De dag van de terugreis begint dan weer helaas niet heel goed. De taxi die de receptie van het appartementencomplex heeft besteld om ons naar het vliegveld te brengen komt niet opdagen. We wachten een klein kwartier, en gaan dan maar zelf een taxi zoeken op straat (bellen naar een taxibedrijf levert ook weinig op, vooral antwoordapparaten). Gelukkig lukt het vrij snel een taxi te vinden, het vliegveld ligt ook niet ver van de stad, dus de schade blijft beperkt. Op vluchten richting Amsterdam biedt Transavia momenteel niet de mogelijkheid om on-line in te checken, omdat op de luchthaven moet worden gecontroleerd of je aan de Corona-verplichtingen voldoet bij terugkeer naar Nederland, m.a.w. dat je een geldige QR-code hebt. In plaats van dat ze dat bij de gate doen (wat op de heenweg wel het geval is, en waardoor je dus online kunt inchecken) verplichten ze nu bij inkomende vluchten dat alle passagiers langs de incheckbalie gaan, ook al heb je alleen handbagage bij je; wat in ons geval zo is. Gevolg: iedereen staat in een gigantische rij te wachten tot de incheckbalie opengaat. Officieel twee uur voor gepland vertrek van de vlucht, maar wij komen later aan en zelfs dan is de incheckbalie nog niet open. Dat gebeurt dan vrij kort nadat we hebben aangesloten in die lange rij, en na een klein uur wachten zijn we aan de beurt. De dame aan de balie deelt ons mee dat we onze handbagage moeten afgeven want de vlucht is volledig vol; die indruk kregen wij overigens al, gezien de lengte van de rij. Maar nou nee: dat is nou precies de reden dat we alleen met handbagage reizen, want dat scheelt drie kwartier wachten na aankomst bij de bagagebanden op Schiphol. En bovendien hebben we daarvoor betaald. Na een korte woordenwisseling geeft ze het, zichtbaar vermoeid, op. “Ok, whatever”, snauwt ze me toe. We moeten onze QR-code laten zien. Die controleert ze overigens niet met een scan-app, ze werpt er alleen een korte blik op(!). Niet te geloven! Echt volkomen zinloos dus dit alles... De rij achter ons is weliswaar geslonken maar nog lang niet iedereen is ingecheckt, dus ik reken op vertraging van de vlucht.

Maar wat schetst onze verbazing. We lopen na de security check direct door na de gate. Het boarden is inmiddels begonnen, en in plaats van de gigantische mensenmassa die je daar normaal gesproken treft is er vrijwel niemand. Onze handbagage mag probleemloos mee, en het vliegtuig blijkt op dat moment voor nog geen derde gevuld. Na ons stromen nog wel mensen toe, maar het vliegtuig vertrekt keurig op tijd, en is ik schat driekwart vol. Verre van proppievol dus. Mijn reisstress is na binnenkomst in het toestel volledig verdwenen, we zitten heerlijk met zijn tweeën op een rij van drie, extra beenruimte, alles is goed. De vlucht duurt nog geen tweeënhalf uur.

Het contrast met Spanje bij aankomst in Amsterdam is wel enorm groot, 5 graden, grauw, somber. Maar dat hadden we ook verwacht.

On the positive side: we hebben een heerlijke week gehad, Sevilla was echt een ontdekking, heerlijk weer hoewel niet superwarm, echt fantastisch gegeten over het algemeen. Veel te zien, relaxed, en de stad geeft een veilig gevoel. Kortom: een aanrader.

Geschreven door Nico-plat