Omdat de wandeling van vandaag niet heel lang is (zo’n 17 kilometer) permitteren we ons de luxe om wat later op te staan en te genieten van het ontbijt op het prachtige terras van het hotel met uitzicht op de oceaan. Voordeel van Covid: we zijn nog geen hotel tegengekomen waar het ontbijt niet aan tafel werd geserveerd, in plaats van in buffetvorm. En de kwaliteit van het ontbijt is uitstekend, dat ook nog eens. Rond 10:15 uur vertrekken we.

Getaria is nogal heulvelachtig en sommigen van dergelijke plaatsen kennen de luxe van roltrappen in het straatbeeld. Daar maken we dankbaar gebruik van: op eigen kracht naar boven dat kunnen we nog genoeg doen, daar twijfel ik niet aan. Maar daarna moeten we al snel aan de bak. Qua afstand is de etappe van vandaag korter dan die van gisteren, maar het is wel meer stijgen en dalen. Maar het gaat ons goed af. Door de noeste trainingsarbeid van de afgelopen maanden is onze conditie best goed. En de omgeving is wederom supermooi. Onderweg komen we een aantal andere peregrino’s tegen. Eentje daarvan is een Israëlische vrouw van midden 30, die dit voor het eerst doet. Ze heeft al wel in Nepal gelopen (aantrekkelijk idee). We lopen een tijdje met haar op, praten wat, en na verloop van tijd gaat ieder weer ’s eigen weegs. Zo gaat dat hier we. Zij “doet” de camino omdat ze zo nu en dan even alleen wil zijn.

We drinken koffie in het plaatsje Zumala. Net zoals gisteren in Orio ervaren we dit als een prettig plaatsje, niet te druk, niet te stil, niet te klein en niet te groot. Het leven kabbelt hier voorbij en het is prettig er even deel van uit te maken, al was het alleen voor een bakje koffie. Met een koek natuurlijk.

Rond 14:30 uur arriveren we in hotel Kanala (https://www.hotelkanala.com/ ) in het plaatsje Itziar. Toch knap dat we een hotel hebben gevonden dat aan drie kanten wordt omringd door drukke doorgangswegen. De hotelkamer is ook al niet bijzonder, maar wel een stuk goedkoper dan de eerderen. De foto’s op de website zien er altijd beter uit dan in het echt. Maar wat maakt het uit: we zijn er maar één nacht. We lunchen op het terras en de lunch is best goed, hoewel door Michel als wat “boers” omschreven. Hij eet er een heerlijke vissoep, geserveerd in een soepterrine. Die heb ik al lang niet meer gezien, ze lijken uit het servies-modebeeld verdwenen.

Na de lunch schrijven we wat, lezen we wat, prutsen wat op Macbook en iPad, doen een paar zetten Wordfeud, slapen wat en dat soort dingen. In Itziar is verder niks te doen. Diner in hetzelfde restaurant. Dezelfde vissoep die onderdeel was van het 20 euro lunchmenu kost nu 12 euro als “los” onderdeel van het menu (nemen we niet weer). Maar alles smaakt heerlijk.

Geschreven door Nico-plat