De etappe van vandaag is minder lang (we lopen in totaal 23 km.) en kent minder hoogteverschil (500 meter). Maar toch is het zwaarder dan gisteren, en dat komt denk ik vooral doordat ik nog niet volledig ben hersteld van gisteren, dus er is sprake van spierpijn (die verdwijnt gelukkig vrij snel), ik heb ook last van mijn knieën bij het dalen. De schoonheid van het landschap vergoedt veel, heel veel, het is wederom wonderbaarlijk mooi. En weer een groot gedeelte door schaduwrijke bossen. Maar toch tegen het einde van de dag wint de vermoeidheid het, en misschien is het ook wel gewoon een leeftijdsding. Het zal allemaal niet helpen. Het laatste uur is wederom mentaal moeilijk (zie mijn blog van gisteren), ik denk dat ik het maar de “Eerste wandelwet van Plat” ga noemen: het maakt niet uit hoe ver je al gelopen hebt die dag, maar als je weet dat je nog precies een uur te gaan hebt dan heb je er genoeg van en wil je aan de finish zijn”. Hert laatste uur, of de laatste vijf kilometer, zijn altijd zwaar.

Uiteindelijk komen we aan in ons verblijf voor de nacht: “Domaine du Moulin d'Asselborn“
(https://www.hotelvieuxmoulin.lu/nl/ ). Het is een prachtig complex, de kamers weliswaar zeer simpel, maar het eten is goed. Al het andere is echt minder goed, trage (zeg maar gerust slome) bediening, heel vervelend. Ik erger me er aan.

Twee dingen vallen op in Luxemburg:
• Windmolens. Nadrukkelijk aanwezig in het Luxemburgse landschap, er zijn er veel. Toch vallen ze eigenlijk niet in negatieve zin op.
• Oorlogsmonumenten. Daar zijn er veel van, heel veel zelfs. Nog meer dan windmolens. Soms zijn ze behoorlijk individueel, herdenken een selecte groep van miliatiren of burgers die gedood werden door de Duitsers in WOII.

’s Avonds in bed herstellen de spieren zich.

Geschreven door Nico-plat