Vandaag staat helemaal in het teken van vulkanen.

Het Hawaii Volcanoes National Park bestaat sinds 1916. Het park is enorm, 523 vierkante mijl. Even ter vergelijking, Ohau het eerste eiland waar we waren (waar de hoofdstad Honolulu op ligt) is 597 vierkante mijl.
Het gebied herbergt twee actieve vulkanen, de Maunaloa, die voor het laatst in 1984 uitbarstte en Kilauea die voor het laatst in 2018 uitbarstte .

Kilauea wordt vaak 'de enige drive-in-vulkaan ter wereld' genoemd. Ooit produceerde deze vruchtbare vulkaan 250.000-650.000 kubieke meter lava per dag - genoeg om elke dag een 20 mijl lange tweebaansweg mee aan te leggen. Sinds januari 1983 is er meer dan 875 hectare nieuw land gecreëerd op het eiland Hawaï.
De krater van Kilauea is ook groot en diep en op de bodem stroomt nog steeds lava. Overdag alleen met een goede camerazoom te zien maar als het donker is zie je het erg goed.

Maar eerst gaan we naar het bezoekerscentrum. De nationale vogel van Hawaii is de nēnē. Een afstammeling van de Canadese gans. De vogel heeft zich hier verder ontwikkeld en is nu veel meer een loopvogel dan een vlieger geworden. De grote oversteek naar het vasteland maken ze niet meer. We hebben ze op Ohua gezien. Hier zie ik alleen de bordjes dat ze niet gevoerd mogen worden.

Pele is in de Hawaïaanse mythologie de Godin van het vulkanisme en vuur. Ze is een grumpy en zeer jaloerse godin, je wilt haar zeker niet boos maken. Dus blijf op de aangewezen paden!! Zij woont in de Kilauea vulkaan.

Paden en wegen worden hier in het park constant veranderd. Niet voor de lol omdat het beter uitkomt maar vanwege de vulkanische activiteiten, scheuren in de aarde, met lava overspoelde wegen enzo.
Het koolmonoxide gehalte in de lucht wordt ook nauwkeurig in de gaten gehouden. Ga niet zomaar wandelen bij een werkende vulkaan!

Ook hier kunnen we weer in een lava tunnel, beter begaanbaar dan de vorige. In een oude krater kan je afdalen door zigzaggend de helling, door regenwoud, af te dalen.
De lavavelden zijn relatief jong hier en niet veel begroeid. Hier en daar een klein boompje of struik en wat fris groen dat de kop op steekt.

Michaela heeft een diner voor ons geregeld in de Vulcano House Lodge. Lekker gegeten en gezellig met elkaar. Inmiddels is het donker en kunnen we kijken of we de lava zien. Dat kan nu bij Devastation (verwoesting) road. We moeten nog een flink eind lopen in het pikkedonker bij het schijnsel van een zaklamp. Aan de horizon en hemel zien we al een rode gloed.
Wow!!! Wat een magisch gezicht.

Geschreven door Brouwertje