De nacht is een beetje onrustig verlopen, ergens halverwege hoorden we een autodeur steeds open en dicht gaan, zo’n schuifdeur en er was een kerel tegen zichzelf aan het praten. Of hij het nou was of iemand anders, ineens riep iemand; ‘f.ck you n..ger“. OK dan, niet gezellig, maar daarna was het weer stil.

We staan om 8 uur op, de rust is weder gekeerd en er staat een oude auto naast ons met een schuifdeur, grote barsten in de voorruit, dat zal de boosdoener wel zijn. We zetten onze water heater en pomp maar eens aan, zo hij ook lawaai naast zijn auto. Danny fris gedoucht en we gaan weer op weg.

Bij Brookings maken we aan de haven met uitzicht op zee ons ontbijtje klaar en lekker buiten uit de wind eten we het op. Onderweg mooie uitzichten op de zee, om elke bocht nog meer rotsen in de zee. Het blijft toch een mooi gezicht, ook al rijden we al een tijdje langs de kust.
In Bandon slaan we af en bezoeken we het oude centrum, overal winkeltjes, voornamelijk op toeristen gericht en visstalletjes. Het ruikt erg lekker, maar we hebben nog helemaal geen honger, jammer, een andere keer maar.

In Bandon is ook een tentoonstelling over plastic afval. Ze hebben kunstwerken gemaakt van al het plastic afval dat we weggooien. Mooie kunstwerken, maar ergens triest dat er zoveel zwerfafval is natuurlijk. Ze reizen met de tentoonstelling rond door de VS om mensen bewust te maken van de plasticsoep. We praten kort met de man die er werkt. Ook hij weet van de diverse projecten die er zijn om de zee weer schoner te maken, één daarvan is een Nederlandse jongen.

We rijden nog een stuk verder langs de kust en besluiten net voor Winchester Bay te stoppen. Eel Creek campground ligt tegen de Oregon Dunes, het is bijna 3 uur en we willen even genieten van de rust in de duinen. Plek zat nog volgens de campground host en op zijn aanraden kiezen we plekje 11.
De zon schijnt de hele dag al lekker en als we op ons plekje staan, dragen we de campingstoeltjes het duin op dat direct achter ons plekje begint. We zitten uit de wind te genieten van het uitzicht en de zon. Heerlijk, niemand te zien of te horen, we zijn helemaal alleen in de duinen. Wat een bijzonder gezicht na de dagen aan de ruige kust. Er staan geen buren naast ons alleen aan de overkant achter het toiletgebouw staan twee tentjes. Het is inderdaad een prachtige plek, zo’n mooie en grote plaats hebben we niet eerder gehad op een camping.

Na een uurtje in het zonnetje heb ik het gehad en we lopen terug naar de camper. Ik krijg Danny niet zo ver dat hij weer een wandeling gaat maken. De John Hellenback Dunes trail door het losse zand (heen en terug 5,4 mijl) is hem iets te ver 😊.
Buiten op de picknicktafel werk ik ons reisverslag bij en Danny luistert nog wat muziek. Tot ook hij genoeg gezeten heeft, de olie gaat controleren en verkast naar de zon, hij zit teveel in de schaduw.

Ik heb al een wijntje op, een vrij grote, want de fles moest leeg en in de camper staan alleen longdrinkglazen van plastic, typisch Amerikaans. Zal zo wel overgaan op water, anders haal ik de bbq niet eens en dut ik weg in de zon. Lekker zo’n rustig middagje, morgen zien we wel waar we uitkomen. Verder langs de kust of richting Silver Falls State Park, wie weet.

Dit is onze eerste dag in Oregon en een heel goed vooruitzicht als het zo blijft.

Geschreven door Ellens.reizen