Onze eindbestemming van vandaag is prachtig: het "Castello di Petroia" (http://www.petroia.it/ ), een typisch Umbrisch kasteel uit de middeleeuwen, eerste dateringen zijn uit de 11e eeuw. Daarna volgden wat onduidelijke oorlogen in die streek, en in 1487 werd het kasteel eigendom van de familie Montefeltro. In 1990 is het door de huidige eigenaar omgetoverd in een hotel. We kijken ernaar uit.

Voordat we daar zijn moeten we nog een eindje lopen. Niet al te lang maar toch. En het valt best zwaar. Weliswaar is het droog, maar het is somber weer. En dan weer al die heuvels op. Er is wat gedoe met de bagage, wat onduidelijkheden en het is lastig de vervoerder te bereiken. Ineens hebben we er genoeg van. Misschien heeft het allemaal ook wel te maken met het feit dat het einde van de tocht in zicht is, wie weet.

Onderweg stoppen we voor de lunch. Dat je iets tegenkomt wat er OK uitziet midden in de bergen is al een wonder op zich. Ik ga voor veilig met de tagliatelle. Na de lunch beginnen we aan het laatste stuk. Er stopt een bus juist op het moment dat wij bij een verlaten stuk weg langs de bushalte lopen. Denk niet dat er in deze streek elke 10 minuten een bus gaat, soms is het eerder eentje per dag :-) En de bus blijkt vlak langs het "Castello di Petroia" te gaan, dus we aarzelen geen moment. Weer blijkt het gouden greep: als we hadden door gelopen dan waren we zeiknat geregend :-)

Het "Castello di Petroia" is een uitzonderlijke locatie/hotel. De dame bij de receptie leidt ons rond en vertelt veel van de details. Veel hiervan ontgaat me want ik ben moe en wil douchen. Maar het verdere verblijf is vervolgens heerlijk, inclusief het diner. Wederom zijn we ergens (bijna) alleen. De beeldhouwwerken in en rondom het verblijf zijn van Armando Riva (http://www.armandoriva.it/ ). Prachtig.

Geschreven door Nico-plat