Gisterochtend niet al te laat opgestaan, vervolgens inpakken. Daar ben ik nog nooit zo laat mee begonnen, was eerst zelfs nog van plan om in de ochtend nog te werken; erg blij dat ik dat gekke plan niet heb doorgezet. Koud op Rotterdam Centraal, eigenlijk hier iets te dun voor gekleed natuurlijk maar ja, je wilt ook niet een winterjas, muts en sjaal mee naar Thailand slepen, dus het is even niet anders. En de IC Direct rijdt (gelukkig), is op tijd (gelukkig) en brengt ons in een kleine 25 minuten naar Schiphol. Op het vliegveld een hapje en een drankje (paar drankjes hmm) in de KLM Crown Lounge, vervolgens het vliegtuig in voor de ruim 11 uur durende vlucht. Die verloopt vlekkeloos, is comfortabel, en ik slaap er bijna zes van. Daarmee is het al met al goed te doen.

Als je naar het buitenland gaat dan wil je natuurlijk gewoon je telefoon kunnen blijven gebruiken zonder exorbitante kosten. Binnen de Unie is dat geen probleem (daar ben ik Neelie Kroes nog steeds dankbaar voor), maar daarbuiten wél. Wat je in zo’n geval doet is een lokale SIM-kaart kopen met alleen een data-abonnement, vorig jaar in Vietnam voor $15 dollar voor een maand. Dit jaar volgen we een iets andere route: we schaffen al in Nederland een eSIM aan, dan hoef je niet te prutsen met kaartjes uit je telefoon etc. De provider waarbij we dit doen is weliswaar wat duurder dan vorig jaar in Vietnam (zo’n ruwweg €40 p.p.) maar staat goed bekend, heeft goede dekking en 5G/LTE. Om het aan de praat te krijgen is best nog wat geknutsel maar het lukt uiteindelijk wel. Eenmaal geland in Thailand blijkt e.e.a. als een zonnetje te werken.

En het eerste wat je merkt is: de lucht. Als een warme deken, comfortabel, aangenaam. Ik heb het gemist. Je voelt aan je huid dat je in een ander werelddeel bent beland, heerlijk vind ik dat. En hoe druk het op het vliegveld ook is, het is er relaxed. Het hele proces aldaar verloopt ook vlot, geen landingskaarten hoeven in te vullen in het vliegtuig, geen visum hoeven regelen, binnen no-time zijn we de bijzonder vriendelijke immigratie-beambte gepasseerd, en tja als je alleen met handbagage reist sta je dan in de kortste keren buiten.

Van tevoren hebben we vervoer geregeld naar het hotel, geboekt en vooraf betaald via de bekende reissite voor hotels (maar tegenwoordig voor veel meer). Misschien an sich geen slecht idee, want we betalen maar €15 voor de rit, maar in de situatie Bangkok ligt dat toch anders. Omdat de betaling van tevoren heeft plaatsgevonden is er nu geen prikkel meer voor de chauffeur om gebruik te maken van de tolwegen die Bangkok rijk is. En die zijn er niet voor niets. Gevolg: we belanden al snel in het permanente verkeersinfarct van Bangkok. In plaats van het halfuurtje dat je er normaal gesproken over doet kost de rit nu meer dan anderhalf uur. Niet fijn, zeker niet als je net uit een vliegtuig bent gestapt. Note to self: volgende keer toch maar een gewone taxi (iets duurder) of de Skytrain.

We verblijven in het Eastin Grand Hotel Sathorn . Het is een fijn en best luxueus hotel. We hebben een prachtige kamer (een “Executive Deluxe Tweepersoonskamer”, we zijn geüpgraded ook) met riante badkamer inclusief sauna. Kamer 1720 schrijf ik er puur voor mezelf even bij, mochten we hier ooit terugkomen.

Reisstekkers lijk je hier toch niet echt nodig te hebben. Ze komen officieel in allerlei soorten en maten maar over het algemeen krijg je een normale Nederlandse stekker er ook wel in geprutst. Dat was ik even vergeten maar dat was vroeger ook al zo.
’s Middags slapen we een paar uurtjes. Slecht idee als je een jetlag hebt maar we doen het toch. Licht diner ’s avonds bestaande uit roomservice op de kamer. Nog een beetje NLziet kijken (heb je wel een VPN voor nodig) en vroeg naar bed, zo rond 22:00 uur. Ik verwacht een onrustige nacht met jetlagdromen, aangewakkerd door de melatonine.

Geschreven door Nico-plat