Het menú del día gebruiken we vandaag in “El 33” (https://www.el33.es/ ), voor €13,90 p.p. Het menu ziet er sober uit, slechts twee keuzen voor de segundo. Dat leg ik dan maar uit als dat het wel goed moet zijn. Je kunt je als kok beter focussen op twee gerechten die je goed bereidt dan tien die je middelmatig of slecht bereidt, toch?

Als primero neem ik de “Queso fresco en tempura con confitura de tomate”, zeg maar in tempura-deeg gefrituurde kaas met tomatenjam. Vooral dat laatste spreekt me aan: tomatenjam? Kan dat wat zijn? In de praktijk valt het tegen: de tomaat proef je niet of nauwelijks en ja: verder smaakt het naar jam, maar niet naar een hele bijzondere of lekkere jam of zo. Ook het tempura-deeg is niet wat ik “van thuis” gewend ben. Bij tempura denk je natuurlijk aan die in heerlijk knapperige, dunne deeg gebakken gefrituurde gerechten, bekend uit de Japanse keuken. Vaak niet gladjes gebakken maar met vreemde uitsteeksels, zodat je soms niet goed kunt zien wat je binnenin gaat aantreffen. Hier (en niet alleen in “El 33” hoor, dit is vaak in Spanje het geval) betreft het meer een dikkere deegkorst, een soort kipnugget zeg maar. In dit geval met kaas erin. Het is zeker niet vies, dat niet, maar een genot voor de smaakpapillen is het ook niet. Michel heeft, als meer veilige keuze, de “Croquetas de jamón ibérico” en die zijn dan wel weer erg goed. Ik snoep er een halve van mee.

Als segundo neemt Michel de “Merluza con almejas” (heek met kokkels), en ook dat is heerlijk, naar zijn zeggen. Wat vind ik het toch jammer dat ik geen visliefhebber ben, dat wil zeggen van witvis die gekookt of op een andere niet-knapperige manier wordt bereid. Echt jammer, daar mis je zoveel aan, het is nog een stuk gezonder ook. En ik ben ook al geen al te grote fan van groenten (hoewel ik me hier wel meer richt op salades, en dat bevalt goed), dus je kunt wel onomwonden zeggen dat ik een carnivoor ben. Daar kennen we allemaal de negatieve gezondheidsgevolgen van, dus om die wat te beperken ben ik vooral op gevogelte (in de praktijk: kip) aangewezen. Dat maakt een gevarieerd eetpatroon lastig. Voor mij dus de “Arroz al horno” (gebakken rijst, niet hetzelfde als paella overigens), in dit geval met wat tomaten, een paar stukjes vlees erin, en ook nog wat donker vlees dat bij onderzoek met mijn vork wat sponzig aanvoelt. Ik vermoed orgaanvlees, en daar moet ik al helemaal niets van hebben dus dat laat ik links liggen. Al met al niet heel erg geslaagd, deze segundo.

Als toetje (postre) lepelt de serveerster in té snel uitgesproken Spaans op wat er vandaag beschikbaar is. Daar verstaan we helaas niets van tot het woord “flan” (crème caramel) valt. Dat kennen we dan weer wel, we vinden het lekker, dus die keuze is snel gemaakt. En het smaakt goed.

Geschreven door Nico-plat