Na het ontbijt checken we uit bij het hotel en worden we met een taxi naar het autoverhuurbedrijf Iprac, dit staat voor Insas (?) Pacific Rent-A-Car, gebracht. Dit ligt in het zakencentrum van KL en het is misschien maar 10 km rijden, maar we doen er toch lang over. Wat een drukte in de stad. De taxichauffeur kan het adres eerst niet vinden en we blijven rondjes rijden rond een grote mall. Wat blijkt, we moeten met de lift naar boven in één van de gebouwen naast de mall. Daar vinden we uiteindelijk het verhuurbedrijf en als alles geregeld is wordt de auto gehaald. De auto's komen uit een ondergrondse garage, geen wonder dat we nergens een terrein met huurauto's konden vinden.

Na wat problemen met de creditcard (ik wist de pincode niet😒) kunnen we eindelijk op weg in een echte Proton! We rijden de drukke stad uit op weg naar Taman Negara, eerste stop het Kuala Gandah olifanten opvang- en rehabilitatiecentrum.

Het is een chaos op de rijbanen. Als er drie rijstroken zijn rijden de auto's met z'n vieren naast elkaar en daar doorheen zigzaggen scooters en motoren. Het is een gekkenhuis. Ze rijden hier ook nog eens links, dus het is oppassen geblazen voor Danny.
Onze Proton maakt zo'n herrie, het lijkt wel een opstijgend vliegtuig, maar hard accelereren doet deze niet. Eén ding weten we zeker die Protonnetjes gaan het niet maken in het Westen. Het is al met al nog zo'n twee uur rijden voor we er zijn.

Het opvangcentrum is opgericht in 1989 en ligt in het dorpje Lanchang, binnen het Krau Wildlife Reserve, en wordt beheerd door het Maleisische Departement of Wildlife and National Parks. Hier worden wees geworden olifantjes opgevangen. Niet lang nadat toeristen de olifantenopvang ontdekten ontwikkelde het dorp zich in een toeristentrekker. Kuala Gandah (Lanchang) is de beste plek op het schiereiland van Maleisië waar je oog in oog met een olifant komt te staan.

Aangekomen zijn we op tijd voor de bezoekronde die over een half uur start. In de tussentijd kunnen we een film zien over de olifanten in Maleisië. Waar de olifanten leven en hoe dit centrum er voor zorgt dat ze op een andere plek weer uitgezet kunnen worden. Gewonden olifanten worden eerst verzorgd en als ze echt niet meer de natuur in kunnen dan blijven ze hier.

Een half uur later worden we opgehaald en mogen het park in. De olifanten komen met hun verzorgers op de rug aangelopen en gaan de rivier in om te baden. Je mag eventueel ook mee, maar dat slaat iedereen over. Er drijven nogal wat olifantendrollen in het water, dus dat maakt het wel minder aantrekkelijk.

Na het baden mogen mensen een klein stukje op de rug van een olifant rijden, maar dat willen we niet. Beetje hoog kermisgehalte. Wel gaan we kijken bij het voederen van de olifanten. De kleintjes die de fles nog krijgen trekken de meeste bezoekers. Ze zien er ook erg schattig uit. Er is een jong die een poot mist en rondloopt op een stompje, hij zal nooit meer in het wild uitgezet worden. Uiteindelijk worden de olifanten weer meegenomen naar hun eigen verblijf voor wat rust waar bezoekers niet kunnen komen.

Het is nog 150 km rijden naar de Mutiara Taman Negara lodge waar we zullen overnachten, dus we gaan weer naar de auto. Het eerste deel van de rit verloopt vrij vlot, maar vanaf Jerantut gaat het rijtempo een stuk omlaag. We doen er uiteindelijk bijna 3 uur over voor we in Kuala Tahan aankomen.

In Kuala Tahan parkeren we de auto om met een bootje de Tembeling rivier over te steken. Nadat we de auto geparkeerd hebben langs de kant van de weg pakken we onze spullen uit de auto. Het is een klein stukje lopen via trappen naar de rivier, maar halverwege begint het enorm hard te regenen. We rennen zo snel we kunnen naar een afdakje bij de trappen. Als de stortbui minder wordt lopen we door naar de oever en stappen aan boord van een klein motorbootje.

We zijn de enige passagiers en binnen 5 minuten zijn we aan de overkant. Daar laden we onze bagage weer uit en klimmen de helling op. Bovenaan zien we het hoofdgebouw van de lodge. We checken in en krijgen de sleutel van ons huisje voor de komende twee nachten. We lopen door de tuin naar ons chalet en het is een behoorlijk groot vrijstaand huis met een veranda.

Het huisje is lekker ruim en we gooien de bagage alvast in een hoek. We gaan eerst de boel buiten verkennen. We lopen over het terrein en vragen bij de excursiebalie informatie over de wandelroutes hier in de jungle en de mogelijkheden voor een boottochtje naar de waterval Lata Berkoh.
We boeken voor morgenmiddag de boottocht en zullen dan 's morgens de canopy walk doen. We gaan terug naar het huisje en nemen een lekkere douche en kleden ons om voor het eten. We eten in het restaurant bij de lodge. Er zijn aan de andere kant van de rivier wel restaurantjes in het dorp, maar daar hebben we nu even geen zin in.

Na het eten nemen we nog wat te drinken en we gaan op tijd naar bed. Hier is geen wild uitgaansleven alleen natuur.

Geschreven door Ellens.reizen