.

Geschreven door Ellens.reizen