Vanmorgen heerlijk opgestaan na een rustig nachtje in de bossen. We rijden vandaag naar Santa Fe en hopen daar een parkeerplekje te bemachtigen bij het visitor center. Gratis en op nog geen 5 minuten lopen van het centrum.

We vullen eerst maar het vers water aan en dumpen de vuilwatertanks, dan kunnen we hopelijk ook op de parkeerplek overnachten in Santa Fe. Een aantal jaar geleden, toen ik dit roadbook schreef voor de geplande vakantie in april 2020, mocht dit wel. Maar we zijn er deze vakantie achter gekomen dat nog niet alles weer terug is als voor Covid.

De weg naar Tijeras is een mooie weg door de heuvels en hoe dichterbij we bij Albuquerque (ABQ) komen hoe minder armoedig de huizen worden. Rondom ABQ staan prachtige ranches en mooie villa’s. Bij Tijeras aangekomen rijden we via de Turkoois trail naar Santa Fe.

Als eerste willen we een bezoekje brengen aan Tinkertown. Een rariteitenkabinet van de bovenste plank. Als we er zijn; is het gesloten, niet weer denken we. Tegenwoordig zijn ze alleen van vrijdag tot en met zondag open.
We rijden daarom maar een stukje verder de weg op naar Sandia Peak, de hoogste bergtop van ABQ om een leuk picknickplekje te zoeken. Omdat het hier niet zo warm is als de voorgaande dagen, stoppen we niet al te hoog op de berg. We gaan aan een picknicktafel zitten die je hier overal hebt en eten een broodje met kipsalade en ham uit het zwarte woud, volgens de verpakking. Het is toch niet te geloven 😉.

Verderop op de Turkoois trail komen we langs het plaatsje Madrid. Nee we hebben geen afslag gemist, maar zijn hier beland in een plaatsje waar een bekende film is opgenomen. De film Wild Hogs met o.a. John Travolta en Tim Allen. Iedere motorrijder kent de film vast wel en ik denk een hoop anderen ook wel.

Wat ooit een spookstadje was is door artistiekelingen nieuw leven in geblazen en het is nu een echte toeristische trekpleister. Natuurlijk moeten er hier foto’s gemaakt worden van Maggie’s diner bekend uit de film, maar nu een zaakje waar ze voornamelijk t-shirts verkopen.

De huisjes in het plaatsje zijn geweldig, misschien minder Danny zijn smaak, maar ik word hier echt vrolijk van. De kleuren knallen je tegemoet.

Vanaf hier wordt de weg ook een stuk interessanter, mooie rotsformaties en we zien ook wat luxere huizen staan, waardoor we het vermoeden krijgen dat die artistiekelingen uit Madrid niet eens zo heel slecht boeren 😉. Ze hebben vermoedelijk de huisjes in het dorp verruild voor meer indrukwekkende pandjes buiten de drukte van het dorp.

Als we Santa Fe bereiken gaan we met behulp van Tomtom op zoek naar het parkeerterrein bij het visitor center. De eerste indruk van de stad is geweldig. Erg verrassend zijn alle adobe woningen die we meteen zien bij het binnen rijden van de stad en we zijn nog niet eens in het centrum.

We hebben het visitor center snel gevonden, maar er zijn helaas maar vier plekken voor RV’s en ze zijn allemaal bezet helaas. We gaan op zoek naar een andere plek om onze camper te parkeren. Niet veel verder hebben we nog een parkeerterrein gevonden. $15 per dag, maar dat is voor auto’s, omdat we een camper hebben vraagt de beste man $35! Nou dat is duurder dan een camping en we mogen er niet eens overnachten. We draaien de camper en vertrekken weer. Ik zoek op internet naar een alternatief en net als we tegenover het visitor center even stil gaan staan om op het gemak te zoeken, ziet Danny een RV plekje vrijkomen. Wat een geluk en met een snelle draai, verontschuldigend zwaaiend naar passerende automobilisten die op de rem moeten, omdat wij er echt even tussen doorpiepen, rijden we het parkeerterrein weer op. Soepeltjes zet Danny de camper in z’n achteruit op het vrijgekomen plaatsje en verheugt stappen we uit. Eerst even bij het visitor center checken hoe lang we hier mogen staan en het antwoord is ietwat teleurstellend. Slechts tot zonsondergang. Maar niet getreurd we lopen lekker vanaf de parkeerplaats zo het oude centrum in. Een bezoek aan het oudste huis van Santa Fe en de naastgelegen kerk mag niet ontbreken en daarna volgt het centrale plein. Hier bestellen we op een terrasje een nachos proeverijtje met drie dipjes. Danny’s favoriet is de cheese en ik vind de rode chilisaus erg lekker, maar ook de guacamole is goed weg te kauwen hoor.

