We verlaten de hoofdstad om 8.30 uur.
Koffers weer mee, een defecte lift dus even zeulen met de bagage.Gelukkig is de hoogbouw hier beperkt tot drie verdiepingen.

We gaan richting Pafos, kustplaats in zuid-westelijke richting, een aardige afstand te berijden vandaag. We moeten het Troodosgebergte over. Cyprus is verder licht heuvelachtig, veel gerst en tarwe velden waardoor het er in eerste instantie dor uitziet maar bij een tweede blik zijn het ingezaaide gebieden. Drie oogsten per jaar! Geen groen landschap dus maar geelachtig met groene toefen van struiken en olijfbomen.
Het Troodosgebergte is het meest hooggelegen deel van het eiland met het middelpunt de hoogste top van de berg Olympus. We krijgen fraaie uitzichten op dorpen, beschilderde kerkjes, kloosters en valleien te zien. Een mooie rit vandaag!

Het door UNESCO beschermde kerkje van Asinou met schuin pannendak ziet er nu niet direct uit als een kerk. De bouw is wel typisch voor deze omgeving. We worden er opgewacht door de sleutelbewaarder die weet van onze komst. Het is een duidelijk al gekrompen oude Cyprioot die nu de hoogte van een lilliputter heeft.
Maria steekt weer van wal eenmaal binnenin het kerkje, hele verhalen, zoveel informatie. We mogen foto's maken, vaak is dit niet het geval. De Byzantijnse muurschilderingen zijn uit de 12e en 14e eeuw.

Het kleine bergdorp Kakopetria is heel leuk om even door te wandelen.
Heel veel poezen ook weer hier, ze zijn geliefd vertelt Maria. Er zijn twee echte Cypriotische rassen... Ik zie op veel plekken bakjes water voor ze staan. Ik maak er enkele mooie foto's.
We hebben hier een koffie/thee/plas pauze.

Spoonsweets (lepelsnoepjes), ik had er nog nooit van gehoord. Als je ergens op visite komt is het hier gebruikelijk dat je dit ook krijgt. Het zijn potjes met natuurlijke ingrediënten (fruit, noten etc met suiker) verwerkt/gekookt tot een smeuïg hapje dat je met een lepeltje kunt eten. Een hapje, niet meteen het hele potje leegeten voor een overdosis suiker. Een paar vrouwen uit het dorpje verkopen ze voor hun deur. Zijn ook nog leuke potjes, met kleine oortjes. Ik koop er eentje, amandelen met rozen is de smaak...denk dat ik het dicht laat, is echt een souvenir.

Hierna stoppen we bij een volgend kerkje.
Agios Nikolaos tis Stegis. We moeten er een mondkapje op en mogen we geen foto's maken. Maria stort haar verhalen weer over ons uit. Het is mooi maar een beetje herhaling van eerder die ochtend.

De laatste stop in het Troodosgebergte is bij het Kykkos klooster, gelegen op1318 meter. De gebouwen zijn nog geen 200 jaar oud maar de kloostergemeenschap werd al gesticht eind 11e eeuw. Ze kregen toen een heel waardevol icoon in hun bezit waar weer een mooi verhaal over te vertellen is.

Een Byzantijnse gouverneur kwam hier altijd jagen in de bossen maar verdwaalde. Hij zag een godsdienstige kluizenaar die afgezonderd in een grot leefde en vroeg hem de weg. De kluizenaar was zo gefocust op zijn gebed dat hij de gouverneur niet zag en door bleef bidden. De man werd pissig, hij werd genegeerd, hij gaf de kluizenaar een schop.
Hij kreeg netjes de weg uitgelegd en vond de weg terug. Maar op weg naar huis werd hij ineens heel ziek. Artsen stonden voor een raadsel. In de nacht kreeg hij een visioen dat hij terug moest naar de kluizenaar en excuses moest maken. Hij zou dan genezen.
Ondertussen was God voor de kluizenaar verschenen en had hem geopenbaard dat hij aan de gouverneur een icoon van Maria met kind moest vragen.
De gouverneur hoorde de goddelijke wens aan en regelde een kunstschilder, dit was (volgens onze gids) Johannes (later discipel van Jezus). De schilder was echter verlegen en durfde zijn model niet rechtstreeks aan te kijken. Hij deed dit via een spiegel. Zodoende is het icoon geschilderd met daarop Maria en het kind Jezus op haar rechterarm (in spiegelbeeld).

We lunchen ook naast het klooster en daarna is het nog een flink stuk rijden. Door het Pafos bos met de cederbomen. En weer terug ook naar zeeniveau.
Wauw, leuk hotel, een kamer met zeezicht zonder erom te hebben gevraagd.
Vanavond gaan we weer met de hele groep eten.

Geschreven door Brouwertje