Gisteren vertrokken we uit Vancouver, na er nog een rustige en ook fijne dag, waarin we onder meer een verlaten game arcade met een nog verlatener sectie met “girlie movies” is, te hebben doorgebracht. Eerlijk gezegd zijn we wel blij weg te zijn uit de AirBNB/GayBNB van Dave. Niet dat het slecht was, maar de volheid van het appartement, het toch niet al te beste bed, en ja nog wat van dat soort dingen willen we toch gewoon eigenlijk weer naar een gewoon hotel.

We nemen bus en metro naar het vliegveld in plaats van de taxi en dat is niet alleen sneller maar ook (veel) goedkoper. Een relaxte vlucht die om 10:30 uur had moeten vertrekken maar om onduidelijke redenen wordt het zo’n driekwartier later. Zo rond 18:30 (drie uur tijdsverschil) landen we in Toronto. Opvallend met vliegreizen hier is dat zowel incheckprocedures als aankomst/bagage ophalen/vliegveld verlaten etc. hier enorm efficiënt zijn. Als alle vluchten nou eens op tijd zouden vertrekken zou dat het hele gebeuren een stuk aangenamer maken. Nou ja, met zo’n reis als deze ben je toch gewoon de hele dag kwijt. We nemen de express train richting downtown (25 minuten) en daarna is het nog 7 minuten wandelen richting hotel: Het Novotel City Centre (https://www.accorhotels.com/nl/hotel-0931-novotel-toronto-centre/index.shtml ). En dat blijkt gelukkig een erg fijn hotel waarin we ook een fijne kamer hebben.

Jetlag zorgt ervoor dat ik later naar bed ga als ik zou willen, maar goed. Ik word ook redelijk moe wakker maar sta wel op tijd voor het ontbijt op.

De dag erna proberen we eerst de reis te regelen naar mijn oom Henk en tante Sharon, en dochter Sonja. Henk is de enige nog levende broer van mijn moeder. Hij heeft Alzheimer en verblijft in een verpleeghuis in Port Stanley, een kleine drie uur rijden hier vandaan. En dat blijkt onverwacht lastig: dit weekend is er geen huurauto meer in Toronto te krijgen(!). Er worden wat oorzaken door de verhuurbedrijven aangedragen, maar het einde van het verhaal is dat het met een huurauto niets gaat worden dit weekend. De alternatieven blijken ook nauwelijks haalbaar dus het ziet er naar uit dat dat bezoek niet door zal gaan.

Daarna wandelen we door de stad. De sfeer verschilt enorm met die in Vancouver: drukker, strakker, sneller, moderner en veel hoogbouw, maar ook plotselinge overgangen naar oudere, lage gebouwen. We bezoeken de Art Gallery of Ontario (AGO; https://ago.ca/ ). Veel kunst door oorspronkelijke Canadezen. Ook het alomaanwezige werk van Henry Moore (https://nl.wikipedia.org/wiki/Henry_Moore ) maakt indruk. De publiekstrekker is de installatie van Yayoi Kusama (http://yayoi-kusama.jp/ ): “Let’s Survive forever”. Een bekend spiegelkunstwerk van haar. Je mag er met maximaal vier personen en dan niet langer dan 60 seconden. Een mevrouw met een stopwatch houdt dat in de gaten.

Vervolgens lunch bij “Dim Sum King” (https://www.dimsumkingrestaurant.com/ ): lekker!

’s Avonds lopen we het hotel uit om wat te eten. We vinden niets: overal is het bomvol, of te luidruchtig, of er is iets anders. Wat is dat toch met deze stad: een huurauto vinden lukt ook al niet. We gaan terug naar het hotel en eten daar: prima :-)

Geschreven door Nico-plat