Terug in Bangkok verblijven we in het Pullman Bangkok King Power hotel. We kozen voor dit hotel omdat we er een aantal keren eerder waren, en het toen het summum van luxe vonden. Betaalbaar, ook nog! De betaalbaarheid is flink achteruitgegaan, maar het is nog steeds een prettig hotel. Maar als ik moet kiezen tussen dit hotel en het Eastin Grand waar we aan het begin van de reis waren dan zou ik toch voor het Eastin Grand kiezen. Dat zit hem vooral in de kamer die we daar hadden denk ik, die was toch wel een stuk beter dan in de Pullman. Anyway, luxeproblemen, we hebben het hier meer dan prima natuurlijk.

Nu we het toch over luxe hebben. Dit is zonder meer wel een van de meest comfortabele reizen die ik heb gemaakt, qua vluchten en verblijf. En bevalt het? Hmm ja hoor natuurlijk wel, ik zou liegen als dat niet zo was. Er is hoe dan ook minder reisstress, en waarschijnlijk past het ook wel bij mijn leeftijd. Maar er gebeurt ook minder, er zijn minder onverwachte situaties. We zijn ook iets minder ondernemend, kennelijk. Heeft ook wel te maken met het feit dat we al eerder waren op de plekken waar we komen. Het zet me wel aan het denken. Gelukkig relativeerde mijn goede Engelse vriendin Yvonne dit dilemma via Whatsapp: “Sometimes luxury is all you need. Adventure is great in theory...”.

Lounges lijken wel de nieuwe trend in hotelland te zijn. Kan ook aan mij liggen hoor, dat ik me er gewoon niet zo bewust van was. Maar drie van de hotels waar we verbleven hebben er een. Natuurlijk, “The Level” van Meliã kenden we al, en hebben we al vaker gebruik van gemaakt, maar ook de twee hotels in Bangkok hadden dat. Je betaalt iets meer, maar in de namiddag gratis drankjes en je kunt er ook ontbijten. Allemaal wat rustiger ook. Best aangenaam, ik hou er wel van.

Ik heb het trouwens nog even nagezocht. Het is de zesde keer dat we in Thailand zijn. Eerdere bezoeken waren in 2001, 2009 , 2013 , 2016 en 2017; overigens wel een aantal keer gecombineerd met naburige landen zoals Maleisië, Indonesië, Cambodja, Vietnam, Myanmar, Hong Kong en Japan (deze laatste ligt wel wat verder uit de buurt natuurlijk). Laatste keer dus zeven jaar geleden, pre-Covid. Thailand is nog steeds superfijn om te verblijven. Het is wel een stuk duurder geworden. Maar ook schoner, en het blijft aangenaam. Toch vermoed ik dat onze eerstvolgende reis richting Azië wel eens een bestemming kon worden waar we nog niet eerder waren. En ook blijven de wandelvakanties die we de afgelopen jaren maakten trekken. Azië zal me altijd blijven interesseren, maar dan toch liever iets nieuws volgende keer, en daar zal dan ook meer activiteit uit voortkomen. Want nieuw, en dat is uiteindelijk fijner. En prikkelt de geest meer. Tweeëneenhalve week op vakantie zo ver weg lijkt niet lang maar het is uiteindelijk meer dan voldoende. Voel me ook weer fris en energiek trouwens.

Alvast even terugkijkend op 2024. Het was een intensief (misschien een beetje té intensief qua werk) maar verder best OK jaar. Voor mij persoonlijk belangrijk is dat het project “Ogen” is afgerond. Heeft bijna twee jaar geduurd, maar nu heb ik twee superdeluxe state-of-the-art implantaatlenzen, die me in staat stellen om veel beter te zien als eerst, maar als allerbelangrijkste: zonder bril door het leven te kunnen. Wat een comfort is dat zeg. Te danken aan de fantastische oogarts van het Amsterdam UMC Ruth Lapid-Gortzak (die - verrassend genoeg misschien - zelf wél brildragend is), en ook een klein beetje aan mijn eigen doorzettingsvermogen.

Voornemens voor 2025: (nog) meer bewegen en verder met mijn rechtenstudie. Simpele en haalbare doelen.

Geschreven door Nico-plat