Om 6 uur naast het bed, Danny duikt onder de douche, ik poets mijn tanden zonder tandpasta. Heb nog even naar een alternatief gezocht maar zeep of shampoo is echt niet te doen 🥴. Gelukkig hebben we smintjes bij om ook enigszins fris te ruiken.

Om iets voor 7 staan we buiten en kunnen we meteen de shuttlebus in, het giet! Het heeft de halve nacht gegoten en is nog steeds niet gestopt. Hoog tijd om Nederland te verlaten.
Op Schiphol kunnen we meteen de koffers bij de drop off afgeven, er staat maar een korte rij en zijn zo bij de douane. Daar is de rij iets langer maar ook daar gaan we vlot doorheen.
Aan de andere kant ontdekt Danny de rokersruimte dus terwijl hij vrienden maakt in het hok, drink ik een bakje thee in de schone lucht aan de andere kant van het glas.
Jeetje wat stinkt dat toch zo’n rokershol en als je naar buiten stapt ben je doordrongen van de sigarettenlucht. Er staan zelfs mensen met al hun bagage in, wat zal dat stinken.

Om 9.50 uur zitten we netjes in het vliegtuig en wat een ruimte, we zitten direct achter business class bij de nooduitgang. Ik kan met mijn tenen niet eens de muur voor mij aanraken, hoe ik ook mijn best doe. En dat zegt veel, want mijn benen zijn niet kort 😉.
Twee passagiers komen niet opdagen, bagage moet dus weer van boord en met een half uur vertraging vertrekken we uiteindelijk. Altijd bijzonder hoe mensen er in slagen wel koffers af te geven maar zelf niet in het vliegtuig belanden.
De vertraging heeft echter geen effect op de aankomsttijd wordt er door de intercom aangegeven, we schijnen een gunstige wind in de rug te hebben of zoiets.

Verzorging aan boord was echt prima, eten was redelijk en het personeel supervriendelijk, dat hebben we weleens anders meegemaakt.
Jammer dat er een kerel naast me zit die van de 10 uur in de lucht nog niet de helft van de tijd zijn vingers uit zijn neus kan houden, bah. Een of ander it'er die een presentatie aan het voorbereiden is voor een congres bij Google. Hopelijk krijgt hij het daar wel voor elkaar om tijdens zijn presentatie met zijn vingers uit zijn neus te blijven.

Bij het landen staan er twee luchthavenmedewerkers op de grond uitbundig te zwaaien. Wat een welkom zeg, dat hebben we niet eerder gezien. Zo’n enthousiasme om onze bagage uit het ruim te halen. We liggen slechts drie minuten achter op schema, geeft de stewardess aan die tijdens het opstijgen en de landing voor ons zit.

We zijn bijna als eerste uit het vliegtuig omdat we direct bij de uitgang zitten en dat blijkt een ontzettend voordeel als we bij Immigrations in de rij aansluiten. De rij is nu nog niet zo heel lang, er staan alleen wat Aziaten voor ons, maar achter ons beginnen de rijen inmiddeld te groeien. De hele ruimte vult zich.
Via Immigrations met de gebruikelijke vragen meteen langs de douane. Niemand te zien daar dus staan we binnen een paar tellen buiten. Danny wil graag eerst even een rokertje opsteken, dus we gaan naar buiten. Wat zien we regen, nee hé, daar hadden we niet op gerekend.

Met de blauwe airtrain naar het autoverhuurstation, treintje staat er net en we hoppen meteen aan boord. Zo dat gaat sneller dan verwacht, een half uur sneller blijkt bij Hertz. Ze geven aan dat we een half uur te vroeg zijn om de auto op te halen. De twee medewerkers zijn ook hier erg aardig en behulpzaam. Hier wordt voor het eerst naar mijn lengte gevraagd, die vraag ben ik natuurlijk gewend in het buitenland. '5,9', vraagt de man. 'Nee 6,2', antwoord ik. Zeer onder de indruk😊 knikt de man en merkt op dat ik dan vast in college basketbal of volleybal gespeeld zal hebben.

Omdat we de auto vroeger ophalen dan gepland komen er extra kosten bij als we de inlevertijd van de huurauto niet aanpassen. De huurperiode van 24 uur wordt dan overschreden, ze raden ons aan die kosten te vermijden door de auto ook iets eerder in te leveren. We zouden de huurauto op maandag 17 juni om 13.30 uur weer inleveren bij het Hilton in Newark, maar een half uur eerder bespaart ons $22. Dus doen we dat. Kunnen we een keertje gratis van lunchen, geven de mannen achter de balie aan. Top service bij Hertz en geen gezeur over aanvullende verzekeringen etc. 👍

Tot dusver alles goed, met onze koffers op weg naar de auto. Ik heb een bescheiden auto gehuurd, het is alleen maar om naar het hotel te komen en vervolgens naar Cruise America om de RV op te halen. Taxikosten zijn hoger dan deze huurauto voor twee dagen.
Het is zeker geen kleine auto, al onze bagage past met gemak in de kofferbak, maar tussen twee ontzettend grote auto’s valt ie helemaal in het niet. Op weg naar het hotel, rijden we eerst langs de medewerker bij het uitrijhokje en daar treffen we toch een chagrijn.

