Omdat we graag naar de Biënnale (https://www.labiennale.org/en ) willen, gaan we naar Venetië. Vrijdagmiddag heen, zondagmiddag terug. Venetië zelf hebben we al eerder gezien, en omdat we zo min mogelijk last willen hebben van de drukte aldaar, verblijven we in het anonieme zakenhotel Mercure Venezia Marghera (https://www.accorhotels.com/nl/hotel-8030-hotel-mercure-venezia-marghera/index.shtml ) in de buitenwijk Marghera (https://en.wikipedia.org/wiki/Marghera ).

Om bij de Biënnale te komen vanuit het hotel moeten we eerst met de bus. De bus blijkt best vol en druk, op een zaterdag. Je arriveert vervolgens in het warme Venetië en daar moet je vervolgens met de bekende waterbus. Die is voller dan vol. Al met al ben je dus bijna anderhalf uur onderweg, omringd door een grote massa andere mensen, om bij de Biënnale te komen. Maar eenmaal daar is het relatief rustig, en kunnen we op ons gemak de landenpaviljoens bekijken.

De landenpaviljoens vallen over de hele linie wel wat tegen, positieve uitschieters zijn wat mij betreft het paviljoen van Hongarije (mooi fotowerk van Tamás Waliczky, gebaseerd op een interessant idee, onder de titel “Circular forms”), de Verenigde Staten (Martin Puryear, zie https://www.youtube.com/watch?v=FHuwfa3wJoA ), Oostenrijk met Renate Bertlmann (https://www.richardsaltoun.com/exhibitions/76/overview/ ) en Egypte(!); eigenlijk gewoon heel grappig werk.

Ook het grote paviljoen in de Giardini biedt veel moois, met onder meer werk van de Thai Korakrit Arunanondchai (https://www.labiennale.org/en/art/2019/partecipants/korakrit-arunanondchai), Tavares Strachan (https://en.wikipedia.org/wiki/TavaresStrachan) en de Japanse Mari Katayama (https://www.labiennale.org/en/art/2019/partecipants/mari-katayama ). Hetzelfde geldt voor het Arsenaal, waar we later zijn met mooi fotowerk van Martine Gutierrez (https://www.labiennale.org/en/art/2019/partecipants/martine-gutierrez ), en sculpturen van Liu Wei en Andra Ursuta (https://www.youtube.com/watch?v=8 YH_vYM3Js). Het is wel veel, veel, veel allemaal, zeker dat Arsenaal is elke keer weer groter dan je denkt.

Na het bezoek aan het Arsenaal besluiten we om terug te lopen naar de bus, in plaats van de waterbus te nemen. Maar hoewel we om de drukte heen proberen te lopen is ook deze wandeling een grote worsteling door mensenmassa’s heen. Helaas, dit is wat Venetië is. We zijn toch blij met ons hotel in de buitenwijk.

Later op de avond eten we in een buurtrestaurant pizza waar de beste pizzabakker van Napels zijn kunsten vertoont, zo verzekert ons de jongen achter de balie in het hotel. Ik geloof hem graag.

Video's:
https://youtu.be/Te0ncikUCYw
https://youtu.be/A1WDupirArc
https://youtu.be/mBVmoK-lAk8
https://youtu.be/A_3ZTA5EmNg

Geschreven door Nico-plat