Ik ben geen grottenman. Maar grotten zijn wel de voornaamste attracties in deze omgeving, dus bij wijze van uitzondering ga ik daarin mee. We boeken een groepstour. Het is even de vraag of die door zal gaan vanwege het weer, maar het is zo goed als droog vandaag dus dat is geen probleem. Met 11 personen gestouwd in een iets te krap busje vertrekken we rond 8:00 uur richting Phong Nha-Ke Bang National Park , wat al met al nog wel anderhalf uur rijden van ons verblijf in Dong Hoi ligt. De eerste, natuurlijk wat oppervlakkige, sociale contacten ontstaan hier in dit busje. Alle toeristen bezoeken wel min of meer dezelfde plekken in Vietnam, beetje afhankelijk van hoelang ze blijven. Het grootste verschil zit hem vooral in het feit of ze van noord (Hanoi) naar zuid (Ho Chi Minh City) reizen of juist andersom. Maar het is altijd leuk om reiservaringen van anderen te vernemen, of wat tips op te doen voor andere bestemmingen in de wereld.

Als eerste bezoeken we de Paradise Cave , die overigens pas in 2005(!) is ontdekt. Het is de langste "droge grot" die je kunt bezoeken in Azië. Alleen ergens in de VS is een grotere. Inmiddels is Paradise Cave uitgegroeid tot een enorm populaire attractie, die dagelijks meer dan 10.000 mensen trekt. Maar dit is niet het populairste seizoen voor een bezoek en dat betekent dat we geluk hebben, want op een beetje druilerige (in de bergen althans) dag als deze komen er maximaal 500 man op af, en dat scheelt enorm als ik de gids mag geloven. En als we eenmaal in de grot zijn blijkt dat ook wel. Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn als er ineens 20 keer zo veel mensen zouden rondlopen, en ik denk dat dat de ervaring toch wel voor een groot gedeelte zou verpesten. Nu is het relatief stil, en de werkelijk gigantische grot maak een enorme indruk op me. Werkelijk prachtig, zonder overdrijven, en je beseft maar weer eens (cliché) hoe mooi en overweldigend planeet aarde kan zijn. De enormiteit en stilte, die eigenlijk geen stilte is, geeft je een erg nietig gevoel. Het gevoel is bijna net sterk als toen we op de kraterrand van de Bromo vulkaan stonden op Java, nu ook alweer zo'n 10 jaar geleden overigens.

We lunchen met de groep in een eenvoudig restaurantje onderweg naar de volgende grot: de Phong Nha Cave . In tegenstelling tot de Paradise Cave, die een "droge grot" is, is de Phong Nha Cave een "natte grot". In dit geval betekent dat de je er alleen met een bootje naartoe kunt en ook alleen met een bootje er (helemaal) in. Die bootjes zijn natuurlijk massaal aanwezig maar liggen nu, vanwege het seizoen, werkeloos aan de oever. Het is best nog een flink stuk varen van het vetrekpunt naar de grot zelf. Mij duurt dat eigenlijk, zoals zoveel dingen, te lang. Toch is ook deze grot een bezoek zeer de moeite waard. Het heeft wel iets om op een boot door zo'n prachtige, stille plek te glijden. "Glijden" is een beter woord dan "varen" hier.

Na terugkomst aan de oever is het nog ongeveer een uurtje rijden naar Dong Hoi, en zo rond 17:00 zijn we weer terug in het hotel. We eten 's avonds weer in het hotel: vanwege het weer hebben we geen zin om de straat op te gaan.

Vidlets:
https://youtu.be/WlyYH3m0Eow
https://youtu.be/ywLlWCa2Xto
https://youtu.be/g-18vMamcgY
https://youtu.be/ow5wVZh8Uiw
https://youtu.be/A9NCiCL3EO4

Geschreven door Nico-plat