Gelukkig doet het tomtommetje zijn werk en om twee uur zijn we bij het hotel. Danny parkeert de auto bij het hotel naast een Harley. Danny maakt vrienden blijkt later, want hij komt 's avond de eigenaar tegen tijdens een rookpauze en maakt met de man een praatje.

We overnachten de eerste twee dagen bij het Town House Motel aan Lombard Street. De oudere vrouw bij de receptie legt uit waar we een supermarktje kunnen vinden voor de hoognodige tandpasta, hoe de hop on hop off bus werkt, waar de bushalte is en hoe we naar Fisherman’s Warf kunnen lopen op 15/20 minuutjes afstand.

De rest laten we voor morgen, het is al middag en de vermoeidheid zal wel op tijd toeslaan. We lopen richting Fisherman’s Warf via een ronde pier waar we voor het eerst uitzicht op de Golden Gate en Alcatraz hebben. Helaas alles in mist gehuld, maar het vraagt toch om een foto. Mijn nieuwe camera doet helaas vreemd. Staat op een instelling die ik niet ken en er niet af krijg, gvd... hoe werkt dat ding? Vanavond maar eens de gebruiksaanwijzing opnieuw doornemen en proberen op de standaard auto stand terug te zetten.

We waaien inmiddels bijna uit ons jas en het is fris, dus lopen we verder richting Fisherman’s Warf. Ik bedenk me dat hier in de buurt een visitor center zit waar we de America the Beautiful pass kunnen kopen. En uiteindelijk na een dwaalspoor bij het Maritiem Museum zien we het visitor center. De passen verkopen ze echter niet hier maar op Hyde Street pier aan de overkant van de straat. We steken over en aan het einde zit een ruwe zeebonk (lees: motormuis incl. piercings en tattoos over zijn lijf en gezicht) in het entreehokje. Hij schrikt eerder toeristen af dan dat ze langs hem naar binnen durven 😜. Wij stappen op de man af en vragen om de jaarpas voor de parken en krijgen tevens een sticker voor op onze jas. Die hebben we nodig als we achter zijn hokje de historische schepen willen zien. We zijn hier nu toch en lopen de steiger op, in de verte horen we de eerste zeeleeuw al roepen. De kolos blijkt op een steigertje te liggen tussen de oude bootjes en laat duidelijk van zich horen.

De schepen zijn leuk om te bekijken, maar we beginnen dorst te krijgen en lopen verder over Fisherman’s Warf, wat een drukte. We zien niet echt een tentje om gezellig binnen te zitten en we vinden het te koud om buiten iets te eten of drinken dus lopen we wat door de straten heen.

Vlakbij het hotel aan Chestnut Street zitten ook enkele eettentjes weet ik van internet, dus we besluiten de drukte achter ons te laten en lopen terug richting het hotel en er voorbij. Chestnut Street blijkt een leuke straat, er zijn soft- en/of honkbal wedstrijdjes aan de gang voor kinderen. De ouders staan te kijken en de bbq’s staan klaar voor na het spelen. Het ziet er echt gezellig uit.

We lopen verder en zien al wat meer mensen verderop in Chestnut Street, daar zullen de eettentjes wel zitten waarover ik gelezen heb.
Uiteindelijk strijken we neer bij Blackwood, een Amerikaans Thais restaurant (blackwoodsf.com). Het ziet er hip uit en we kunnen meteen aan tafel, er zijn nog behoorlijk wat tafeltjes vrij zelfs. Het ruikt heerlijk als we binnen lopen en het eten op de tafeltjes naast ons ziet er goed uit. Danny neemt iets met kip en ik ga voor een rijstgerecht met garnalen en ananas met rozijnen. Eten is hier echt een aanrader en dat blijkt wel uit de rij die zich voor de deur vormt, we waren gewoon erg vroeg en hebben daarom zo makkelijk een tafeltje.

We lopen terug naar het hotel. Best lekker zo’n wandelingetje na het eten, terug in het hotel besluiten we om 8.00 uur toch te gaan slapen. Vroeg of niet het was een lange dag en we hebben vanmiddag nog best een eind gelopen.

Geschreven door Ellens.reizen