Tijdens mijn studie werd ik fan van de Amerikaanse schrijver John Irving (https://john-irving.com/ ). Hij is een echte storyteller en dat sprak me toen erg aan: bijna epische verhalen met veel menselijk drama, en die altijd erg goed in elkaar staken en waar mensen op bizarre wijze dood gingen. “A Prayer for Owen Meany” was in dat geheel een hoogtepunt. Kennelijk had ik de leeftijd me daartoe aangetrokken te voelen. Ik las al zijn boeken (https://john-irving.com/the-books-of-john-irving/ ), en ging zelfs naar een lezing van hem in Amsterdam toen “A Son of the Circus” verscheen. Maar met de publicatie van “A Widow for One Year”, zo rond 1998, verdween mijn interesse. Zo gaat dat. Tegenwoordig kun je zijn boeken voor 50 eurocent op Marktplaats kopen. Tja.

Maar waarom vertel ik dit. Welnu: John Irving heeft een jaar in Wenen gewoond, 1963-1964, om er te studeren. Op een soort van beurs, begrijp ik. Zal wel een soort van Erasmus beurs zijn geweest, maar dan voor Amerikanen, natuurlijk. En dat heeft invloed gehad op zijn werk. Niet alleen is zijn eerste roman “Setting Free the Bears” er gesitueerd, maar ook in latere romans, zoals “The World according to Garp” en “Hotel New Hampshire” , komen er Weense elementen terug.

Dus dat betekent dat er in Wenen plekken te bezoeken zijn die in dat opzicht interessant zijn. Wij deden een “tocht langs hoogtepunten” die je op Google Maps kunt vinden: https://www.google.com/maps/d/viewer?ie=UTF8&oe=UTF8&msa=0&mid=1dDQ4CxlVnVAIisNNdMIhLgNyOLo&ll=48 .21006100000001%2C16.35602499999999&z=15

Dat was leuk. Bekijk de tocht, en op de foto’s bij deze blog kun je zien wat wat was.

Geschreven door Nico-plat