Vanmorgen vroeg wakker, om half 7 rijden we weg nadat we een bedankbriefje hebben achtergelaten voor Tonny en Ferrell. Ze komen in juni/juli 4 weken naar Etten-Leur en we hebben afgesproken dat we ze dan bij ons thuis weer zien.

Voor we Ajo uitrijden stoppen we eerst nog even bij het marktplein, zo vroeg is er bijna niemand. Er loopt één vrouw een rondje en de sprinklers staan aan. Het ruikt heerlijk, naar rozemarijn of een ander kruid.
Ook Artist Alley bezoeken we nog even te voet om foto’s te maken.

Dan vertrekken we echt, de volgende stop is bij het tankstation in Why. Boven de deur het uithangbord met de tekst: ‘Why not’. De benzine kost overal $4,99 per gallon, dus we besluiten hier toch maar te tanken.

De weg naar Organ Pipe Cactus NM is dezelfde als we gisteren gereden hebben naar Mexico. Het park ligt zo’n 8 mijl voor de grens. Het visitor center is nog gesloten en ook bij de ingang van de camping is niemand aanwezig. We moeten online een plekje reserveren. Voor $12 mogen we een nachtje slapen. Het is tegen half 9 als we op onze plek staan en de stoeltjes buiten zetten om te ontbijten. We zien wat mensen heen en weer lopen met wandelschoenen en -stokken terwijl we ontbijten. Na het ontbijt rijden we naar het visitor center, we horen daar dat we met de camper geen van de drives mogen rijden. Dat is erg jammer en dat betekent dat we hier alleen kunnen wandelen. Dat zou helemaal niet erg zijn ware het niet dat het voor de tijd van het jaar erg warm is. Zo’n 10 à 15 graden warmer dan normaal en met 37 graden ga je niet gauw lopen op een open vlakte met alleen maar cactussen in de volle zon.

We besluiten een rustdag te houden, we gaan in de schaduw zitten om wat te lezen en puzzelen. ’s Middags wordt het echt té warm en ook in de camper zonder airco is het ontzettend warm. Ik doe een middagdutje en ga daarna douchen om wat af te koelen. Het water wordt door de zon opgewarmd en er staat een waarschuwing dat het water zo warm kan worden dat je je kan verbranden. Ik draai de kraan open en een spray van fijne druppels komt me tegemoet Een goede manier om zuinig met water om te gaan. Haren wassen wordt wat lastig, maar gewoon douchen is heerlijk.

Terug bij de camper is het Danny’s beurt om te douchen. Ik waarschuw hem voor de temperatuur van het water. Terwijl ik zit op te drogen in de zon, dat gaat snel hier, loopt er een stel voorbij. De man roept iets maar ik kan hem slecht verstaan. Ze komen uit Duitsland en zijn Engels is zo slecht dat hij snel wisselt naar Duits als hij hoort dat ik uit Nederland kom.

Ze reizen 2 maanden met een camper door de VS, hun 5de of 6de Amerika vakantie. Ze gaan altijd minstens 6 weken op vakantie, jaloers 😏. We staan te kletsen als Danny weer terug komt van het douchen. Erg vriendelijke mensen maar ze zijn moeilijk te verstaan door een of ander zwaar dialect. Ze waarschuwen ons dat het snel donker wordt na zonsondergang als ze horen dat we vanavond een stukje gaan wandelen.

Danny is behoorlijk teleurgesteld door de douche hier, hij kan de spray van waterdruppels niet zo waarderen als ik. En hij heeft geeneens haar om te wassen 😉.

Tegen half 6 lopen we naar het startpunt van de Desert View trail omdat het een mooie plek is om naar de zonsondergang te kijken. We lopen de camping af naar het startpunt van de trail, om vervolgens via een paadje naar boven te wandelen. Boven aangekomen zien we een bankje, maar het is nog veel te vroeg om de zon onder te zien gaan, dus lopen we de trail verder af. We zijn tegen 6 uur weer terug bij één van de bankjes. We maken wat foto’s van de omgeving en eigenlijk duurt het zakken van de zon iets te lang voor ons ongeduldige Europeanen 😉.

Om half acht verdwijnt de zon achter de horizon. Helaas niet de mooie zonsondergang die we gehoopt hadden, maar niettemin hebben we genoten. We lopen de heuvel weer af richting de camping. Het is al schemerig als we onze camper bereiken. In de verte horen we een ranger een praatje houden over de sterren.

Danny steekt de bbq aan en ik dek de tafel ondertussen. We worden steeds lastig gevallen door vliegende beestjes, dus als het eten op is verdwijnen we snel naar binnen.

Inmiddels is de temperatuur in de camper wat gezakt en ik werk het verslag weer een beetje bij. Het duurt echter niet lang of we besluiten naar bed te gaan. De warmte maakt je moe en de korte nachten van de voorgaande dagen beginnen ons op te breken. Tegen 10 uur kruipen we lamlendig ons bed in.

Ps.: Danny vroeg zich af waarom hij zo'n last van zijn voeten had tijdens de wandeling 🤣🤣.

Geschreven door Ellens.reizen