Vandaag hebben we weer wat kilometers gemaakt en we verblijven nu in het noorden.
We waren weer vroeg op pad, voor 8 uur al op weg.

Als eerste bezoeken we de Stuðlagil Canyon.
Deze canyon lag lange tijd verborgen onder water totdat de waterkrachtcentrale werd gebouwd en de waterstroom in de gletsjerrivier Jökla, extreem werd verminderd. In het voorjaar is het water ook nog prachtig blauw/groen maar vanaf mei is de kleur bruin. De canyon is er niet minder mooi om en zeker het bezoeken waard.

We werden weer wakker vandaag met de zon, geen regen gehad. Wel een enorme koude harde wind. Bij de canyon moet je echt je mobiel (om ook wat foto's mee te maken) heel erg goed vasthouden.
Maar wat een plaatje, die basaltpilaren, schitterend.

Na 18 km rustig tempo op de gravel weg kan de cruise control weer aan op de ringweg 1 op 90 km. Mooie landschappen, al wat herfstkleuren met dat geel. Weinig verkeer, kilometers rijd je zonder auto voor of achter je in het zicht.
Af en toe zie je schapen. En dan nu de verklaring van de titel. Op een Facebook pagina van IJsland was de vraag gesteld hoe het kwam dat je zo vaak drie schapen bij elkaar zag...Huh, is dat zo? Hadden wij nooit op gelet, maar na deze vraag zijn wij eens extra gaan kijken en ja hoor, van de schapen die we zien zijn het heel vaak groepjes van drie.
Het antwoord is eigenlijk simpel, het is een moederschaap met haar twee (al grotere) jongen. De schapen hier krijgen meestal 2 lammetjes tegelijk (is in NL niet zo volgens niet).

Volgende stop is de Dettifoss waterval. Wat een watergeweld komt er van deze 100 meter brede waterval. Het is de krachtigste waterval van IJsland. Een kilometer verderop is er de Selfoss waterval, een hoefvormige (kleine Niagara).

We naderen Myvatn. Bij dit meer blijven we twee nachten op een boerderij-resort. Ze houden er koeien, die we vanuit het restaurant kunnen zien. Myvatn ligt in een zeer actief vulkanisch gebied. Morgen hebben we alle tijd hier rond te kijken.
Eerst eten we nog een kop goulashsoep voor een late lunch.

Na het inchecken in onze soort van blokhut gaan we nog naar Dimmuborgir. Dat is een natuurreservaat dat zich kenmerkt door zeer grillige en grote rotsformaties die bestaan uit vulkanisch gesteente dat ontstond bij vulkanische uitbarstingen van ongeveer 3000 jaar geleden. Het afgekoelde lava lag waarschijnlijk op een zachte onderlaag, en toen die eenmaal was weggespoeld stortte het lavadak in.

IJsland wordt behalve door mensen ook bewoond door onzichtbare wezens, volgens een groot deel van de IJslanders (ik las ergens dat 7 van de 10 mensen dit gelooft). Deze bewoners worden het huldafólk genoemd. De natuur speelt een belangrijke rol in het leven van de IJslanders en zij geloven dat er trollen en geesten in meren en grotten wonen. Veel IJslandse tuinen hebben houten elfenhuisjes staan bij elvenstenen. Trollen kunnen niet tegen zonlicht. Overal in IJsland zijn eigenaardige stenen vormen te zien, waarvan men denkt dat het trollen waren die versteend zijn geraakt door het zonlicht.
In Dimmuborgir hebben we dus met versteende trollen te maken.

En trouwens die elfenhuisjes stonden vlakbij ons huisje in Brautarholt. Ik vroeg me al af of het voor een (huis)dier was...nu lees ik net dat het elfenhuisjes zijn.

We hebben in onze blokhut beide een douche genomen. Ik heb mijn haar ook nog gewassen. Een zwavel rotte eierenlucht uit de douche van het warme water, niet normaal!!! Gelukkig ruiken we er zelf niet naar, Leonie heeft aan mijn haar ook nog geroken maar ze rook gelukkig alleen shampoo. Bizar eigenlijk dat we het water gewoon kunnen drinken, zal wel een hele lage concentratie zwavel zijn.

Net lachen, ik in pyamabroek en Leonie snel een lange broek onder haar nachtpon aangeschoten, wij naar buiten om te kijken of het noorderlicht er was...
Helaas, te veel wolken. Het is lekker warm nu weer terug in onze hut. Morgen een nieuwe poging.

Geschreven door Brouwertje