Vannacht nog ruzie gemaakt met onze chauffeur annex gids. Hij had twee jonge meiden ontdekt tussen de gasten en is met ze op pad gegaan. Ze zijn na het eten weggereden naar een ander kamp in de buurt. Bij terugkomst staat de lul met z'n auto naast onze tent en laat de motor de hele tijd draaien zodat we in de uitlaatgassen liggen. Daarnaast staat hij luid pratend voor onze tent met ze te kletsen. Danny is er uitgegaan om te vragen of het wat zachter kon en of de motor uit kon.

Meneer de gids is nu over de zeik, voelt zich in z'n wiek geschoten en heeft de hele ochtend tijdens de terugrit gaan boe of bah meer gezegd. Nou was het al geen spraakzaam type, maar tegen de tijd dat we bijna in Zagora komen voelt hij nattigheid en begint zich half te verontschuldigen.
Inmiddels zijn wij helemaal pissig mede doordat hij de rit terug ook nog eens zo hard heeft gereden dat we nauwelijks op de achterbank konden zitten.

Als we aankomen in het hotel staat de man waar we gisteren de excursie bij hebben geboekt ons op te wachten. We geven aan niet gecharmeerd te zijn van de streken van onze gids en hij merkt dat we behoorlijk pissig zijn. We lopen het hotel binnen om met hem de problemen door te nemen, maar we merken dat hij zich ongemakkelijk begint te voelen. Andere gasten en ook het personeel van het hotel horen natuurlijk dat er wat aan de hand is. Hij vraagt ons mee naar zijn kantoor te komen een paar straatjes verderop om daar rustig verder te praten. We nemen onze bagage bij de receptie in ontvangst en rijden met onze eigen auto achter hem aan.

Bij zijn kantoortje aangekomen worden we naar binnen geloodst en begint het verhaal opnieuw. Af en toe in het Engels, daarna weer Frans als het Engels niet meer 'toereikend' is. In dat geval hebben ze pech want ook in het Frans kan ik mij behoorlijk goed uitdrukken. Al met al komt het er op neer, dat hij helaas geen gids maar had en dat we daarom alleen met een chauffeur op pad zijn geweest tegen de afspraak in. Bullshit verhaal natuurlijk, maar we krijgen een deel van ons geld terug en hij belt alvast naar een hotel van een familielid in Merzouga waar we dan ook nog een nacht met korting mogen overnachten.

Als we weer naar buiten stappen, laat hij ons nog het naast gelegen bakkerijtje zien. Wat natuurlijk een gebaar van goede wil is en hij neemt ons mee naar een winkeltje iets verderop in de straat waar we allebei een Berber doek mogen uitzoeken. In het winkeltje, van waarschijnlijk eveneens een familielid, koopt Danny nog een kettinkje met hanger en dan nemen we afscheid. Hij vertelt ons ook nog dat de weg die we op de planning hebben om te rijden niet best is en dat we beter het eerste stuk terug kunnen rijden om vervolgens af te slaan naar Merzouga. Het eerste deel van de N12 is voor een normale auto nauwelijks begaanbaar. Al met al doet hij zijn best om ons te vriend te houden, maar we houden er toch een vreemde smaak aan over.

We rijden weg uit Zagora met gemengde gevoelens en zijn blij dat we naar iets nieuws gaan. Voor onderweg hebben we een vers brood mee uit de bakkerij en in een winkeltje hebben we nog snel even smeerkaas en drinken gekocht. Onderweg komen we waarschijnlijk niets tegen voor een lunch.

Als we in Merzouga aankomen gaan we op zoek naar het hotel waar we verwacht worden. We hebben vandaag zo'n 330 km gereden en we komen door al die heisa later aan dan we wilden. Na wat heen en weer gereden te zijn door het stadje vinden we uiteindelijk ons hotel voor de nacht.

Het ligt net buiten het stadje midden in de woestijn. Het is gebouwd als een kasbah met een binnenplein en een dakterras aan de voorzijde boven de kamers. Vanaf hier heb je mooi zicht op de zandduinen. Het is echt een mooi hotel, dat was natuurlijk even afwachten. We krijgen een grote kamer met badkamer op de begane grond en tegen de helft van de prijs zoals was afgesproken. Er is een restaurant aanwezig, dus daar maken we vanavond dankbaar gebruik van.

We doen het rustig aan en lopen ook even langs de balie met informatie over de omgeving en de verschillende excursies, maar we besluiten even geen excursie te boeken. We herkennen wel op enkele foto's in een fotoboek over de excursies onze niet zo vriendelijke chauffeur/gids van gisteren en vanmorgen. Die gast heeft hier dus ook gewerkt, misschien is er wel een reden dat hij hier niet meer werkt 🤨. Morgen gaan we zelf maar eens even zien wat de omgeving allemaal te bieden heeft.

We rijden weg bij het hotel richting het zuiden naar Taouz, daar stopt de weg weer. Het is een klein plaatsje met niet veel meer dan een klein winkeltje en dat is het. We rijden daarom terug richting Merzouga. De weg is wel ontzettend mooi, we rijden vlak langs de duinen.
Als de zon onder dreigt te gaan rijden we naar een plekje dat we eerder vandaag zagen met uitzicht op de duinen. Dat lijkt ons wel wat voor een mooie zonsondergang. Het is ook mooi, maar als we weer weg willen, blijkt de auto vast te zitten in het zand. Dat is dan weer minder.
Gelukkig zijn we niet alleen en is er nog een auto. Als Danny gaat vragen of ze willen helpen, en als de mannen zien dat we niet weg kunnen komen, helpen ze ons meteen. Beetje graven en duwen en dan zijn we weer vrij. We bedanken de mannen en willen ze nog wat geven maar dat slaan ze af. We nemen afscheid en gaan naar ons hotel om daar te eten. Het is erg goed en vanavond is er ook nog eens live muziek. Een feestelijke afsluiting van de dag.

Als we over de binnenplaats naar de kamer terug lopen zien we een enorme pad zitten. Het blijkt niet het enige dier, er zit ook nog een enorme kever.

Geschreven door Ellens.reizen