"Ik had niet verwacht dat ik jou dat ook nog eens zou horen zeggen", zei Michel verbaasd nadat ik hem had gevraagd: "Vind jij het goed als ik het laatste stukje tofu neem?". Inderdaad: het verraste mijzelf ook. Maar de tofu (tofoe) in de lounge voor ons vertrek van de luchthaven van Ho Chi Minhstad was dan ook bijzonder smakelijk: zacht en week vanbinnen, krokant aan de buitenkant en precies goed spicy. Kortom heerlijk, en voor mij onverwacht. Het was een van de eerste hapjes die dag in lounges tijdens het wachten op luchthavens. Eerst hier op het vliegveld van Ho Chi Minhstad, later op dat van Singapore, waar we een tussenstop hadden van meer dan zes uur voor onze vlucht terug naar Amsterdam.

Eerder op de dag waren we vertrokken vanuit het Pullman hotel. Hier werd, aangekondigd, tijdens het ontbijt een brandoefening gehouden. Niet zo eentje zoals op mijn werk, waar dit te pas en te onpas, onaangekondigd gebeurt. Iedereen moet dan het gebouw verlaten om na pakweg een kwartiertje/halfuurtje weer terug te mogen naar de werkplek. Nee: dit was een serieuze oefening. De hotelgasten hoefden weliswaar het hotel niet te verlaten, maar moesten wel een indringend alarm van 20 minuten doorstaan. En hier komt de brandweer ook écht langs om "de brand te blussen". Niet echt prettig, aan de andere kant wel goed dat ze het doen natuurlijk.

Na onze late checkout vertrokken naar het vliegveld. Daar vond de immigratie-persoon (met uniform, vanzelfsprekend) het nodig om moeilijk te doen over onze op papier afdrukte boardingpassen, alsof hij er nog nooit eerder een had gezien. Nee, we moesten toch echt eerst "ergens" ("Waar dan, geachte paspoortcontroleur?" "Geen idee meneer, zoek het maar lekker zelf uit") een échte boardingpass, of toch op zijn minst een stempel op het papieren exemplaar, zien te regelen. Nou goed, het was uiteindelijk snel geregeld allemaal.

Singapore Changi Airport is groot, echt groot. Zei ik groot? Ik bedoel serieus groot. Je vergaapt je. De diverse terminals zijn via skytrains met elkaar verbonden, hoewel het schijnt dat je ook van de ene naar de andere terminal kunt lopen. De lounges hebben ook douches. Dat is fijn! Reizen is vermoeiend maar hier kan je je dan even verfrissen en dan kun je het wel weer even aan. Zes uur op een vliegveld hangen is lang, zeker als je vlucht naar Amsterdam pas om 1:40 in de nacht vertrekt….

En dat is nog eens een lange vlucht ook: ruim 13,5 uur (denk dat dat mede komt omdat er niet meer over Israël wordt gevlogen momenteel). Gelukkig waren wij geüpgraded en daarom was het mogelijk om gewoon goed te slapen, zeker zo'n 6-7 uur. Scheelt dag en nacht, dan kom je toch gewoon redelijk uitgerust aan. En het is fijn om weer thuis te zijn.

Om toch maar even de evaluatie te doen, voor mezelf, en voor anderen, indien geïnteresseerd.

• Om te beginnen: Vietnam is een heerlijk land. Ik raad een bezoek van harte aan. Het zijn clichés maar ik wil toch nog eens de vriendelijkheid en de behulpzaamheid van mensen hier benadrukken (een schril contrast met de lompheid van veel Nederlanders, waar ik zo'n enorme hekel aan heb). Het echt heerlijke eten, om die reden alleen al. En de mooie natuur. Nou ja, ga zo maar door. Tegelijkertijd is het enorm toeristisch, als je tenminste op de gebaande paden blijft, en dat was in ons geval wel zo. Helemaal niet erg, maar op sommige plekken kan het dus best druk zijn. Wij hadden mazzel omdat december weliswaar een goede maand voor een bezoek is maar niet de meest populaire maand.
• Maak je geen zorgen over hoe dingen te regelen. De Vietnamezen zijn je meestal voor en "denken voor je". Als je dat vervelend vindt dan ga je gewoon je eigen weg, ik vond het vaak wel comfortabel.
• Sla Ho Chi Minhstad over.
• Sla Halong Bay over. We zijn er zelf niet geweest maar de mensen die we tegen kwamen en die er wel waren geweest waren weinig enthousiast, vooral door de drukte daar. Idem voor verhalen over het "slapen bij de mensen thuis", bijvoorbeeld in Sa Pa, je schijnt toch niet echt bij een familie te slapen maar gewoon in een apart gebouw in de buurt. Wie wil er nou trouwens bij een familie slapen: ik niet.
• Echt: het reizen met alleen handbagage voor een maand kán! Ja natuurlijk moet je wel eens wat (laten) wassen, of eens wat nieuws aanschaffen en ook wel eens wat achterlaten, maar wij gingen en kwamen terug met twee handbagagekoffertjes die lichter waren dan voor vertrek. Ook toiletspullen etc. kun je gewoon beter daar aanschaffen, scheelt weer gesjouw. En echt: het reizen wordt er zoveel flexibeler en gemakkelijker door. Geen boeken meenemen, gewoon alleen e-books.
• Geld. Op veel plekken kun je gewoon met een standaard creditcard betalen, maar niet overal. Wat contant geld bij je hebben is dus handig, natuurlijk ook voor fooien etc. Ik kon niet bij elke geldautomaat geld opnemen trouwens, geen idee waarom.
• Reizen naar Vietnam. Pain in the ass omdat er simpelweg geen directe vluchten zijn. Altijd dus een overstap nodig en dat maakt de reis als geheel wel vermoeiend.
• Reizen in Vietnam. Het kan luxe, snel en wat duurder, en wat minder luxer, minder snel en beduidend goedkoper (en vast ook veel avontuurlijker). Het zal de leeftijd wel zijn maar wij kozen voor het eerste. Was trouwens nog steeds niet heel erg duur, voor onze begrippen.

Voor nu sluit ik deze reisblog af, op naar de volgende reis!

Geschreven door Nico-plat