Met pijn in het hart verlaten we vandaag dit heerlijke hotel. En ook Bangkok zullen we missen; zij het voor even want we komen hier deze trip nog terug. De stad is schoner geworden, wel (nog) drukker qua verkeer, maar al met al heeft het die heerlijke kosmopolitische vibe die ik zo lang gemist heb en waar ik zo van hou.

We vliegen eerst naar Chiang Mai vanaf Don Mueang International Airport . Dit vliegveld is een stuk minder chaotisch dan een decennium geleden naar mijn gevoel. Alles verloopt er vlotjes, inchecken bij de self service stations van Air Asia gaat supersnel (ook hele vlotte en prettige service bij de sales balie omdat we een klein issue hadden met de tickets), we zijn vlot door de security en de sfeer in de vertrekhal is rustig. Erg prettig allemaal. Ook de vlucht zelf is fijn, boarden van het toestel gaat heel gecontroleerd en vlot, en alles prima op tijd. Toch wel heel anders dan de chaos die ik het afgelopen jaar op Schiphol heb meegemaakt en waar ik heel onrustig van kan worden.

Eenmaal in Chiang Mai worden we opgewacht door de chauffeur die ons naar het het verblijf in het district Mae Rim brengt. Al met al een flinke rit van bijna anderhalf uur, maar dat komt vooral door de verkeersdrukte rond Chiang Mai, een stad die geen luxe OV-voorzieningen, zoals Skytrains of metro’s kent. De chauffeur komt een beetje blasé en ongeïnteresseerd over, misschien niet helemaal onterecht gezien de enorme hoeveelheid toeristen die deze regio te verwerken krijgt.

We verblijven in het Panviman Chiang Mai Spa resort . Prachtig gelegen in de bergen, volledig “lush” en ik denk een sprookjesachtige omgeving voor net getrouwde stellen. Maar ja, dat zijn wij nu eenmaal niet. En dus vallen de onvolkomenheden of mindere dingen al snel op.

De kamer is mooi en groot (vooral groot eigenlijk), maar ruikt muf (mottenballen?) en is ook donker (koloniale stijl). De jacuzzi op het balkon ziet er wat viezig uit en er zit schimmel op een van de rolgordijnen. Sowieso voelt de kamer (en het bed!) vochtig aan. Overige voorzieningen gelegen op het complex lijken ook aan een opknapbeurt toe. Het resort ligt in de bergen maar is zelf ook nogal heuvelachtig. Gevolg: je bent behoorlijk aan het klimmen en dalen als je even naar het restaurant wil. Nu hebben ze daar wel een oplossing voor bedacht hoor: er rijden continue een soort van golfkarretjes rond die je brengen waar je wilt. Toch uiteindelijk niet handig. En ook voor alle andere voorzieningen ben je aangewezen op extern vervoer. Het resort zelf heeft maar één restaurant (overigens van prima kwaliteit) maar veel langer dan een dag, hooguit twee wil je er niet blijven, alleen al om die reden.

Geschreven door Nico-plat