Op de laatste wandeldag kunnen we het ons veroorloven laat op te staan. De koffer moet wel om 8:00 uur klaarstaan om te worden opgepikt, natuurlijk. Dus dat doen we. We zijn ook de laatste peregrino’s die hier vertrekken vandaag. Als ontbijt een monstercroissant met ham en kaas, de ham vertrouw ik niet helemaal, maar goed, ik eet het toch maar op. Toast met jam, koffie en jus d’orange. Een typisch Spaans ontbijt.

We hebben vandaag hooguit 13 kilometer te lopen, dus een uurtje of drie er voor uittrekken is meer dan zat. We vertrekken rond 11 uur, al vrij snel gaat het weer de bergen in, de laatste berg weliswaar, en op de top zien we Bilbao liggen. We praten veel onderweg. We sjokken een tijdje achter een andere peregrino aan, maar verder zien we niemand van de oude bekenden.

Bij de afdaling naar Bilbao valt de prettige, rustige sfeer van de stad direct op. Er zijn geen vervelende industriegebieden (niet als je de stad van deze kant benadert, tenminste) maar wel al direct mooie, oude huizen. Eenmaal aangekomen bij de Basílica de Begoña (https://www.inspain.org/en/vizcaya/bilbao/basilica-of-begona/ ) verklaren we onze camino (eerste deel althans) officieel ten einde. Het is ons goed afgegaan, zonder noemenswaardige lichamelijke problemen, de conditie was zonder meer goed, wel het nodige zweet.

We lopen door richting ons hotel, ons nog steeds verwonderend over de schoonheid en ontspannen sfeer van deze stad. Het heeft een prettige, levendige sfeer maar nergens is het (te) druk.

Rond 13:30 passeren we restaurant “Mao” (https://www.restaurantemao.com/ ), en hongerig als we zijn gaan we naar binnen. Het lijkt in eerste instantie Japans maar blijkt een soort van vreemde fushion tussen de Japanse en Chinese keuken. En echt, werkelijk alles is heerlijk. We nemen een “menu del dia” (alleen als lunch te krijgen, overigens) en daar zit alles in: driegangen plus wederom fles wijn, water, en dat voor 12 euro per persoon. Echt een aanrader.

We lopen door naar ons hotel “Meliá Bilbao” (https://www.melia.com/es/hoteles/espana/bilbao/melia-bilbao/ ), een wat luxer hotel behorend bij een Spaanse keten waar we al vaker verbleven (o.a. op Tenerife). Heerlijk hotel, rustig, we hebben een erg mooie kamer, met een balkon, met uitzicht op een parkje. Het parkje blijkt geliefd bij hondenliefhebbers, en al die honden daar uiten hun waardering voor elkaar door heel veel en hard te blaffen. Dat is in ieder geval in de avond zo, en begint dan weer om 07:00 uur ’s ochtends. Het mag de pret niet drukken, we slapen goed.

Geschreven door Nico-plat