Op deze dag verplaatsen we ons voor de tweede (en ook laatste) keer deze reis per trein naar een plaats verderop de route, om dezelfde redenen als op 14 april. Als wij ons naar beneden begeven voor het ontbijt is de schoolklas al bijna verdwenen, de laatste pubers haasten zich naar een gereedstaande bus; het hotel in chaos, en het personeel opgelucht achterlatend.

De portier is zo aardig ons gratis naar het station in Marmone te vervoeren. Op het station geen loket, en ook geen kaartjesautomaat. Uit eerdere ervaringen weten we dat je dan meestal even het plaatsje in moet om bij de lokale tabakszaak even een kaartje te kopen. Dat lukt, en we halen nog net onze trein. Nou ja trein. Een paar duizend kilo staal op wielen, onder de graffiti, zodat uit de ramen kijken vrijwel onmogelijk is geworden. De machinist bestuurt onderuit gezakt het gevaarte, met open deur. Hij maakt een nonchalante indruk.

Zo arriveren we in Rieti, een levendig plaatsje. We lopen wat rond en nemen uitgebreid de tijd voor koffie. En we lopen naar ons hotel dat zich op een heuvel net buiten de stadsmuren (jawel: die hebben ze) bevindt.

Het is een prachtig hotel: het Park Hotel Villa Potenziani (http://www.villapotenziani.com/ ). Nog volledig in stijl én goed onderhouden. Onze kamer is gigantisch groot, maar ja: we blijken de enige gasten te zijn. De kok komt speciaal voor ons in de avond een menu klaar maken. Tenminste dat wordt gezegd. In de loop van de avond druppelen er nog meer gasten het restaurant in. Het eten is goed, niet supergoed. We gaan vroeg naar bed want morgen lange (wandel)dag.

Geschreven door Nico-plat