We hebben beide hier een eigen slaapkamer. Goed geslapen. Eén dingetje...Leonie had gedroomd dat ik naast haar bed stond: Leonie kom! Het noorderlicht is er.... en ze kreeg haar ogen niet open!
Nu had ik wel 's nachts even uit het raam staan kijken maar had niets gezien. Hopelijk heeft Leonie voorspellende dromen. En dat ze wel haar ogen open krijgt dan.

We gaan goed vroeg op pad. Dit gebied heet de golden circle (gouden cirkel). Eerst naar de Gullfoss waterval. Ongeveer 3 kwartier rijden vanwaar we zitten. Aangekomen eerst naar het toilet, zijn ze nog niet open!!
Dan maar ophouden en eerst al het stromende water bekijken. Als je al niet moest dan moet je dan zeker.
De Gullfoss is een waterval in de Hvítá rivier. Het is een gletsjerrivier die ook door de regen wordt gevoed.
Je kan als je naar beneden loopt heel dicht bij de waterval komen, goed ingepakt tegen het water doen we dat natuurlijk. Ik sta er te zwaaien op de foto.

De volgende stop is Haukadalur, dit dal is het meest bekend om de aanwezigheid van een geothermaal gebied waar geisers liggen.
Geysir is/was de bekendste maar meer dan stoom laat hij niet meer zien. Strokkur daarentegen is nog lekker actief, iedere 7 minuten (maar soms ook al na 2) produceert hij een eruptie. Eerst zie je heel even een bol verschijnen en daarna een eruptie van damp en water. We blijven er een tijd staan kijken, een machtig gaaf gezicht.

Tussen de geisers door lopen we even naar de souvenirwinkel. Tijd voor wat drinken met wat lekkers, de blueberry cream cheese cake ziet er lekker uit. Maar we komen bedrogen uit want bij de eerste hap is het net een ijsco waarin je je tanden zet...bevroren... Dus de twee schoteltjes meteen in de hand, mondkapje op, en terug naar de taartenvitrine. We konden natuurlijk ook denken: Frozen...let it gooooo... (zoals in de Disneyfilm).
Maar gezien de prijzen die ze vragen hier in IJsland was me dat toch iets te gortig.
Ik kreeg excuses en mocht twee andere taartjes uitzoeken, een puntje lemon cheese cake en een puntje carrot cake. Deze waren wel zoals ze moesten zijn.

Na nog even bij de geisers te hebben gestaan pakken we de auto weer en gaan verder.
Ik had op het internet gelezen over drie watervallen die je vanaf weg 37 in één wandeling kon bekijken. Het staat niet al te best allemaal aangegeven maar we vonden een parkeerplaats met een bordje met de naam van de laatste waterval en zijn daar gestart. Het zou 3,5 km zijn, totaal heen en terug dus 7 km. Voor het eerst neem ik m'n wandelstok mee, even wennen om daarmee te lopen maar achteraf een prettige ervaring want het pad naar de watervallen was eerst grote kiezels en daarna 1,5 km door de modder. Zelfs de hoge wandelschoenen van Leonie verdwenen bijna helemaal in de modder en bij mij zat de blubber ook in m'n sokken. Glibberend volgen we het pad door de modder en later stap voor stap over rotsblokken maar met een perfecte beloning: drie hele mooie watervallen in de Brúará rivier.
De kleur van het water is prachtig blauw, het wordt ook wel IJslands meest blauwe waterval genoemd.
De rivier is smeltwater van de Langjökull gletsjer, vandaar ook de blauwe kleur.
Dan weer terug naar de auto, dezelfde weg. Onbegrijpelijk dat we mensen zien met praktisch schone schoenen! Is er een tactiek om over een blubberpad te lopen waarbij je schoenen schoon blijven? Vertel het ons!!!
Afgezien van een beetje miezerige regen op het eind bleef het droog, ondanks wat dreigende luchten. Die het altijd goed doen op de foto's, is toch veel mooier dan alleen maar een strakblauwe lucht, zeg nou zelf.

In ons huisje hebben we weer zelf gekookt, vandaag knoflooknoedels met kip, ui, paprika en taugé. Morgen is het weer de koffers pakken en op naar een volgende plaats.

Geschreven door Brouwertje