Het Etosha National Park heeft een oppervlakte van zo'n 22.000 km²! Dat is dus zo'n 110 km breed en zo'n 60 km hoog. Grofweg de helft van Nederland.
De naam Etosha betekent in Ovambataal “Grote witte plek”. Het hart van het park wordt gevormd door een enorme zoutpan, dat wordt omgeven door droog bushland. Het Etosha National Park werd in 1907 als beschermd natuurgebied uitgeroepen door de toenmalige Duitse machthebbers van Zuid-West-Afrika, het huidige Namibië.
We verblijven er in twee lodges, ideaal gelegen aan beide zijden van het park.
Na het spotten van dieren met de truck op de middag van aankomst hebben we de volgende dag de hele dag in jeeps het park doorkruist.
Over bijna allemaal African-massage-wegen dus we zijn weer enorm door elkaar gehusseld. Alsof ik constant op een trilplaat zat.
Prachtige uitzichten, als de jeep stilstaat is het wel in de zon bloedheet. Ik heb een tijdje gestaan op mijn plekje achterin de jeep om een cheeta te bewonderen die op een meter of 10 in het gras lag/zat. We stonden er lang stil om het prachtige dier te bewonderen.
Vervolgens kon ik niet meer op mijn stoeltje gaan zitten want die was kokend heet.
Met een kleed erover werd het opgelost.

Het is opvallend hoeveel zebra's er zijn. Naast impalas zien we die het meest. Zowel de witte als de zwarte neushoorn zijn er in Etosha. Het is ook de eerste plek waar we de neushoorn kunnen zien in het wild.
Ze zijn naar Etosha verplaatst in verband met stroperij. Helaas gebeurt het hier ook nog steeds.
De witte neushoorn die we zien heeft ook amper een hoorn. Eraf gehaald om de stropers niet aan te trekken.
De zwarte neushoorn die ons pad kruist heeft haast en steekt de weg over en verdwijnt de bush. Helaas alleen een stukje rug op de foto.

Tot twee keer toe stopt onze jeep ermee. Met startkabels en de andere jeep krijgt de chauffeur/gids hem weer aan de praat. Zijn er leeuwen in de buurt? roept hij dan om vervolgens rustig uit te stappen en met de startkabels aan de slag gaat.

We hebben trouwens weer een haviksoog chauffeur. Hij spot een groep leeuwen in de verte die wij nooit hadden gezien.
Bij enkele waterplaatsen hebben we geluk om verschillende dieren te zien.
Impalas, springbokken, gnoes en wrattenzwijntjes.
En dan ineens een hartebeest, ook in een groepje. Die hadden we nog niet gezien. En een steenbok, veel kleiner dan gedacht.

Bij de lodge is ook een waterplaats. Dichtbij onze huisjes kan je daar in stilte gaan zitten kijken of er dieren komen.
Twee Duitse dames uit ons gezelschap hebben er lang gezeten en tegen 22 uur kwam daar een neushoorn. De foto is geweldig, net een glow in the dark.
Een neushoorn die doet alsof hij een nijlpaard is.

Vanmorgen hebben we Etosha achter ons gelaten. In Outjo is er een koffiestop bij een Duitse bakkerij. Een overblijfsel aan de Duitse tijd.
Souvenirverkopers spreken je er ook aan. Ze verkopen betelnoten welke ze voor je kunnen bewerken met een scherp mesje met bijvoorbeeld je naam erop tussen enkele dieren. Ik vind het kunstig.
Enkele vrouwen van de Himba verkopen er ook wat spulletjes. Als je iets koopt mag je ook een foto maken, voort wat hoort wat.
Joke koopt twee slierten met vogeltjes (zo sneu om bij de ene iets te kopen en bij de andere niet, dan maar twee...), ik koop een zebrabeeldje van hout.

Voor lunchtijd zijn we al in Khorixas, mooi hotel in lodge stijl. Een glaasje sap als welkom en we kunnen al op onze kamers.
De kampeerders slapen hier weer een keer op een grasveld met hun tentjes.
Manda heeft de lunch ook alweer klaar voor ons bij de truck, een salade van rijst met doperwten, paprika, enkele verdwaalde olijven en geraspte kaas. Of brood met een plak worst of pindakaas.

We hebben nog heerlijk een paar uur bij het zwembadje met steenkoud water gezeten voordat we vertrokken voor de excursie naar een Himba-stam.

We worden met een busje opgehaald en na een minuut of 10 staan we op een onherbergzame hete plek tussen heuvels.
De groep Himba's die hier leven wonen hier al 16 jaar.
De hutjes zijn alleen maar om in te slapen.
Deze groep bestaat uit 2 volwassen mannen, 4 volwassen vrouwen, wat pubers en 10 kleine kinderen. Eén man heeft meerdere vrouwen.
Om zich te onderscheiden van de Herero stam slaan de Himba op 15 jarige leeftijd hun 4 onderste snijtanden uit hun mond.
De haren van de vrouwen worden gevlochten, ingesmeerd met okerkleurige klei en vet. Ook hun huid smeren ze ermee in, ze verbranden niet.
Ze zijn vriendelijk, via een tolk is er een beetje communicatie.
Één klein meisje is heel aanhalig en wil door iedereen opgetild worden.

We horen van de tolk dat wij het eerste groepje toeristen dit jaar zijn.
We hebben ook aardig wat souvenirs bij ze gekocht dus ze zwaaien ons blij uit.
De tolk was ook heel blij voor zijn stam met ons bezoek.

Geschreven door Brouwertje