We slenteren nog langs wat winkeltjes, veel leuke spulletjes maar veel te duur voor ons Europeanen. Het blijft bij kijken, tot we voor een schoonheidssalon aangesproken worden. We krijgen een monstertje met crème, het schijnt echt erg goed te zijn en dan moet ik mee naar binnen voor nog een smeerseltje voor de ogen. Je begrijpt het al, deze verkoper heeft nog niet vaak genoeg Nederlanders in z’n winkel gehad, want dan had hij zich de moeite kunnen besparen 😉.

Eenmaal binnen krijg ik niet nog een monstertje in mijn handen gedrukt, maar moet ik op een stoel plaatsnemen. Het oogcrèmetje wordt direct rond één oog aangebracht, daarna wordt de boel met een mini föhn droog geblazen en nu is mijn oog 20 jaar jonger. Danny is verbluft, hij herkent me niet meer 😊.
Ondertussen voelt de crème steeds strakker aan en ik heb het idee dat mijn huid met pritstift is bewerkt. Inderdaad geen rimpel meer te zien, maar hoe je je voelt als je hele gezicht hier mee bewerkt is durf ik alleen maar te raden.

Weer buiten poets ik het smeersel snel weer van mijn oog af. Zo dat is beter met rimpels en al 😉.

We ontdekken een leuk restaurantje in een zijstraatje en als ik vraag of we nog een tafeltje kunnen reserveren voor vanavond kan dat pas om half negen. We zijn duidelijk niet de enigen die het restaurantje hebben ontdekt. We lopen door omdat we onze parkeerplek officieel bij zonsondergang moeten verlaten. Een diner om half 9 wordt wel een erge haastklus op die manier.

Terug bij de camper rond half 6 zoeken we via internet naar een ander restaurant. Tuurlijk we hebben er wel meer gezien, maar we hebben zin in Mexicaans. Pizza of Thais kan ik ook thuis eten.

Via internet vinden we een Mexicaans restaurantje op loopafstand net buiten het toeristencentrum en de recensies zijn goed. De keuze is snel gemaakt en we lopen op ons gemak naar het restaurant. Het zit niet aan de weg, maar je moet naar achteren lopen en daar achteraan op het parkeerterrein zien we het bord met de naam van het restaurant Mucho Gusto. Dit hadden we zonder internet nooit gevonden en al hadden we het gezien dan waren we zeker niet naar binnen gegaan. Het ziet er gesloten uit en niet echt gezellig met gordijnen voor de ramen. Het is dat er net twee mannen naar buiten stappen dat we weten dat het open is.

We stappen naar binnen en zonder te hebben gereserveerd kunnen we gaan zitten. De helft van de tafeltjes is ongeveer bezet. We zien wat lokale bewoners zitten en dat is meestal een goed teken. We worden niet teleurgesteld, het eten is echt geweldig. We kiezen beiden gerechten van de huisspecialiteiten. Danny een vlees gerecht van rundvleesreepjes en ik enchiladas met kip en feta.
We nemen zelfs nog een toetje, rijstpudding en flan, en met volle buiken lopen we terug naar de camper.

Om te overnachten rijden we net buiten Santa Fe naar een boondock plek in de bossen, maar hoe meer we die kant op gaan hoe meer rook we zien. We hebben op de radio gehoord dat er in het Noorden van New Mexico diverse branden zijn, maar we wisten niet precies waar. Eén van de branden zien we nu dus, wel van een afstand maar gezien de rookontwikkeling en je weet nooit of de wind draait, besluiten we een andere plek te zoeken. Het wordt deze avond niet wild kamperen, maar geciviliseerd op het parkeerterrein van een casino. Nadat we binnen gevraagd hebben of we mochten blijven slapen, wat mocht gelukkig, hebben we nog een uurtje voor grof geld gegokt. Het heeft ons zeker $18 gekost 😉.

We slapen achteraan op het parkeerterrein zo ver mogelijk van de snelweg vandaan. Het geluid van het verkeer valt erg mee dus we verwachten prima te slapen

Geschreven door Ellens.reizen