Vanmorgen weer op tijd wakker, de temperatuur is meteen lekker, dus tijd voor de korte broek. Na een hapje en drankje buiten gaan we op pad en voordat we naar Valley of Fire SP rijden willen we nog een paar keer stoppen. We hebben de hele dag en als we begin van de middag bij de camping zijn in Valley of Fire zal er nog best plek zijn.

Eerst gaan we hier bij het water kijken, als we naar het water lopen valt het op hoe laag het water staat. Het water heeft in het verleden veel hoger gestaan dat zie je aan hoe alles is aangelegd. Een echtpaar laat twee kano's te water en het duurt een hele tijd voor al hun spullen zijn ingeladen inclusief de hond en ze weg varen. Best lekker zo'n dagje op het meer lijkt me, maar wij gaan verder.

We stoppen onderweg bij een bronnetje, Rogers Spring. Het water ziet er mooi helder uit, maar overal staan waarschuwingsborden dat het niet drinkbaar is en dat je er ziek van kan worden. Bijzonder om zo'n oase te zien in deze omgeving.

Niet veel verder is de afslag, die we gisteren gemist hebben, naar Stewarts Point. We besluiten alsnog een kijkje te nemen. Via een gravelpad met de nodige hobbels en kuilen komen we op een vlak terrein met uitzicht over het meer. Je kunt hier overal gewoon parkeren en overnachten. Er zijn een aantal mensen wat lager gereden om dichter bij het water te komen om te vissen. Het zou een leuke plek geweest zijn, maar Echo Bay was ook zeker geen verkeerde plek om te overnachten. Al is die laatste dan niet gratis.

We rijden uiteindelijk door naar Valley of Fire SP, bij de afslag staat nog steeds het bordje 'campground full', maar we rijden gewoon door. De camping ligt helemaal aan de andere kant van het park, dus we rijden zonder te stoppen voorbij het visitor centrum. Eerst maar eens een plekje scoren op de camping. De eerste camping Atlatl Rock is met elektra, maar we vinden het niets, een open vlakte pal in de zon. De tweede is veel mooier maar ook hier staat iedereen weer vooraan bij elkaar gehokt. Als we doorrijden blijkt pas echt hoe mooi deze camping Arch Rock is. Plaatsen tussen de rotsen echt geweldig. We rijden het loopje helemaal en zien her en der plekken, we onthouden de nummers die vrij zijn en als we voor de tweede maal aan het rondje beginnen weten we welke plaats we willen hebben. Maar aan één kant plek voor buren, maar nu is er niemand, beide plekken zijn vrij. Wij kiezen voor de meest linkse. We hangen ons briefje op het paaltje, betalen en rijden weg.

Nu gaan we het park verkennen. En wat een park, super mooi en we kijken onze ogen uit. We bezoeken eerst het visitor centrum en besluiten dan de weg naar de White Domes af te rijden. En wat een geweldige weg. We maken een paar mooie wandelingen bij Balancing Rock, Mouse's Tank en Rainbow Vista en aan het eind van de weg de White Domes Loop zelf. Rond een uur of drie zitten we op een picknickplek wat te drinken als er een gezin arriveert en gaat barbecueën. En wat ziet Danny, de vader gooit de kolen in de vuurring een lucifer erbij en de boel brandt meteen. Daar moet hij meer van weten, hij loopt naar de man en die legt uit dat hij kolen gebruikt voorgedrenkt zijn in een soort aanmaakvloeistof. Handig, dat gaan we ook halen 😏.

We willen nog bij de Elephant Rock kijken dus rijden weer naar het begin van het park. We lopen de Elephant Rock loop maar OK we herkennen een olifant maar je moet wel veel fantasie gebruiken. We draaien weer om en tot slot stoppen we bij de Beehives en Atlatl Rock met de rotstekeningen. Als we dan terug rijden naar de camping ziet Danny een indiaan. Ik lach en begin te denken dat hij een zonnesteek heeft opgelopen, maar als hij de camper stil zet en we lopen naar de kant van de weg, dan lijkt de rotsformatie echt veel op het gezicht van een liggende indiaan. Misschien dat anderen het niet zien, maar wij zien hem allebei heel duidelijk. Nou deze rots lijkt meer op een indiaan dan die andere op een olifant. Ze kunnen beter deze rots toevoegen aan de parkplattegrond, lachen we.

Bij ons kampeerplekje aangekomen blijken we buren te hebben gekregen. Een jong stel met een baby. Ze hebben een klein tentje opgezet en hij loopt de hele tijd heen en weer tussen de picknicktafel en hun auto. Zij zit ondertussen met de baby op een kleed te spelen en 's avonds pakt hij zijn gitaar voor ze gaan slapen.

Wij willen bbq'en en Danny doet een poging de bbq aan te krijgen. Het valt niet mee, dus na een tijdje gooit hij de hele mikmak in de vuurring en gaat voor zwaarder geschut. Uiteindelijk bakt hij de kipspiezen heerlijk gaar en kunnen we lekker eten. In de tussentijd ga ik op onderzoek uit rond ons plekje en kom een rots tegen met een gat erin en andere leuke dingen die ik met de camera probeer vast te leggen.

Na het eten loopt er vlak langs mijn voeten een grote geel zwarte hagedis. Hé, roep ik naar Danny, 'dat is een Gila monster volgens mij'. Hij komt ook kijken en probeert het beest, dat natuurlijk niet stil blijft staan, op de foto te krijgen. Danny vraagt hoe ik erbij kom dat dit een Gila monster is. Nu heb ik dat toevallig vanmiddag in het visitor centrum gelezen. En het moet ook een giftig typje zijn. Danny haalt zijn schouders op en knikt ongelovig, maar vindt het wel een mooi beest.

We zitten nog tot 's avonds laat buiten, het blijft warm, wat lekker. Uiteindelijk gaan we toch maar naar bed, de buurman is gestopt met zijn gitaar en wij willen morgen niet al te laat weer op pad.

Geschreven door Ellens.reizen